20. yüzyıl sonrası heykel sanatında parça-bütünlük ilişkisi

Abstract

Bu çalışmada Rönesans ve Rönesans sonrası sanat akımlarında parça bütünlük ilişkisinin 20. yüzyıl modernizm, postmodernizm ve güncel sanat akımlarına etkileri dönem sanatçılarının yaklaşımları üzerinden Heykel sanatı merkezli ele alınarak araştırma gerçekleştirilmiştir. Bu nedenle figüratif bir parça bütün ilişkisinin giderek tarihsel bir çizgi üzerinden nasıl soyut ve kavramsal bir yapısal ilişkiye dönüştüğü problemi tezin ana sorunu olmuştur.Çalışmanın ilk bölümlerinde kronolojik olarak Modernizm öncesi sanat çalışmaları ve akımların üslup özelliklerine ve bu üslup özelliklerinin parça bütün ilişkisini nasıl yansıttığına bakılmıştır. Rönesans sanatının modernizme nasıl bir alt yapı oluşturduğuna değinilerek, modern sanatın doğuşuna neden olan gelişmelerin çağdaş sanat akımları ve sanatçılara sağladığı olanaklar doğrultusunda parça- bütün ilişkisinin nasıl ele alındığı çalışmanın temel problemlerinden biri olmuştur. Modern sanat ve post modern sanat arasındaki bağlantı ve modern sanattan postmoderniteye geçiş ikinci kısımda incelenmiştir. Bu aşama sanatın giderek kavramsal bir forma dönüştüğü ele alınan sanat akımlarıyla açıklanmaya çalışılmıştır. Sonraki aşamada heykel sanatının kavramsal olarak gelişen bilim ve kuramlarla kurduğu bağlar irdelenerek sanatçıların yapıtları ve ülkemizde heykel sanatına etkileri Türk sanatçılar üzerinden etkileri örneklendirilerek araştırma konusu genel olarak parça bütün ilişkisi çerçevesinde değerlendirilmiştir.Anahtar Kelimeler: Sanat, heykel, Modern Sanat, Postmodern Sanat, Kavramsal Sanat, Parça Bütün İlişkisi.

In this study, the effects of the meronymy in the Renaissance and post-Renaissance period on the 20th century-modernism, postmodernism and contemporary art movements are examined based on the approaches of the artists at the time. Also, this study approaches to the issue from the perspective of the art of sculpture. Therefore, the main problem of the thesis is how figurative meronymy transformed into a conceptual and nonfigurative structural meronymy over time. In the earlier chapters of the study, the characteristics of the style in artistic works of the pre-modernist period and how these characteristics reflect meronymy are discussed chronologically. It is further mentioned that how the Renaissance art set up a substructure for modernism, and how meronymy is addressed in line with the opportunities provided to contemporary art movements and artists by the developments that caused the emergence of the modern art, which is something that constitutes one of the main problems of the thesis.In the second part of the study, the relationship between the modern and postmodern arts and transition from the modern art to the postmodernity are debated. In this part, how art is transforming into a conceptual form is explained with the artistic movements mentioned in the study. After then, the connection the art of sculpture makes with the conceptually developing science and theories is scrutinised, and the effects of this on the artists' works and the art of sculpture in Turkey is evaluated within the frame of meronymy by giving examples from Turkish artists.Keywords: Art, sculpture, modern art, postmodern art, conceptual art, meronymy