Kemik defektlerinin iyileşmesinde, demineralize kemik matriksi ve solventlerle dehidrate edilmiş kansellöz kemik greftlerinin osteogenezis üzerine etkilerinin histopatolojik olarak incelenmesi

Abstract

ÖZET Bu çalışma, demineralize kemik matriksinin jel formu ile solventlerle dehidrate edilmiş kansellöz kemik çipslerinin yeni kemik oluşumu üzerine etkilerinin araştırılması amacıyla yapılmıştır. Araştırmamız 3 aylık 30 adet dişi rat üzerinde yapılmıştır. Çalışmaya dahil edilen 30 rat her biri 10 rattan oluşan 3 gruba ayrılmıştır. Ratların femurları üzerine kemik kaviteleri açılarak I. gruptaki ratlara demineralize kemik matriksinin jel formu, II. gruptaki ratlara solventlerle dehidrate edilmiş kansellöz kemik çipsleri uygulanmıştır. III. gruptaki ratların kemik kavitesi ise kontrol amaçlı boş bırakılmıştır. 4 ve 8 haftalık dönemlerde, femurlar çıkarılarak histopatolojik incelemeye alınmışlardır. Çalışmamızda; demineralize kemik matriksinin gerek kısa gerekse uzun dönemde solventlerle dehidrate edilmiş kansellöz kemik çipslerinine göre yeni kemik oluşumunu indüklemede daha etkili olduğu saptandı. Her iki materyalin de; benzer düzeyde fibröz doku ve enflamasyona sebep olduğu, biyokompatibilitelerinin iyi olduğu, benzer düzeyde fiziksel ataçmana sahip olduğu ve yabancı cisim reaksiyonuna sebep olmadığı belirlendi. Yine çalışmamızda; demineralize kemik matriksinde, hem 4 hem de 8 haftalık dönemde rezorpsiyon görülmezken, solventlerle dehidrate edilmiş kansellöz kemik çipslerinde 4 haftalık dönemde hafif bir rezorpsiyon görüldüğü, 8 haftalık dönemde ise rezorpsiyonda artış olduğu saptandı. Anahtar kelimeler: Demineralize kemik matriksi, solventlerle dehidrate edilmiş allogreftler, kemik rejenerasyonu, kemik rezorpsiyonu, kemik defektleri

SUMMARY This study was carried out to investigate the effects of demineralized bone matrix in gel form and cancellous bone chips dehydrated with solvents, on new bone formation. This study was conducted on 30 female rats of 3 months. Thirty rats included into the study were divided into 3 groups, each comprising 10 rats. Bone cavities were opened up on femurs of the rats, and demineralized bone matrix in gel form was applied to the rats in group I and cancellous bone chips dehydrated with solvents to those rats in group n. Bone cavities in group III, however, were left empty for control purpose. At the periods of 4 and 8 weeks, femurs were removed and investigated histopathologically. In our study, it was observed that demineralized bone matrix, whether in short or long terms, was more effective in inducing new bone formation with respect to cancellous bone chips dehydrated with solvents. It was also determined that both materials resulted in fibrous tissue and inflammation to similar extents, that their biocompatibilities were fairly good, that they had similar physical attachment, and that they did not caused foreing body reaction. It was further determined that, while resorption was not observed in demineralized bone matrix at the periods of both 4 and 8 weeks, a fair amount of resorption was noticed in the treatment made by cancellous bone chips dehydrated with solvents at period of 4 weeks. However, resorption was observed to increase at the period of 8 weeks. Keywords: Demineralized bone matrix, allograft dehydrated with solvents, bone regeneration, bone resorption, bone defects n