Fermetures et ventes de mosquées sous le régime de parti unique en Turquie

Abstract

Bu tez çalışmasının konusu, tek parti döneminde gerçekleştirilen cami kapatma/satma uygulamaları, temel sorunsalı ise bu uygulamaların iktidarın cami algısı çerçevesinde nasıl konumlandırılabileceğidir.İmparatorluktan ulus-devlete bir süreklilik arz eden, temel olarak cami görevlilerinin maaşlarının düzeltilip hayat şartlarının iyileştirilmesi amacıyla yapılmak istenen camilerin tasnif edilme fikrinde 1927 senesiyle birlikte bir kırılma yaşanmıştır. Bu kırılma sonrasında tasnif, tek parti iktidarı tarafından camilerin kadro haricine çıkarılıp kapatılması için bir araç olarak kullanılacaktır.Kapatılan camilerin satışlarına 1927 senesinde başlanmış olmasına rağmen, hukuki açıdan satışların hangi kurallar çerçevesinde yapılacağı 1935 senesinde yürürlüğe giren iki kanunla belirlenmiştir. Bu iki kanununla birlikte tek parti iktidarı cami kapatma/satma uygulamalarının hukuki altyapısını tamamlamıştır.

This thesis is about the closures and sales of mosques under the single party regime in Turkey and the main problem of the thesis is how these applications can be located within the perceptions of power regarding the mosques.In the idea of classification of mosques which has a continuity from Empire to nation-state and has been aimed to increase wages and improve living conditions of officers of the mosques, there had been a rupture in 1927. Following this rupture, the classification would be used by the power of the single party as a tool to ensure that mosques were on the bench and closed.Although the sale of mosques which were closed had begun in 1927, its legal frame was determined in 1935 by two laws. It was after the implementation of these two laws, the power of single party had completed the infrastructure of the legal frame for the applications of closures and sales of mosques.