Şişmanlık ve şeker hastalığında halk tababeti kullanımı üzerine antropolojik bir çalışma

Abstract

Aksoy DY, Şişmanlık ve Şeker Hastalığında Halk Tababeti Kullanımı Üzerine Antropolojik Bir Çalışma, Danışman: Prof.Dr. Zafer İlbars, 84 s. Halk tababeti (Halk hekimliği) hastalıklar ve sağlık hakkındaki inanç, tutum ve davranışlar şeklinde tanımlanabilir. İnsanlık tarihi kadar eski olan bu uygulamalar Batı tıbbı tarafından çok uzun bir süre reddedilmiş olsa da 1990'lardan sonra doğal olana dönüş eğilimlerine paralel olarak halk hekimliği uygulamaları daha sık kullanılır hale gelmiştir. Halk hekimliği uygulamalarını en çok kullanan hasta grupları kanser hastalarıdır. Şişmanlık ve şeker hastalığı gibi görülme sıklığı giderek artan iki önemli hastalıkta halk hekimliği uygulamaları ile ilgili çalışmalar sınırlıdır. Bu tezde şişmanlık ve şeker hastalığı tanılarıyla izlenen hastaların halk hekimliği uygulamaları arasındaki ilişkileri ortaya koymak, şişman hastaların bedensel ve toplumsal algıları ve kilo verme konusundaki hedeflerini belirlemek amaçlanmıştır.Üçüncü basamak bir üniversite hastanesinde yapılan bu çalışmada 54 şişmanlık ve 43 şeker hastasıyla görüşülmüş, şişman hastalarda halk hekimliği uygulamalarının %70, şeker hastalarında %41,9 olduğu gösterilmiştir. Şişman grupta en sık kullanılan tedavi bitkisel tedavi takiben akupunkturken, şeker hastalığı grubunda bitkisel tedavi kullanılmıştır. Lahan, keten tohumu ve tarçın en çok kullanılan bitkilerdir. Uygulamaların çoğunluğu medya aracılığıyla öğrenilmekte ve hastaların kendisi tarafından uygulanmaktadır. Hastaların tümü bu uygulamaların zararsız olduğunu düşünmekte ve hekimine haber vermemektedir.Obez hastalar zayıfların daha çok kabul gördüğünü düşünmekte, hem sağlık hem de güzellik için kilo vermeyi istemekte bunun için kendilerine gerçekçi hedefler koymaktadırlar.Bu sonuçlar doğrultusunda halk hekimliği uygulamalarının varlığı kabul edilip `birleştirici tıp' hem eğitim hem de uygulama alanında Türkiye'de hayata geçirilmelidir.

Aksoy DY, Complementary and Alternative Medicine Use in Obesity and Diabetes Mellitus: An Anthropological Study, Advisor: Prof.Dr. Zafer İlbars, 84 p. Complementary and alternative medicine (CAM) is a group of diverse medical and health care systems, practices and products that are not presently considered to be part of conventional medicine. For most of CAM, there are key questions that are yet to be answered through well-designed scientific studies. Obesity is one of the chronic health disorders where patients and physicians feel helpless when keeping weight under control with diet, exercise or drugs become impossible.The aim of this study was to determine the prevalence and types of CAM modalities that obese patients use and define the emotional perpectives of being obese from an anthropological point of view.54 patients with obesity and 43 patients with diabetes were included. 70% of patients with obesity and 41,9% with diabetes had tried at least one CAM modality. Herbal therapy and acupuncture were most commonly encountered method in obesity where as diabetic patients used mostly heral therapy. Cabbage, flax seed and cinnamon were the most frequently used herbs. Most patients learned these therapies through media and almost all of them considere CAM totally safe and did not inform their physicians. Obese patients still feel stigmatized, they do have realistic targets and their most common concerns about their disease are social rather than medical.The prevalence of CAM use is higher than expected among patients with obesity and diabetes. Physicians should be aware of this fact and interrogate patients about CAM use beside methods accepted within conventional medicine.