Kunt ve penetran toraks travmalarının tanı ve tedavisinde videotorakoskopinin yeri

Abstract

ÖZET Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Cerrahisi Kliniğinde 1989 ile 1999 yılları arasında özofagus kanseri nedeniyle cerrahi tedavi uygulanan toplam 216 olgu retrospektif olarak değerlendirildi. Olguların 121 'i (%56) erkek, 95'i (%44) kadın olup yaşları 17-86 (ort:55.08±11.83) arasında değişmekte idi. En sık saptadığımız semptom disfaji (%98.1) olup bunu kilo kaybı (%74.5), retrosternal veya epigastrik ağrı (%51.8) takip etmekteydi. Histopatolojik klasifikasyonda 162 (%75.0) hastada yassı epitel hücreli karsinom tespit edilirken, 39 (%18.1) hastada ise adeno karsinomaya rastlandı. 216 özofagus karsinomlu olgunun 88'ine THE, 68'ine TTE, alt uçda lokalize tümörü olup laparotomi ile 9 olguya özofagogastrostomi, 6 olguya torakofrenolaparotomi, 5 olguya ise özofagojejunostomi uygulandı. Inoperabl kabul edilen 40 hastaya laparotomi ile gastrostomi uygulandı. Erken postoperatif komplikasyonlardan pnömotoraks ve fistül, geç komplikasyonlardan stenoz transhiatal özofajektomide fazla görülürken (p:0.07, 0, 0.009); geç komplikasyonlardan tümör rekürrensi ve gastrointestinal bozukluklar transtorasik özofajektomi de daha fazlaydı (p: 0.0012, 0.0018). Olgularımızın %10.8'inde fistül görülürken bu olgularda mortalite %42 idi. TTE'de postoperatif hastanede kalış süresi ortalama 15.6+6.18 gün iken, THE'de 17.2±7.54 gün olarak hesaplandı (p:0.068). Mortalite mekanik stapler ile anastomoz yapılan transtorasik özofajektomilerde %6.9, THE'de %14.7, toplamda ise 12.08 olarak bulundu. En sık mortalite solunum sistemi komplikasyonları ve fistülden kaynaklandı. Ortalama yaşam 20.1 ay, 5 yıllık yaşam %17 olarak hesaplandı. Cerrahi metodlar arasında survey açısından anlamlı fark yoktu. Özofagus üst bölge veya erken evreli tümörlerde transhiatal yaklaşım uygulanabilir ancak orta ve alt kısım özefagus tümörlerinde transtorasik yaklaşımın daha güvenli ve düşük mortalite, morbiditeye sahip olduğunu düşünüyoruz. 44