Çağdaş sanatta çirkinlik

Abstract

Herşey zıt kutbuyla birlikte varolur. Zıtlıklar birbirini beslemek için hizmet eder. Sanatta da genel beğeniye hitap ettiği için güzel bulunan eserler olduğu gibi, sanat seyircisinde olumsuz duygular uyandırdığı için ya da basitçe anlamlandırılamadığı için çirkin bulunan eserler vardır. Bu durum özellikle Modern sanatta belirgindir. Bu tez çalışmasında özellikle 20. yy sanatında ön plana çıkan çirkinliğin izi sürülmeye çalışılmıştır. İlk bölümde, Felsefede güzel ve çirkin kavramlarının ele alınışı incelenmiş, daha sonra sanatta güzellik ve çirkinlik üzerine düşüncelerin nasıl geliştiği ele alınmıştır. Avangard sanat anlayışlarında estetiğin birincil kaygı olmaktan çıkması sonrası günlük hayattan sıradan nesnelerin sanat eseri statüsüne yükselmesi ile ilgili Dada, Sürrealizm, Neo Dada, Arte Povera gibi akımlar incelenmiş, 80'li yıllardan sonra psikanaliz bağlantılı ortaya çıkan, sanatta iğrençliğin kullanılması bağlamında çeşitli sanatçıların eserlerine yer verilmiştir. Anti-estetik tavrın günümüz sanatında etkisi süren önemli yansımalarından biri olan kitsch sanat eserleri ve bu türden eserleri sanatlarının merkezine koyan sanatçılar da son bölümde incelenerek, güncel sanatta çirkinliğin ve bayağılığın neden bu kadar popüler olduğu sorusuna cevap aranmaya çalışılmıştır.

Everything exists with the opposite pole. Contrasts serve to nourishing each other. There are work of arts that is thought to be beautiful just because appeal to common taste and also some kind of works of art thought to be ugly because they awake uncomfortable feelings in the audience or just could not be understand. This situation is very obvious in Modern and Contemporary Art. In this thesis, tried to examine ugliness in contemporary art. Beauty and ugly concepts in philosophy and art, anti-esthetique approaches in avant-garde art(dada, surrealism, neo dada, arte povera), abjection in contemporary art and kitsch art is examined and so tried to answer why is ugliness is that popular in contemporary art today.