Dirsek eklemi kontraktürlerinde ortez uygulamalarının fonksiyona etkisi
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
Bölgesel anatomisi kompleks ve nörovasküler yapılan birbirine çok yakın olan dirsek ekleminde, dirsek fonksiyonunun düzeltilmesi oldukça e- güçtür. Dirsek ekleminin post-travmatik koşullan oldukça geniş cerrahi ve konservatif işlemler gerektirir ve etkin tedavi için kapsamlı bir program gerekmektedir. Dirsek eklemi kontraktürlerinde ortez uygulamalarının fonksiyona etkisini araştırmak amacıyla yaptığımız bu çalışmaya, 20'si deney, 28'i kontrol grubu olmak üzere 48 unilateral dirsek kontraktürü olan olgu dahil edilmiştir. Deney grubundaki 20 olguya fizyoterapi uygulamaları sonunda 4 hafta süreyle ayarlanabilir statik ortez uygulanmıştır. Olgulara izometrik egzersiz, sıcak uygulama ve düşük ağırlıkla pasif germeden oluşan ev programı önerilmiş, 4 hafta sonunda üst ekstremite eklem hareket sınırlarının ölçümleri tekrarlanmıştır. Sadece fizyoterapi uygulamalan yapılmış 28 olgu ise kontrol grubu olarak alınmıştır. Kontrol grubundaki olgular retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Çalışmaya alman olgulann; çevre ölçümleri, normal eklem hareketleri, kas kısahklan ve kas kuvveti, postür analizi, günlük yaşam aktiviteleri ve ağn yönünden değerlendirmeleri yapılmıştır. Deney grubu olgularda ortez uygulaması ile eklem hareket sınırında toplam 28.95°'lik bir artış elde edilmiştir. Ekstansiyon yönünde ortez uygulandığında, fleksiyon yönünde de artış olduğu gözlenmiştir. Ortez uygulamasıyla, kontraktür süresi 1-4 yıl arasında değişen 3 olgunun eklem hareket sınırında toplam 5 ile 35° arasında kazanç sağlanmıştır.Ortez uygulamaları sonunda günlük yaşam aktlvlteleri yönünden de istatistiksel yönden anlamlı bir sonuç bulunmuştur (p<0.05). Çalışmamızda fizyoterapi uygulamalarının sonrasında ev programı ile birlikte ortez uygulanan olgularda, sadece fizyoterapi uygulanan gruba göre daha iyi sonuç elde edilmiştir. Anahtar kelimeler: Dirsek kontraktürleri, dirsek ortezleri. The restoration of function in elbow presents formidable challenge because of both the complexity of the regional anatomy and proximity of numerous neurovascular stractures. Post-traumatic conditions of the elbow joint needs surgical, conservative procedures and an delailed programme for effective treatment. This study is performed to determine the effect of orthosis on the function in elbow joint contractures. 48 patients with unilateral elbow contractures were divided in two groups and 20 were taken as study group while 28 were takes as controls. We applied adjustable static orthosis to study group for 4 weeks. We proposed isometric exercise, hot applications and passive streching exercises with low weights. After 4 weeks we measured range of motion of elbow joint again. Control group which only received physiotherapy was retrospectively evaluated. The patients were evaluated by circumferential measurements, normal joint movements, muscle shortening, muscle strength, posture analysis, daily living activities and pain. An increase of 28.95 degrees of joint motion was determined in the group who received orthotic application. When orthosis was applied in extension, gains in flexion were also seen. With the use of orthoses joint motion limitations reduced between 5-35 degrees in 3 patients whose contracture period ranged from one to four years. When the two groups were evaluated for performing activities of daily living, there was a significant difference infavor of the group received home treatment and orthoses after physiotherapy (p<0.05). Key words: Elbow Contractures, elbow orthoses.
Collections