Devital beyazlatma uygulanmış dişlerde kullanılan dört farklı restoratif materyalin mikrosızıntı açısından değerlendirmesi

Abstract

ÖZET Devital dişlerin beyazlatılması, hasta psikolojisini estetik yönden etkileyen önemli bir gereksinimdir. Dişhekimliğinde uygulanan konservatif beyazlatma teknikleriyle; estetik sorunlara neden olan diş renkleşmelerini gidermenin yanı sıra, diş ve dişeti sağlığı da korunmaya çalışılmaktadır. Günümüzde, dişhekimliğinde restorasyon amacıyla birçok materyal kullanılmaktadır. Dişlerin restorasyonunda kullanılacak materyallerin taşıması gereken fonksiyonel, estetik, ekonomik ve direnç gibi özelliklerin yanısıra minimal mikrosızıntı göstermeleri de önemlidir. İn vitro olarak yapılan bu çalışma; periodontal veya ortodontik nedenlerle çekilmiş ve yapay olarak boyanmış, çürüksüz ve restorasyonsuz 60 adet ön grup dişte devital beyazlatma işlemi yapıldıktan sonra kullanılan 4 farklı restorasyon materyalinin mikrosızıntı açısından karşılaştırılarak değerlendirilmesi amacıyla planlanmıştır. Tüm dişlerin lingual yüzeylerine endodontik giriş kaviteleri açılmış ve ardından, kökler mine-sement sınırının 3 mm aşağısından bir fissür frezle kesilerek uzaklaştırılmıştır. Her bir kanal gates glidden kök kanal frezleri kullanılarak genişletilmiştir. Her bir diş; yapay olarak boyanmak üzere %50'si taze insan kam ile dolu test tüplerine yerleştirilerek santrifüje edilerek her grupta aynı beyazlatma materyali kullanılmak üzere, rastgele 15' erli dört gruba ayrılarak walking bleach tekniği ile beyazlatılmıştır. Birinci gruptaki dişlerin giriş kavitelerine Valux Plus, ikinci gruptakilere Tetric Ceram, üçüncü gruptakilere Herculite XRV ve dördüncü gruptakilere ise Adrnira kompozit rezin restoratif materyalleri üretici firmaların önerileri doğrultusunda uygulanmıştır. Mikrosızıntının ölçümü için kesitler alınarak, lam yüzeylerine yapıştırılmış ve elde edilen kesitler, mikroskop altında ideal bir görüntü sağlamak amacıyla inceltilmiştir. Kesitlerdeki boya penetrasyon miktarları; x25 büyütmede stereo mikroskop kullanılarak lineer olarak ölçülmüştür. Ölçümler sonucu elde edilen veriler, istatistiksel olarak Kruskal-Wallis non- parametrik testi kullamlarak değerlendirilmiştir. Kullanılan dört farklı tip kompozit materyali arasında; Adrnira en az mikrosızıntı gösteren materyal olurken, onu sırasıyla Herculite XRV, Tetric Ceram ve Valux Plus izlemiştir. Anahtar Kelimeler: Mikrosızıntı, devital beyazlatma, kompozit

SUMMARY Bleaching of non-vital teeth is a problem that requires esthetic and conservative treatment. Using conservative bleaching techniques in dentistry; tooth stains that cause esthetic problems are removed, also tooth and gum health are protected. Nowadays, several materials are used for restoration in dentistry. The materials used in the restoration of permanent teeth must be functional, esthetic, economic, resistant and let minimal micro- leakage. The aim of the in vitro study was to compare the microleakage of 4 different restoration materials used for the restoration of 60 artificially dyed anterior teeth containing no caries or restorations and were extracted for periodontal or orthodontic reasons. Endodontic cavity entrances were prepared onto the lingual surfaces of all teeth. Then, roots were removed 3 mm below the cementoenamel junction using a diamond bur. Each canal was enlarged by using gates glidden root canal burs. Each tooth was put into the test tubes 50 % filled with fresh human blood and centrifugated in order to be dyed artificially. The teeth were randomly divided into four grups, each containing 15 teeth and bleached by the same material using walking bleach technique. The composite resin restorative materials were applied onto the entrance cavities of teeth according to the instructions of manufacturers. Valux Plus was used for the first group, Tetric Ceram for the second group, Herculite XRV for the third group and Admira for the fourth group. Cross-sections were made for the measurement of microleakage, and taped on the micro-slide surface. Linear measurements were made from the dye penetration in cross- sectioned specimens using binocular stereo microscope at x25 magnification. The data obtained were evaluated statistically by using Kruskal-Wallis non-parametric test. Amongst the four different composite materials, Admira was found to be the composite with the least micro-leakage, followed by Herculite XRV, Tetric Ceram and Valux Plus. Keywords: Microleakage, non-vital bleaching, composite