Osmanlı Devleti-Bulgaristan Prensliği ilişkileri (1878-1908)

Abstract

Osmanlı Devleti'nin Bulgaristan Prensliğine karşı izlediği politikanın temelinde, Babıali'nin, Berlin Antlaşmasıyla tespit edilen haklarının genelde diplomatik yollara başvurarak, koruma ve pekiştirme çabası yatmaktaydı. 1886-1887 Prenslikte oluşturulan Naipler Kurulu esnasında, tutumunu hemen belirleyen Osmanlı Devleti, Ağustos 1886'dan sonra da meydana gelen gelişmelere ayak uydurmuştu. Olaylara müdahale etmeksizin, Balkanlar' da büyük devletlerin çıkar çatışmasından yararlanan Babıali, yeni kurulan Prenslikteki hükümetlerin Rusya karşıtı tutum ve politikalarını destekliyordu. Bu şekilde de Ballanlar'da ve Bulgaristan Prensliğindeki nüfuzunu muhafaza etmeye çalışmıştır. Osmanlı Devleti'nin Ferdinand'ın Bulgar Prensi olarak seçilmine karşı tutumuna ait gelişme ve siyasi olaylar, 1877-1878 Osmalı- Rus savaşından sonra Osmanlı Devleti ile Bulgaristan Prensliği arasında ilişkilerin gelişmesini uzun bir dönem için belirlemekle beraber, Ferdinand'ın seçim meselesi bu ilişkilerin sadece küçük bir kesitini teşkil etmektedir. Osmanlı hükümeti, Prenslik aleyhinde verdiği bazı tavizler ve gösterdiği hoşgörülü tutum ile Ferdinand yönetimindeki Prenslikte nüfuzunu pekiştirmeyi, dolayısıyla da Balkanlar' da varlığını sürdürmeyi amaçlamıştır.

At the base of the Turkish policy towards the vassal Bulgarian Principality during the 1878-1908 mas the striving of the Ottoman ruling circles to maintain and consolidate chiefly by diplomatic means, the suzerain rigths sanctified by the Treaty og Berlin over Bulgaria. During the period of the Regencythe Ottoman government very quickly found its bearings in and adapted itself to the new situation created after August 1886. Without forcing the events, trying to soften at least in part the sharpness of the international confrontations in the Balkans, the Sublime Porte as a matter of fact encourraged the anti-Russian trends in the political line of the Principality goverments. Developments and the political actions, connected with the attitude of the Ottoman government towards Ferdinand' election, are only a brief episode, marking the evelution of Turkish-Bulgarian Principality relations after the 1877-1878 Ottoman- Rusian war for a whole decade-relations in which by aseries of some concessions and a favorable attitude the Ottoman government attempted to consolidate its positions, to axtend the duration of the existence of the Empire in the Balkans. VI