Twitter usage practices of journalists and the possible changes Twitter usage practices can cause on journalism: With the approach of cyberanthropology

Abstract

Jack Dorsey tarafından, arkadaşları ve ailesi ne yaptığını nerede bulunduğunu bilebilsinler diye, 2006 yılında Web 2.0 aplikasyonlarının bir meyvesi olarak yaratılan Twitter, mikroblog formunda bir sosyal ağ sitesidir.Twitter, web sitesi www.twitter.com aracılığıyla, tweet adı verilen 140 karakterlik kısa anlık mesajlara fotoğraflar, videolar ve linkler eklenerek yollanmasına ve okunmasına olanak tanır. Ve iki tarihi yörüngeyi yoğunlaştırılmışuzamında yakınlaştırır: bilgisayar ve medya teknolojileri. Açıkladığımız çıkış noktasına rağmen, bugün Twitter dünya üzerinde milyonlarca kişi tarafından birbirinden çok farklı amaçlar için kullanılmaktadır. Örneğin, politikacılar mesajlarını halka bu medyum aracılığıyla iletirler. Veya pazarlama organizasyonları, ürünlerini müşterilerine Twitter aracılığıyla tanıtırlar. İşte bu yüzden birçok sosyal medya uzmanı ve araştırmacı Twitter'ın ticari değeri olduğuna inanmaktadır. Twitter'ın sınırlı uzamında, bilgi ve haber almak aynı zamanda iletmek bir diğer kullanım amacı olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu bağlamda Alfred Hermida Twitter'a haber ve enformasyon alma ve iletme şekillerine yeni anlamlar kazandıran, gazetecilik mesleği için kullanışlı gerçek zamanlı ağlarla kurulmuş bir dijital teknoloji olarak yaklaşır.Günümüzde dünyanın en büyük medya kuruluşları bile Twitter'ı gazete, televizyon, radyo vb. konvensiyonel medya araçlarının bir parçası olarak kullanmakta ve bu medyum aracılığıyla milyonlarca insana ulaşmaktadır. Aynışekilde, gazetecilerde bu yeni platformu, en yeni haberleri edinmek ve dağıtmak, haberler üzerindeki fikirlerini, çalıştıkları medya kuruluşlarının Twitter kullanım kuralları kılavuzları ile getirdikleri kısıtlamalara rağmen, daha demokratik ve sansürlenmemiş bir alanda okuyucularına iletebilmek için kişisel Twitter hesaplarıaçarak kullanmaktadırlar. Tüm bu yaklaşımları göz önünde bulunduran araştırmamız; 'Gazetecilerin Twitter kullanım pratikleri gazetecilik mesleğinde değişimlere yol açar' hipotezini şu sorulara aranacak cevaplarla doğrulamaya yöneliktir: Gazeteciler neden ve nasıl Twitter kullanıyorlar? Gazeteciler zamanının benzersiz iletişim araçlarından bir tanesi olan Twitter'ı kullanırken ne gibi pratikler geliştiriyorlar? Gazetecilerin Twitter kullanım pratikleri doğrultusunda gazetecilik mesleğinde değişimler meydana geliyor mu? Hipotezimizi doğrulamak amacıyla, tüm bu sorulara yanıt aradığımız tez çalışmamızda; e- posta üzerinden mülakat ve araştırmacının göze çarpmadığı internet üzerinden katılımcı gözlem (lurking) gibi sosyal bilimlerde göreceli olarak yeni sayılabilecek, çevrimiçi yönetilen siber antropolojik araştırma yöntemleri kullanılmıştır. Araştırma konumuz Twitter'ı etkin bir biçimde kullanan 50 Türk gazeteciyle eposta aracılığıyla çevrimiçi gerçekleştirilen yarı yapılandırılmış mülakatlar ve yine Twitter üzerinden yürütülen, araştırmacının adı ve soyadı ile açılan Twitter hesabıüzerinden, gazetecilerin Twitter hesapları gece ve gündüz takip edilerek yürütülen gözlemler doğrultusunda aydınlatılmaya çalışılmıştır. Araştırma örneklemimiz, 22 erkek - 28 kadın, ortalama olarak lisans ve yüksek lisans eğitim derecelerine sahip, 25 - 49 yaş aralığındaki gazete, televizyon (haber televizyonları ve televizyonların haber servisleri) ve haber ajanslarında muhabir, editör ve haber müdürü gibi pozisyonlarda görev alan gazetecilerden oluşmaktadır. Bu yüksek lisans tezi, siber antropoloji disiplini ile şekillenmiştir. Sosyal antropolojinin bir alt dalı olarak 1990'larda ortaya çıkan siber antropoloji, siber uzayıyeni bir etnografik araştırma sahası olarak işaret eder. Arturo Escobar'a göre ise siber antropoloji, özellikle siber kültür anlayışını inceler. Yeni teknolojilerle, siber uzayda şekillenen kültürel yapılanmaları ve bu uzay dışında var olan yapıların, siber uzay içerisinde yeniden yapılanmaları, siber antropolojinin araştırma konuları arasında yer almaktadır.Bu bakış açısıyla yola çıkan tezimiz ilk bölümünde siber antropoloji disiplinini tanımlar. Siber antropolojinin çıkış noktasını ve gelişimini gözler önüne serer. Bu yaklaşım bizi Norbert Wiener'in Sibernetik Teorisi'ne götürür. Sibernetik Teorisi, hayvanda ve makinede kontrol ve iletişim yaklaşımıyla, bilim insanlarına ilk tohumları 1942 yılında gerçekleştirilen 'Macy Konferanları'nda atılan, siber uzayda antropoloji yapma fikrini vermiştir.Tez çalışmamızın ilk bölümünde yer alan diğer başlıklar; siber antropolojinin araştırma alanlarını öğrenmeye ayrıca Arturo Escobar, Bryan Pfaffenberger, David Hakken ve Philipp Budka gibi önemli siber antropologların teorileriyle alanıaydınlatmaya yöneliktir. Tüm bu adımlar tezimizin ikinci bölümünde, Web 1.0 ve Web 2.0 gibi internet araçlarıyla şekillenmiş bilgisayar merkezli yeni medyayıincelememize olanak sağlamaktadır. Tez çalışmamızın ikinci bölümünde, antropolojik araştırma sahamız olarak kabul ettiğimiz, Twitter ve Twitter gibi sosyal ağlara hayat veren sosyal medya fenomeni derinlemesine incelenmiştir. Ayrıca Twitter, bir haber medyası olarak tanımlanmıştır. Tüm bu adımlar araştırmamızı yönetmemizi sağlarken, Twitter kullanan gazetecilerin araştırmacının gözünde birer ötekiye dönüşüp araştırma konusu olmasıfikrine zemin hazırlamıştır. Yeni teknolojiler eşliğinde üretilen kültürel yapıları veya var olan yapıların yeniden inşa edilişini temsil eden, gazetecilerin Twitter kullanım pratiklerinin çözümlenmesi ise bu pratiklerin gazetecilik mesleğinde neden olabileceği olası değişimlerin farkına varılmasını sağlamıştır. Bu çerçevede, gazetecilerle gerçekleştirdiğimiz çevrimiçi mülakatlar sırasında gazetecilerin değişimi farklı biçimlerde işaret ettiklerine tanık olunmuştur: Twitter üzerinde birbirinden farklı kaynaklardan enformasyon edinmek Zamansız ve mekânsız haber alış verişi Gazeteci ve okuru arasında ilişki kurulması Twitter alanını çalışılan medya kuruluşunun gündeminden sıyrılarak kişiselleştirmek, bir gazeteci olarak ön plana çıkıp, görünür olmak Gazeteciler tarafından belirtilen dört değişim arasında, gözlem bulgularımızda en fazla belirginleşen son madde olmuştur; `Twitter alanını özelleştirmek, bu alanda haber iletmek ve iletilen haberleri kişiselleştirmek ayrıca bir gazeteci olarak ön plana çıkıp, görünür olmak.` Bu son madde araştırmamızın sonunda bulmak istediğimiz değişimin niteliğini gözler önüne sermektedir. Gazeteciler tarafından ad ve soyadlarıyla bir takma isme gerek duyulmadan 2007 yılından bu yana kullanılan Twitter, kendini en fazla bir dakika içinde yenileyen, tüm gün boyunca canlı, haber iletimi ve alımı açısından mobil kullanımbiçimleri ile zaman ve mekân özgürlüğü sağlayan, gazeteciler açısından yararlı ve etkin bir araç, aracıdır. Binlerle ifade edilebilen takipçi sayısı ve yine binlerle ifade edilen gönderilip alınan kısa mesajlarla şekillenen Twitter'ın içyapısı, gazeteciler arasında kurulmuşbir iç ağ ile ilgi guruplarının aynı kutupta toplanması ve enformasyon edinme amacıyla kullanıldığı gerçeğini açığa çıkartmaktadır. Ancak Twitter, tüm bu özelliklerle sınırlı kalmayıp, gazetecileri çalıştıkları medya kuruluşunda bir imza, bir yüz olmaktan da kurtarmaktadır. Twitter ile birlikte gazeteciler, işini iyi yapan birer profesyonel olmanın ötesine geçmektedirler. Nerdeyse günün 24 saati gönderip aldıkları kısa mesajlarla aktüel haberleri takipçilerine duyurup, yeni enformasyonlar edinirken, haberler üzerindeki kişisel görüşlerini Twitter aracılığıyla dünyaya duyuran gazeteciler, inceleme konumuz olan sosyal ağ sitesi üzerinde kişisel yaşamlarıyla da var olmaktadırlar. Gözlem sonuçlarımıza dayanarak bu durumun gazetecilerin kendilerini Twitter üzerinden takip eden okuyucularının/izleyicilerinin gözünde insanlaştırdığını ifade edebiliriz. Bulgularımıza göre, gazetecileri Twitter üzerinden takip eden kişiler gazetecilerin okudukları kitapları, dinledikleri müzikleri, seyrettikleri filmleri/dizileri öğrenebilmektedirler. Kısacası gazetecilerin kişisel zevkleri hakkında fikir sahibi olmaktadırlar. Dahası profesyonel kişinin çalışma alanına veya aile yaşamına, gazetecilerin Twitter aracılığıyla yolladıkları fotoğraflı iletilerle ortak olmaktadırlar. Twitter, gazetecilere mesleki var oluşlarını daha yerel, hatta daha kişisel bir yolla sürdürmelerine olanak sağlamaktadır. Bu durum Twitter'ı gazetecilerin mesleki ve kişisel yaşamlarının kesişme noktası haline getirmektedir. Mülakat ve gözlem sonuçlarımıza dayanarak, gazetecilerin Twitter kullanım pratiklerinin gazetecilik mesleği üzerinde bir takım değişimlere neden olduğunu belirtebiliriz. Ve hipotezin çalışmanın sınırlılıklar içinde doğrulandığınısöyleyebiliriz. Ancak, gazetecililerin Twitter kullanım pratiklerinin gazetecilik mesleğinde derin yapısal değişimlere neden olduğunu iddia edemeyiz. Burada vurgulanmak istenen değişim ve dönüşüm gazetecinin imajı üzerinde yoğunlaşmaktadır. Ve bize David Hakken'in ileri sürdüğü siber uzayda 'yeniden insanlaşmak' ya da 'insan olmanın olası yeni yolu' fenomenini, dijital medyada bir profesyonel, bir gazeteci olmak gerçeğiyle açıklama fırsatı vermektedir.Bu bağlamda tez çalışmamız doğa/kültür ve insan/makine gibi kategoriler arasındaki sınırları kaldıran, internet odaklı pratiklerin ortaya çıkarttığı etkileşimli alanlar üzerinde gönül rahatlığıyla çalışılabileceğini bir kez daha göstermiştir.7Umarız ki araştırmamız gazetecilerin Twitter kullanım pratiklerini, siber antropoloji yaklaşımıyla değerlendirmek açısından yararlı bir kaynak olur. Siber antropoloji alanındaki düşünceleri genişletir ve araştırmacıları bu alanda derinleşmeye çağırır

Twitter which created by Jack Dorsey in 2006 as a fruit of Web 2.0 applications only to let friends and family know what he was doing and clarify wherever he or they might be is a social network site in the form of microblogging.1This tool also enables sending and reading short instant messages called tweets through the Twitter website or mobile phone or tablet application, only in 140 characters in addition with photos, videos or hyperlinks. And represents a convergence of two separate historical trajectories in its concentrated space: computing and media technologies. Despite its departure point, today this medium is used by millions of people for different purposes increasing day by day in the world. For example, politicians are spreading their messages to the public via this medium. Commercial organizations, having great success in using Twitter to inform their customers of discounts and news related to their products. Many social media marketers and researchers believe that Twitter has a lot of business values. In the limited space of the Twitter, receiving and diffusing news and information is one of usage purposes. In this remark Alfred Hermida approaches to Twitter as a real-time, networked digital technology that offers diverse means to collect, communicate, share and display news and information which is also useful in the remark of the journalism profession worldwide.Thus, even the biggest media companies of the world use Twitter as a part of conventional media tools like newspaper, television, radio etc. and reach millions of people via this medium. Not only the companies but also the journalists use this medium by signing-in individually. For receiving and distributing news and their ideas on the news in a more democratical and uncensored space in spite of the Twitter usage limitations of the media companies that they work for. By considering all these approaches, our research has the purpose to learn the answers of the following questions: How and why journalists preferring to use Twitter? What kind of practices do they develop while using this unique medium of its time? What are the probable changes Twitter usage practices of the journalits can cause in journalism profession? And try to verify the hypothesis, whether journalists' Twitter usage practices alters the journalism profession. By also searching the answers to the main questions that cyberanthropology deals with; how does technology influence human life? How is it to be human on the digital media? During this study by using cyberanthropologic methods like e-mail interviewing and observation unobtrusive in other words lurking (the observation unobtrusive or lurking is a kind of observation participant without any kind of interaction between the experimenter and subject which has been shifted to the cyberspace) which are relatively new in social sciences; the subject has been examined by making online interviews via e-mail and by leading a unobtrusive observation with 50 Turkish journalists who use Twitter effectively; 22 male and 28 female, who are in average with graduate and master's degree, aged between 25-49 work at the positions as reporter, editor and news manager at newspapers, televisions (news televisions and news rooms of televisions) and news agencies. As understood this master's thesis has a format shaped with cyberanthropology.The title cyberanthropology has been used since the mid 1990s to describe a minor subbranch of social and cultural anthropology that investigates cyberspace as a new domain of ethnographic fieldwork: `As a new domain of anthropological practice, the study of cyberculture is particularly concerned with the cultural construction and reconstruction on which the new technologies are based and which they in turn help to shape.` To this end in the first part of the thesis we described departure point and evolution of the cyberanthropology. This approach takes us to Norbert Wiener's cybernetic theory which gave to the scientists the idea of making anthropology on the cyberspace departing from the first studies of `Macy Conferences` which were initiated in 1942 with a seminar called the Cerebral Inhibition Meeting, held at the Institute for Advanced Study at Princeton: has this subject, 'control andcommunication in the animal and machine' with particular concern for issues of feedback and self-regulation.5In the first part we also tried to understand cyberanthropologic fields of research more clearly and deeply by the discourses of the cyberanthropologists like Arturo Escobar, Bryan Pfaffenberger, David Hakken and Philipp Budka. In the second section of the thesis, this move takes us to examine the computer based new media shaped with the Internet tools like Web 1.0, Web 2.0. In the second section, we examined the phenomenon of the social media which gave birth to the social networks like Twitter which accepted as an anthropological research field in our thesis. We also described Twitter as a new sociocultural space of human interaction during defining the platform as a news media. All these steps made possible conducting our research and understanding journalists (who became the other in the eyes of ethnographer) Twitter usage practices (which represent cultural constructions and reconstructions over new technologies) and the possible changes that these practices can cause on the journalism profession. When we focused on the alteration case of the journalism profession, we notice that the profession of journalism is changing with the influence of social media sites like Twitter. In this context journalists indicated the alteration in different ways like; Obtaining the information from various sources Timeless and spaceless news transmission Reciprocal relationship between journalists and their readers/audience Getting out of the range of chosen actuality of news enterprises, customizing the news and being visible as a journalist by also customizing Twitter sphere According to the our observation findings on this topic, between the four changes that were indicated by journalists the last one was more visible and more powerful as a procedure for explaining the sense of the change on the journalism profession that we aimed to find at the end of this research. In a platform used since 2007 by journalist; which renovates itself within maximum one second, which is alive all day long, which allows time and space liberation, is shaped with ten thousands of followers and tweets, is including an intranetwork between journalists… etc. It also survives journalists from being only a signature/face in the media enterprise that they work. With Twitter usage, journalists go far beyond being a professional who do his/her job well. Tweets that they send almost 24 hours, while spreading actual news and their views upon news to world, on the other hand, include what's in their private lives. So Twitter humanizes journalists in the eyes of readers/audiences who follow themAccording to our findings, via Twitter, followers can learn about the books journalists read, music they listened to, and the films they watched, briefly, can have an overview of journalists personal likes. And moreover, can become partner of a professional person's working environment or family life with the photographs' sent over Twitter. Twitter gives room to journalists for distilling and continuing their professional existence in a more local, even personal way. Twitter is a platform where journalists' professional and personal lives interpose. At the end of this research, we can say by considering journalists' Twitter usage practices that it causes some changes in the journalism profession, according to our survey and observation results. In this context, we can state that we reach to the hypothesis of this study, but we can not talk about fundamental structural changes in the journalism. In the conclusion of this master's thesis, we saw that journalists use Twitter with no doubt as a reformation point of their personal and professional lives. With this act they reform the image of the journalists. They develop many communication strategies, by getting out of the borders of the chosen agenda of the news enterprise that they work for, create their own agenda in the 140 characters limited space of Twitter, and, sharing news and their opinions related to agenda or reaching new information via people who follows them, which creates a new interaction space. Just like their professional lives being carried to this platform, journalists, who also reflect their personal lives, get humanized in the eyes of their readers/audience. And thus, cyberspace provides us to enlighten the phenomenon of rehumanization or the possible new way of being human` with our example `being a journalist, a professional` on the digital media as David Hakken indicates.6Our research experience has allowed us to verify that anthropologists can make researchs in this new area of digital interactions and sociocultural organizations. According to Escobar which can blur the categories and boundaries such as nature/culture or human/machine.7As the last word, we wish that this research remains as a useful resource on the Twitter usage practices of the journalists and the possible changes that Twitter can cause on the journalism profession. And will be able to widen the reflexive thoughts on the ethnography of the cyberspace which can incite researchers to deepen in this field.