İntestinal plikasyonun barsak geçiş hızı üzerine etkisinin araştırılması

Abstract

ÖZET Giriş ve amaç: Çeşitli nedenlerle geniş barsak rezeksiyonu yapılan hastalarda ortaya çıkan ve yetersiz sindirim, malabsorbsiyon ve intestinal geçiş zamanının kısalmasıyla karakterize klinik tabloya, kısa barsak sendromu (KBS) denir. KBS'nin tedavisinde kullanılan cerrahi tekniklerin hedefi barsak geçiş hızını yavaşlatmak veya emilim yüzeyini genişleterek absorbsiyonu artırmaktır. Bu çalışma intestinal plikasyonun barsak geçiş hızına etkisini araştırmak için yapıldı. Materyal ve metod: Bu çalışma 30 adet Sprague Dawley türü ratta yapıldı. Ratlar her grupta 10 rat olmak üzere kontrol, sham ve çalışma grubu olarak üçe ayrıldı. Kontrol grubundaki ratlar gavajdan baryum verildikten 45 dakika sonra dekapite edilerek, baryumun ince barsaklarda ilerlediği mesafe ölçüldü. Çalışma grubuna intestinal plikasyon, sham grubuna laparotomi ve barsak manipulasyonu yapıldıktan bir hafta sonra, aynı yöntemle intestinal geçiş hızı ölçüldü. 40Gruplar ağırlık, ince barsak uzunluğu, baryumun pilordan itibaren katettiği mesafe ve bu mesafenin ince barsak uzunluğuna oranı bakımından `One Way Anova` testi uygulanarak birbirleriyle karşılaştırıldı. Bulgular: Her üç gruptaki ratlar, ortalama ağırlıkları ve barsak uzunlukları açısından homojen olup aralarında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (p>0.05). Baryum ilerleme mesafesi, kontrol grubunda 73.4±8.5 cm, sham grubunda 77.5±6.8 cm, çalışma grubunda ise 56.3±3.6 cm olarak bulundu. Çalışma grubunda baryumun ilerleme mesafesi kontrol ve sham grubuna göre istatistiksel olarak daha kısaydı (p<0.05). Baryum ilerleme mesafesinin ince barsak uzunluğuna oranı kontrol grubunda %65.8±7.3, sham grubunda %66.4±4.5, çalışma grubunda ise %49.9±3.8 olarak bulundu. Bu oran çalışma grubunda kontrol ve sham grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı ölçüde farklıydı (p<0.05). Sonuçlar: intestinal plikasyon tekniği barsak geçiş hızını çalışma grubunda, kontrol ve sham grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı ölçüde azaltmıştır. Bu yöntemin, barsak geçiş hızını yavaşlatan, ilave bir morbidite ve mortalite riski taşımayan ve KBS'nin tedavisinde kullanılabilecek uygulaması kolay bir teknik olduğu sonucuna varıldı. 41

SUMMARY The Effect of Intestinal Plication on The Intestinal Transit Time Background and purpose : Short bowel syndrome (SBS) is defined as a state of shortened intestinal transit time and insufficient absorbtion of nutrients caused by extensive intestinal resections. In SBS, the aim of surgical techniques is to prolong intestinal transit time and to increase absorptive surface. This experimental study was conducted to search the effect of extramucosal intestinal plication to intestinal transit time. Material and methods : Thirty Sprague-Dawley rats were divided into three groups. In control group, intestinal transit time was measured after the barium administration by gavage. Intestinal plication and laparotomy and manipulation of bowels were carried out in the study and sham groups respectively and intestinal transit time was measured after 42one week in the same method. The groups were compared in terms of the body weight, the total length of the small bowel, the distance of the barium in the small bowel, and the ratio of this distance to the length of the small bowel by using `One Way Anova test`. Results: The rats were statistically homogeneous in terms of the body weight and the total length of the small bowel (p>0.05). The distances of the barium in the small bowel in the control, sham and study groups were 73.4±8.5 cm, 77.5±6.8 cm and 56.3±3.6 cm respectively. The distances of barium in the small bowel in the study group was statistically shorter than those in the other groups (p<0.05). The ratio of the distance of the barium to the length of the small bowel in the control, sham and study groups were by %65.8±7.3, %66.4±4.5, and %49.9±3.8 respectively. In the study group, this ratio was also statistically lower than that in the other groups (p<0.05). Conclusion: Extramucosal intestinal plication retarded intestinal transit time significantly in the study group compared to the other groups. This technique does not include any risk of morbidity and mortality and therefore it can be used in the treatment of SBS. 43