Sürekli periton diyalizi hastalarında periton geçirgenlik gruplarının yeniden tanımlanması ve önceki sonuçlarla karşılaştırılması

Abstract

Peritoneal eşitlenme testi (PET), periton membranı geçirgenlik özelliklerinin takibinde kullanılan en kullanışlı yöntemdir ve sürekli periton diyalizi hastalarının izleminde yılda iki kez yapılması önerilmektedir. Tedavi kararlarının daha doğru verilebilmesi için Twardowski tarafından belirlenen geçirgenlik gruplarının yeniden belirlenmesi önerilmiştir. 118 hastaya ait başlangıç PET verileri değerlendirilmeye alındı. Geçirgenlik grupları, Twardowski'nin tanımladığı PET'ne dayanılarak diyalizat/plazma (D/P) kreatinin ve diyalizat/0.saat diyalizat (D/D0) glukoz değerlerinin ortalama ve standart sapması bulunarak belirlendi.Hastalarımızın 2. ve 4. saat D/P kreatinin oranları Twardowski ve arkadaşlarının bildirdiklerinden farklı değildi. Başlangıç (0. saat) D/P kreatinin oranındaki farlılığın muhtemelen rezidüel diyalizatın varlığına bağlı olduğu düşünüldü. 2. ve 4. saat D/D0 glukoz oranlarında anlamlı farlılık vardı. Bu durum bizim hastalarımızda diyalizat glukoz absorbsiyon hızının erken ve geç dönemde da daha yavaş olduğunu ortaya koymaktadır. Bu çalışma, sürekli periton diyalizi uygulanan hastalarda, reçeteme değişikliklerine yol açabileceği göz önüne alındığında, solüt geçirgenlik gruplarının ülkemizin diğer bölgelerini de kapsayacak daha geniş hasta veri tabanıyla yeniden belirlenmesi gerekliliğini ortaya koymaktadır.

Peritoneal equilibration test (PET) is the most practical way to monitor the peritoneal transport characterististics and it is recommended to be obtained twice a year. It has been recommended to redefine the ranges determined by Twardowski with the purpose of having an accurate reference in prescription decisions. 118 initial standardized PETs of 118 patients were reviewed. Transport groupings of our patients were determined by using the method originally defined by Twardowski using the means and standart deviations of the PET-determined dialysate/plasma ratio (D/P) of creatinine and dialysate to 0 hour dialysate (D/D0) glucose values.Creatinine D/P ratios at 2 and 4 hours in the present study were not different than those reported by Twardowski et al. Creatinine D/P ratio at 0 hours was different probably because of the persistence of significant residual dialysate volume. Glucose D/D0 ratios at 2 and 4 hours were significantly different. The most reasonable explanation for the latter result may be that our patients have lower dialysate glucose absorption rate at the early and late stage of PET. The present study indicates that solute transport groups may need to be redefined with a larger patient data collected from the other regions of our country since clinicians are using them for prescription decisions.