Gerçek syres inkontinansta modifiye sling yöntemi ve paraüretral kollajen enjeksiyonunun rolü

Abstract

7. ÖZET Gerçek stres inkontinans tedavisinde farklı pek çok cerrahi yöntem olmasına rağmen, hangi tip cerrahi yöntemin hangi durumda başarılı olduğu konusunda görüş birliği yoktur. Çalışmamızda, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıklan ve Doğum Anabilim Dalı Jinekoloji servisinde Haziran 1999-Mart 2001 tarihleri arasında gerçek stres inkontinans tanısı alan 78 hasta çalışmaya dahil edildi. Preoperatrf dönemde tüm hastalarda anamnez, fizik muayene, idrar tetkiki ile kültürü, Q tip test ve ürodinamik çalışmaları içeren sistematik tanısal değerlendirme yapıldı. Hastalar randomize olarak; paraüretral kollajen enjeksiyonu, tension free vajinal tape (TVT) uygulaması, laparoskopik (US) Burch ya da laparotomik (UT) Burch gruplarından birine alındı. Randomizasyon zarf çekilerek yapıldı. Sonuç olarak 21 hastaya paraüretral kollajen enjeksiyonu, 19 hastaya TVT uygulaması, 19 hastaya laparoskopik Burch, 19 hastaya da laparotomik Burch operasyonları uygulandı. Her bir operasyon grubunda preoperatif ve postoperatif ürodinami sonuçlan değerlendirildi. Uygulanan operasyonlar, operasyon süresi, kateterizasyon ve hospitalizasyon süresi ile uygulama kolaylığı, hasta için kabul edilebilirlik, başarı ve komplikasyon oranları açısından karşılaştırıldı. Operasyon, kateterizasyon ve hospitalizasyon süresinin paraüretral enjeksiyon grubunda en kısa olduğu görüldü. Yaptığımız çalışmada, hem laparoskopik hem laparotomik Burch operasyonunun başarı oranı %78.9, komplikasyon oranı %21 olarak belirlendi. Yine iki grup arasında hospitalizasyon süresi ve kateterizasyon süresi açısından anlamlı farklılık izlenmedi (p>0.05). Ancak operasyon süresi açısından anlamlı farklılık saptandı [90 gün (45-140) ile 60 gün (30-100)] (p<0.05). TVT grubunda da başarı oranı %78.9, komplikasyon oranı %21 olarak belirlenirken, paraüretral enjeksiyon grubunda ise sırasıyla %66.7 ve %0 olarak saptandı. Intrinsik sfınkter yetmezliği olup paraüretral enjeksiyon yapılan 14 hastadan 11'inde (%78,6), TVT yapılan dokuz hastadan yedisinde (%77,8), laparoskopik Burch yapılan yedi hastadan beşinde (%71,4), laparotomik Burch yapılan üç hastadan birinde (%33,3) başarılı olundu. Diğer taraftan anatomik gerçek stres inkontinansı olup paraüretral enjeksiyon yapılan yedi hastadan üçünde (%42,8), TVT yapılan 10 hastadan sekizinde (%80), laparoskopik 39Burch yapılan 12 hastadan 10'unda (%83,3), laparotomik Burch yapılan 16 hastadan 14'ünde (%87,5) başarılı olundu. Paraüretral enjeksiyon gnabunda daha önceden antiinkontinans operasyonu geçiren hastalarda başarı oranı %81.8 iken, geçirmeyenlerde %50 olarak saptandı. Paraüretral enjeksiyon grubunda herhangi bir komplikasyonla karşılaşılmazken; TVT, laparoskopik Burch ve laparotomik Burch arasında komplikasyon oranı açısından istatistiksel anlamlı farkın bulunmadığı saptandı. Sonuç olarak, paraüretral enjeksiyon ve TVT; operasyon tekniği nispeten kolay, operasyon ve hospitalızasyon süreleri kısa, başarı oranları yüz güldürücü, komplikasyonları minimal olan cerrahi yöntemlerdir. 40