Motivations behind aid allocation decisions of European donors: The role of energy resource endowments in African aid recipient countries

Abstract

Uluslararası akademik çevrede canlı tartışmalara yol açan en güncel konulardan biri, ülkelerin uluslararası kalkınma yardımı etmelerini motive eden faktörler ve amaçlardır. Bu çalışmada, Fransa, İngiltere, İtalya ve İspanya gibi donör ülkeler, Cezayir, Kenya, Fas, Sudan ve Uganda gibi ülkelere iki-taraflı kalkınma yardımının dağıtım prensipleri araştırılmaktadır. Bu sorun farklı bakış açılarından incelenmiş, ancak enerji kaynaklarının donör olan ülkelerin yardım dağıtımı hakkında verilen kararlara etkileri akademik literatürde yeterince alâka uyandırmamıştır.Bu doğrultuda mevcut çalışmanın hipotezi, enerji kaynaklarına sahip olan Afrika ülkelerine Avrupa donörleri tarafından daha çok yardım verilmektedir, çünkü Avrupa ülkelerinin enerji sevkiyatını çeşitlendirmek amacıyla daha çok yardım taahhüt ederek söz konusu Afrika ülkelerine ilgi göstermeleri ihtimali yüksektir. İşbu tahmin, 2007 yılında Avrupa Komisyon'un tarafından hazırlanan ve AB ülkelerinde enerji güvenliği ile ilgili Stratejik Enerji Raporu'na (Strategic Energy Review) dayanarak yürütülmektedir. Bu raporun temel önerilerinden birine göre, AB ülkeleri enerji sevkiyatlarını çeşitlendirme ve güvenliğini sağlama amacıyla Rusya ve Orta Doğu gibi istikrarsız bölgelerinin yerine, Orta Asya ve Afrika bölgelerine odaklanmaları gerekmektedir. Bu çalışmada yürütülen tahmine göre, bu rapor ve son zamanlarda enerji alanında olmuş olaylar (örneğin Avrupa'da 2006 ve 2008 gaz krizleri) AB ülkelerinin petrol ve gaz üreten Afrika ülkelerine odaklanmalarına neden olabilir. Sebeplerin arasında 2003?2007 döneminde fosil yakıtlarının artan fiyatları, büyüyen enerjiye yönelik talep, öngörülen petrol ve gaz rezerv miktarlarının azalması gibi nedenler de yer almaktadırlar. Donörlerin yardım dağıtımı ile ilgili alınan kararlarında birçok amaçları olmasından dolayı, enerji faktörünün dışında kalkınmaya yönelik olan ve olmayan çeşitli diğer faktörler birleşik hibrid modelinde yer almaktadırlar. Fakat bu çalışma donörlerin yardım dağıtımı ile ilgili kararlarını etkileyen bütün muhtemel faktörlerin ayrıntılı irdelenmesini içermemektedir.Son veri değerlendirilmesi iki çeşit grafiğe dayanarak yapılmaktadır. Birinci grafik grubu, her donör ülkesi için 6 grafik olmak üzere, 24 radar grafiği içeriyor. Bu grafik çeşidinin seçilme sebebi, birbirleriyle direkt karşılaştırılması uygunsuz olan verilerin görselleştirilebilmesidir. Enerji kaynaklarına sahip olan ve olmayan, yardım alan ülke grupları ayrı grafiklerde sunulmaktadır. İkinci grafik grubu, yardım dağıtımı ile ilgili eğilimi izlemek amacıyla çizgi grafiklerini içermektedir. İkinci grup dört grafikten oluşur. Her çizgi grafiği bir donör tarafından 2000?2008 yılları arasında dört tane seçilmiş yardım alan ülkeye, iki taraflı taahhüt edilmiş yıllık resmi kalkınma yardımında ki eğilimleri göstermektedir. İBu çalışmada uygulanan araştırma yöntemleri ampiriktir. Seçilmiş ülkeler için iki taraflı kalkınma yardım miktarları hakkında 2000?2008 verileri Just Plain Data Analysis prensibi uygulanarak analiz edilmektedir. İşbu prensip politik ve sosyal konularda kanıtları desteklemek ve örneklemek amacıyla, çoklu veri kaynaklarından elde edilmiş sayısal delilin derlemek ve göstermek için uygulanmaktadır. Çalışmanın amacı, dört donör ülkesi, beş yardım alan ülke ve 2000?2008 yılları için toplanılmış verilerin grafiksel sunumu ve analizidir. Referans kaynakları olarak birincil ve ikincil literatür kaynakları kullanılmaktadır. Birincil kaynaklar genel ekonomik, siyasal ve sosyal verileri, Afrika ülkelerinde petrol ve gaz kaynaklarının miktarı ve üretimi ile ilgili bilgiyi sağlıyorlar. Dünya Bankası, Ekonomik Kalkınma ve İşbirliği Örgütü, ABD Merkezi İstihbarat Teşkilatı (CIA) ve Dünya Maden İstatistikleri (World Mineral Statistics) gibi kuruluşların veri tabanları kullanılmaktadır. İkincil kaynaklar işbu araştırma için çerçeve oluşturuyor ve araştırma konusunun önemini açıklıyor.Bu çalışma, resmi kalkınma yardımının başarısı ve verimliliği analizini kapsamamaktadır. Kalkınma yardımının tarihi, analizin arka planı olarak bulunmaktadır. Ayrıca, çalışmanın kapsamında çok taraflı yardımın analizi yer almamaktadır.

The present study deals with one of the most significant current discussions in the international academic community concerning foreign aid and the purposes that motivate donor countries to give aid to developing countries. The paper studies patterns of foreign aid allocation of selected European donors, namely France, the UK, Italy and Spain, to African countries represented by Algeria, Kenya, Morocco, Sudan and Uganda. This issue has been studied before from different standpoints, but the influence of energy resource endowments in African countries on donors? aid decisions regarding foreign aid has not attracted adequate attention in academic literature recently.The hypothesis of the present paper suggests that African recipient countries with energy resources get more bilateral aid from the selected European donors, because European countries are interested in diversification of their energy supply and might favour them with bigger aid commitments. This assumption was made in connection to the Strategic Energy Review made by the European Commission in 2007 related to the security of energy in the EU. The main suggestion of this document was that the European Union needed an urgent action to diversify energy supplies from unstable regions (Russia and the Middle East) to Central Asia and Africa. It has been assumed that this statement, as well as the recent events related to energy issues (for instance, gas crises in 2006 and 2008 in Europe), could motivate the Member States to focus on African oil and gas producing countries as on energy suppliers for their economies. Among the incentives there should be mentioned growing prices for fossil fuels in the period between 2002 and 2007, growing demand for energy resources, as well as a forecasted decrease of oil and gas world reserves. By applying empirical research methods, various objectives underlying aid allocation are integrated in the single hybrid model which unites both developmental and non-developmental goals. However, this paper is not an exhaustive consideration of all possible purposes or every aspect influencing donors? aid allocation decisions.The final evaluation of data is made basing on two groups of charts. The first group includes 24 radar charts, six charts for each donor. This chart type is chosen, because it allows displaying not directly comparable categories. The second group includes line charts to trace the trend over time. This group consists of four charts, each of them displaying tendencies in annual ODA commitments from one selected donor to four of the selected recipients over the nine-year period between 2000 and 2008.Collected for the selected countries for 2000-2008 are analysed according to the principle of Just Plain Data Analysis for compilation and presentation of numerical evidence from multiple data sources to support and illustrate arguments about politics and public issues. References are made to both primary and secondary sources. Primary literature provides data on major economic, political and social data, oil and gas resources and production in African countries. The World Bank, the OECD, the CIA and World Mineral Statistics databases are utilized to achieve these data. Secondary literature creates a framework for the present research, justifying the research question of the paper.This paper does not discuss, or touches upon only marginally, the achievements and success of foreign aid. The history of aid giving gives only a background for the recent tendencies. The scope of this paper does not include multilateral channels of foreign aid, which gradually become preferential for some donors. It does not analyse all possible determinants of aid-giving patters and considers only limited number of recipient African countries.