Köpeklerde böbrek transplantasyonunda Defibrotide`nin donör organda iskemi ve reperfüzyon hasarına etkileri

Abstract

ÖZET Bu çalışma, defîbrotide'nin böbrek nakli esnasında donör organda iskemi- reperfüzyona bağlı olarak meydana gelen hasara ve koagülasyona etkilerini araştırmak amacıyla Mayıs 1992- Ağustos 1994 tarihleri arasmda Erciyes Üniversitesi Deneysel Cerrahi Araştırma Merkezi'nde yapıldı. Herbiri 9 köpekten oluşan 2 grup köpek çalışmaya alındı. Birinci grup kontrol grubu, ikinci grup defibrotide grubu idi. Ameliyattan 1 saat önce kontrol grubuna 10cm3 %0.9'luk serum fizyolojik, defibrotide grubuna ise 20mg/kg defibrotide Î.V. yapıldı ve ameliyat sonrası 10 gün devam edildi. Ameliyatta her iki grupta da ototransplantasyon yapıldı. Bütün donör böbrekler l saat soğuk, 20±1.5 dakika ılık iskemiye maruz bırakıldılar. Defîbrotide'nin donör böbrekte iskemi-reperfüzyon hasarına olan etkilerini çalışmak için ameliyat öncesi, ameliyat sonrası 1., 3., 7., 10. ve 14. günlerde kan alınıp sodyum, potasyum, klor, BUN, kreatinin değerleri ölçüldü. Defîbrotide'nin PTZ, PTT, Protein-C ve Protein-S değerlerine olan etkisini çalışmak için defibrotide grubu köpeklerden ilaç yapılmadan önce, ilaç yapıldıktan 1 saat sonra ve postoperatif 7. gün 0.5ml sitrat+ 4.5ml kan alınıp çalışıldı. Çalışmamızın sonucunda BUN değerleri her iki grupta da ameliyat sonrası 7. güne kadar devamlı yükselirken, defibrotide verilen gruptaki artışlar daha az miktarlardaydı. 42Çalışmanın sonunda BUN değerleri defibrotide verilen grupta nakil öncesi değerlere düşerken, kontrol grubunda tüm çalışma boyunca ameliyat öncesi değerlerden yüksekti. Kontrol ve defibrotide grubu arasında BUN değerleri karşılaştırıldığında ameliyat sonrası 3., 7., 10. ve 14. günlerdeki değerler defibrotide grubunda anlamlı olarak düşüktü (P<0.05). Kreatinin düzeyleri defibrotide verilenlerde nakil sonrası 1. gün yükselip takip eden günlerde düşme eğilimi göstermiştir. Kontrol grubunda ise bu yükseliş ameliyat sonrası 7. güne kadar devam edip, sonra düşmeye başlamasına rağmen tüm çalışma boyunca yüksek seyretti. Kontrol ve defibrotide grubunun kreatinin değerleri karşılaştırıldığında ameliyat sonrası 3., 7., 10. ve 14. günlerdeki değerler defibrotide uygulanalarda anlamlı oranda düşüktü (P<0.05). Çalışmamızda defibrotide tedavisinin koagülasyon sistemini etkilediği görüldü. Tedavi sonrası PTZ ve PTT, tedavi öncesi sürelerden anlamlı olarak uzun bulundu (P<0.05). Bu sonuçlar defibrotide'nin antikoagülan ve antitrombotik etkisinin varlığını göstermektedir. Defibrotide'nin bu etkileri nakil sonrasında donör organda mikroembolilerin oluşmasını engelliyor olabilir. Defibrotide tedavisi ile Protein-C ve Protein-S düzeylerinde istatiksel olarak anlamlı olmayan bir artış gözlendi (P>0.05). Bu denek sayımızın azlığına bağlı olabilir. Sonuç olarak defibrotide donör böbreği iskemi ve iskemi-reperfüzyon hasarına karşı korumada ve koagülasyon sistemi üzerine etkili bulunmuştur. Defibrotide transplantasyonda donör organın iskemi-reperfüzyon hasarına karşı daha iyi korunmasını sağlayarak, böbreğin fonksiyon kaybım önleyebilir. 43

SUMMARY This trial was carried on between May 1992 and August 1994 at the Research Center of Experimental Surgery in Erciyes University in order to investigate the effects of defibrotide on coagulation and donor organ damage induced ischemia, and the following reperfusion injury. Two study groups, each of which consisted of nine dogs were assigned as control and defibrotide groups. Defibrotide (20 mg/kg) administred intravenously one hour before the operation in the animals of the defibrotide group was continued at the same dosage for ten days after the operation. 10 cc of serum physiologic (%0.9) as vehicle treatment was given intravenously one hour before the operation in the control group. In the operations animals in both groups underwent autotransplantation. The donor kidneys were submitted to one hour cold ischemia followed by warm ischemia lasting 20+1.5 minutes. The levels of sodium, potassium, chloride, BUN and creatinine in blood samples obtained preoperatively and postoperatively on the 1st, 3rd, 7th, 10th and 14th days were determined to study the effects of defibrotide on ischemia and ischemia-reperfusion injury in the donor kidneys. 44The effects of defibrotide on prothrombine time (PT), partial thromboplastin time (PTT), Protein-S and Protein-C was also studied in the preoperative and postoperative blood samples. Although BUN values showed a continuous increase until seven days after operation in both of groups. This increase was less marked in the defibrotide group compared with the control group in which BUN levels remained higher than the preoperative values throughout the study whereas it decreased to the preoperative levels in the defibrotide group. The differences of BUN values on the 3, 7, 10 and 14 days after the operation between two groups have been found to be statistically significant (P<0.05). Creatinine levels in the defibrotide animals which increased on the day after the operation tended to decrease on the following days. The increase also observed in the control group continued until seventh postoperative days and remained at higher levels during the study period. Creatinine levels in the blood samples obtained on 3,1, 10 and 14 days after the operation was significantly lower when compared with the control group (P<0.05). This study has also revealed that defibrotide affected coagulation system. PT and PTT were found to be significantly prolonged when compared with the values before treatment (P<0.05). The posttreatment increases in the levels of Protein-C and Protein-S were statistically not significant (P>0.05). In conclusion, it has been demonstrated that defibrotide protects the donor kidney against ischemia-reperfusion damage effects coagulation system, and also has antithrombotic properties. Defibrotide prevents functional losses in the donor kidney by offering an effective protection against ischemia and ischemia-reperfusion injuries. 45