Communicative barriers in Turkish EFL classrooms

Abstract

İletişim aktiviteleri öğrencilerin üzerinde büyük zorluklar doğurur. Hedef dilde iletişim esnasında dilin birçok yönünün birbiriyle iç içe geçirilmesi gerekir ve bu öğrencilerin sözlü ifadeler üretmesini zorlaştırır. (Horner and Redmond, 2002). Aynı şekilde, Shumin (1997) ikinci dilde akıcı ve doğru sözlü iletişimin büyük bir iş olduğunu ileri sürmüştür çünkü ikinci dilde akıcı ve doğru sözlü iletişim İngilizceyi yabancı dil olarak öğrenenlerin dili sosyal etkileşim içerisinde doğru kullanmalarını gerektirmektedir. Her ne kadar hedef dilde iletişim kurmayı başarmak zor olsa da eğitim dünyası, iletişimsel nedenlere yönelik dil öğretimini arzulamaktadır. İngilizceyi iletişimsel hedeflere yönelik öğretme ihtiyacı doyum noktasına ulaşmış ve dil öğretiminde yeni bir çağ açmıştır. İkinci dilde iletişime yönelik ısrar `İletişimsel Dil Öğretimi' diye adlandırılan çığır açan bir metodun İngiliz Dili Öğretiminde ortaya çıkmasıyla sonuçlanmıştır. Fakat öğrencilerin sınıfta yürütülen iletişimsel faaliyetlere katılmaktan hala geri durduğunun farkındayız. Bu çalışmanın sonuçlarından anlaşıldığı gibi, kişisel problemler, güven eksikliği, akıcılığın olmayışı ve yanlış yapma korkusu gibi nedenlerden ötürü öğrenciler bağımsız sözlü aktivitelerin doğasında var olan potansiyelden faydalanmak istemiyorlar. Çalışma, ülkenin yabancı dil öğretim politikasıyla öğrencilerin iletişimsel eğilimlerinin örtüşmediği gerçeğini dile getirmektedir. Milli Eğitim Bakanlığı'nın arzu ettiği ile İngilizceyi yabancı dil olarak öğrenen Türk öğrencilerin iletişimsel açıdan başarabildikleri arasında mühim bir uçurum bulunmaktadır. Bu tez İngilizceyi yabancı dil olarak öğrenen Türk öğrencilerin karşılaşabilecekleri iletişimsel engellerin doğru değerlendirmesini ortaya koyar ve bu engellerle nasıl başa çıkılabileceği hususuna ışık tutar. Bu inceleme öğrencilerin iletişime karşı tavırlarının ve iletişimsel faaliyetlere katıldıkları zamanki hislerinin göstergesidir. Bir üniversitede okuyan İngilizceyi yabancı dil olarak öğrenen öğrenciler üzerine uygulanan bu çalışma, Türkiye'deki düş kırıklığına uğratıcı iletişimsel durumu betimlemektedir.

Conversation sessions pose great challenge on students. During communication in the target language, many aspects of language need to be intertwined and this makes it difficult for learners to produce oral expressions (Horner and Redmond, 2002). Similarly, Shumin (1997) asserted that fluent and accurate oral communication in L2 is a big task because it demands the EFL learners to make an appropriate use of language in social interactions. No matter how difficult it is to achieve communication in the target language, the education world has been craving for teaching language for communicative reasons. The need for teaching English for communicative objectives has reached the saturation point and opened a new era in language teaching. The insistence on communication in L2 resulted in the emergence of a groundbreaking method called `communicative language teaching? in ELT. However, we are aware that students still draw themselves back from participating in communicative activities conducted in class. As can be understood from the findings of this study, they don?t want to take the inherent potential of free oral activities due to some reasons such as having personal problems, lack of confidence and fluency and fear of making mistakes. The study depicts the fact that the country?s foreign language teaching policy and students? communicative tendencies don?t overlap. There is a substantial gap between what the National Ministry of Education desires and what Turkish EFL students can accomplish as far as communication in the target language is concerned. This paper presents a truthful evaluation of the communicative obstacles Turkish EFL learners may encounter and sheds light on the ways of coping with these obstacles. The survey is also indicative of students? attitudes towards communication and their feelings when involved in communicative activities. Conducted on EFL students at a university, the study portrays the disappointing picture of the communicative situation in Turkey