Tekirdağ ilinde arı yetiştiriciliğinin ekonomik yapısı

Abstract

Tekirdağ yöresinde arıcılık yapan işletmelerin ekonomik yapılarını saptamak ve faaliyet sonuçlarını incelemek amacı ile yapılan bu araştırmanın materyalini Tekirdağ İlinden toplam 54 işletmeden anket yolu ile sağlanan veriler oluşturmuştur. İşletmeler sahip oldukları koloni varlığına gör 5 gruba ayrılıp incelenmiştir. İşletmelerin 1993-1994 üretim dönemine ait verileri; söz konusu gruplar itibarı ile grup analizi yönetimi kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma bulgularına göre; An yetiştiren taran işletmelerinde işletme arazisinin büyüklüğü ortalama olarak 27.72 dekardır. Ancıllık faliyetinde bulunan işletmeler, diğer tarımsal ürün yetiştiren işletmelere göre genellikle daha az işletme arazisine sahiptirler. İşletmelerin % 14.81' inin mülk araziye sahip olmadıkları anlaşılmıştır. Ancılıkyapmak amacıyla işletmelerin sadece % 1. 85 ' inin arazi, kiraladıkları görülmüştür. Tekirdağ arıcılık işletmelerinin bal ve balmumunun dışmda herhangi bir an ürününün üretilmediği saptanmıştır. Analık işletmelerinde genellikle aile işgücü kullamlmaktadır. Bu durum aile işgücünü değerlendirme ve gelir sağlama açısından önemlidir. İşletmelerde kullanılan toplam işgücünün %92.5'i aile işgücünden %7.5'i yabancı işgücünden sağlanmaktadır. İşletmelerde işgücünü değerlendirmede üretilen 100 kg bala karşılık harcanan E.İ.G ortalama 6.89 gündür. Analık işletmelerinde; bina sermayesi, Alet ve makina sermayesi ile analık sermayesinden oluşan sabit sermayenin, aktif sermayenin esasını teşkii ettiği saptanmıştır. Malzeme-mühimmat ve para sermayesinden oluşan döner işletme sermayesinden oluşan döner sermayesinin aktif içerisindeki payı ise işletmeler genelinde oldukça düşük bir düzeydedir. İşletmeler ortalamasında-II- aktifteki sabit sabit sermaye oranı % 79.70 iken, döner sermaye oranı %20.30'dur. Sermaye büeşiminin genel bir değerlendirmesi yapıldığında sermaye öğeleri arasında miktar ve oran bakımından en önemli sermayelerin alet ve makina ile bina olduğu, diğer sermaye unsurlarının düşük düzeylerde yer aldıkları görülmektedir. İşletmelerde pasif sermaye içinde yabancı sermayenin oram %4.30'dur. Arıcıların yabancı sermaye bulmada sorunları olduğu saptanmıştır. Arıcılık işletmelerinde toplam üretim masraflarının % 86. 43' ünü itibari masraflar, % 1 1.94'ünü gerçek masraflar oluşturmaktadır. İşletme basma düşen gayrisafi üretim değeri, gerçek masraflar ve arıcılık geliri sırasıyla, 16.015.444 TL, 3.675.606 TL ve 12.339.838 TL' dir. İşletmeciler konaklama durumuna bağlı olarak yılda 1-3 kez bal alabilmektedir. Sabit arıcılık modeli uygulayan işletmelerde iklimsel koşullardan kaynaklanan floranın durumuna göre bir veya iki kez bal elde edilmekte iken, göçer arıcılık modeli uygulayan işletmelerde ise, yine yıldan yıla büyük değişiklikler gösteren püren kaynaklarına bağlı olarak fazladan bir hasat yapabilmektedir. İşletmecilerin bal üretimleri süzme ve petek bal şeklinde sınıf landırılmaktadır. Üretilen balm % 95. 85 'i süzme, %4.15'i peteklidir. İşletmelerde kullanılan kovanların %92.21'i modern, %7.79'u ise ilkel (=Sepet) kovan şeklindedir. Tekirdağ İlinde bulunan arıcılık işletmelerinin çeşidi sosyo-ekonomik kriterler yönünden ele alınarak, incelenmeleri sonucu aralarında önemli farklılıklar bulunduğu saptanmıştır. Söz konusu farklılıkların işletmelerin uyguladıkları üretim tekniklerinden ve işletmecilerin pazar koşullarını değerlendirmedeki tutumlarından kaynaklandığı anlaşılmıştır. Sonuç olarak, verimli ayçiçeği ve püren kaynaklan olan Trakya bölgesinde çeşitli altyapı ve üretim sorunları olmakla birlikte, tanma yatırım-m- yapmak isteyen kişi ve kuruluşlar üretim dönemi kısa ve toprağa bağımlılığı olmayan bu sektörde isteklerini bulabilmektedirler. Kendi koloni varlığına ek olarak yoğun bir göçer aricılık akımına uğraması ve güçlü bir üretim potansiyeline sahip olması nedeniyle Trakya bölgesinde arıcılık faliyeti desteklenmelidir. Sonuçta hem arıcılık gelirleri artacak hem de bölgenin en önemli tarım ürünü olan ayçiçeğinin verimliliğinin artması sonucu ülke ekonomisine büyük katkılar oluşacaktır.

This survey is done in order to examine the activity, results, and economical structures of the bee-keeping enterprises in Tekirdağ provience the data obtained from 54 enterprises in the provience has molded the ground for survey. The enterprises have been classified into 5 groups and studied according to the honey bee colonies they passes. The data of the enterprises belonging to 1993-1994 production period have been broken down trough the group analysis on the base above mentioned groupings. According to the survey results: The size of the land that bee-keeping agricultural enterprises have is on average 27.72 decare. These bee-keeping enterprises have comparatively smaller size of lands than other enterprises in producing agricultural products in general. It was witnessed that 14.81% of the enterprises do not posses their own properties and only 1.85 % of them have rented land to keep bee. In Tekirdağ bee-keeping enterprises, commonly family labor utilized. This is important from the aspect of benefiting from the family labor and obtaining an income. 92.5% of total labor in the enterprises in family labor, 7.5 % of foreign labor. The criteria in assessing the labor force in the enterprises is as follows. The labor spent to gain 100 kg of honey requires 6.89 days on average. It was also observed that fixed asset including land, building, instrument, machinery in bee-keeping facilities constitutes the most important part of the assets in bee-keeping enterprises. As for current asset which cover the cash and other standard lines, they take a very minor share in total assets.-V- On average for the bee-keeping enterprises; the share of fixed assets is 79.70% while the share of current assets is 20.30% in total assets. In general evaluation of asset composition for bee-keeping enterprises. It will clearly be seen that machinery and equipment and land, building take the priority from the view point of quality and share other asset factors take a place at low levels. On the other hand, the share of foreign capital in liabilities is 4.30% in the enterprises. So bee-keepers usually have the problem of supplying foreign funds. The share of fixed expenses in total overhead cost is 86.43% and the share of current expenses is 1 1.94 %. The gross production value for each enterprise, the variable cost, and the gross profit are as follows in subsequently; TL 16.015.444, TL 3.676.606 and TL 12.339.838. Depending on the apiary site, bee-keeping may yield one to three times honey annually. On the one hand, in the enterprises applying constant bee-keeping model. Depending on the flowering because of the weather conditions. It is possible to harvest honey once or twice, on the other hand, in the enterprises applying migratory bee keeping model. Depending on Erica spp. sources showing big changes from year to year. It is possible to harvest honey for an additional times. Nevertheless, this harvest does not occur every times. It may happen when it rains in the summer time. The honey production in the enterprises are classified according to the extraction of honey and comb honey. 95.85% of total honey production is extracted and the rest (4.15%) is comb honey. 92.21% of the hives used in the enterprises are modern, 7.79% is out-modern hives.-VI- During the survey, it has also been found out that, there are important differences between the enterprises from the socio-cultural point of view. This finding is the results of examinations realized through group-analyze method. It has been understood that the differences are due to both the production techniques applied by the enterprises and approaches to the evaluation of market conditions. As a result, despite the fact that there are some minor problems arising from infra-structure and production. In Thrace Region in which fertile sun flower and Erica spp sources exit in abudoince, those wishing to invest in agriculture can make their investment in the sector without holding-back once the production period is short and non-dependency on the soil.