Sujet et histoire: la fondation de la transcendance dans l`idéalisme allemand

Abstract

Doktora tezimizin merkezi konusu, aşkınlığın Alman İdealizmi?nde kuruluşudur. Aşkınlık kavramı, Kant felsefesinin ve onu izleyen idealist felsefe okulunun en temel ve en sorunlu kavramlarından birini oluşturmaktadır. Kant?ın transandantal felsefesi ?transandantal? ve ?transandan? kavramları arasında bir ayrım gözetmektedir. Kant felsefesinde insanın bilme yetisinin ampirik olmayan yapılarını oluşturan öğeler transandantal olarak adlandırılırlar. Buna karşın transandan olansa, ampirik alanın dışındakileri kapsamaktadır. Bu ayrımla birlikte, transandan alan ne deneyimin ne de bilginin mümkün olabildiği bir alan haline gelmektedir. Bununla birlikte bu ayrım, kendi sonlu varoluşu içindeki insan açısından temel önem arz eden ruh, Tanrı ve özgürlük gibi kavramlara dair hiçbir bilgimizin olamayacağını da öne sürmektedir.Bu çalışmamızda, Kant?ın eleştirel bir okumasıyla başlayarak Kant sonrası dönemin filozoflarının aşkınlığı nasıl sorunsallaştırdıkları ve kurduklarını inceledik. Bunu yaparken, Kant düşüncesini sistematik bir bütünlüğe kavuşturmaya çalışan filozofları da ele aldık. Çalışmamıza konu olan filozoflar, K. L. Reinhold, G. E. Schulze, J. G. Fichte, F. W. J. Schelling ve G. W. F. Hegel?dir. Bu filozofların metinleri üzerinden modern özne, tarih ve aşkınlık arasındaki ilişkiyi göstermeye çalıştık.

The principal subject of our thesis is the foundation of transcendence in German Idealism. The concept of transcendence is one of the most fundamental and problematic concepts of Kantian philosophy and of the idealist school that follows the critical philosophy. Kant?s transcendental philosophy introduces a distinction between the concepts of ?transcendental? and ?transcendence?. That which constitutes the non-empirical structures of the human faculty of knowledge is called transcendental. All that is beyond the empirical domain is called transcendent. With this distinction, the transcendent domain is not anymore a domain neither of experience nor of knowledge. However, this distinction does not allow having knowledge of transcendent beings such as the soul, God and freedom. Those concepts are of utmost importance for the human existence in its finitude.Our work begins with a critical lecture of Kant and continues with the problematization and foundation of transcendence in philosophers of post-Kantian period. We have also discussed the attempts to provide a systematic unity to the Kantian thought. The philosophers with which we have dealt in our thesis are K. L. Reinhold, G. E. Schulze, J. G. Fichte, F. W. J. Schelling and G. W. F. Hegel. Through a lecture of these philosophers, we have tried to show the relation between the modern subject, history and transcendence.