Kronik yorgunluk sendromunda galantamin tedavisinin kortizol ve dheas düzeyleri üzerine etkileri

Abstract

KRONİK YORGUNLUK SENDROMUND A GALANTAMİN TEDAVİSİNİN KORTİZOL VE DHEAS DÜZEYLERİ ÜZERİNE ETKİLERİ ÖZET Hipotez Kronik yorgunluk sendromu (CFS) ile hipotalamo-pitüiter-adrenal (HP A) eksen abnormaliteleri arasındaki ilişkiye dair birçok delil mevcuttur. Ayrıca dehidroepiandrosteron (DHEA) ve onun sülfat türevi (DHEAS) gibi glukokortikoidler dışındaki adrenal steroidler, seks steroidlerinin prekürsörü olmaları dışında hafıza, duygudurum, iştah ve uyku gibi beyin fonksiyonlarmn düzenlemesinde rol alan hormonlar olmaları sebebiyle, CFS 'de ilgi çekmektedirler. CFS'in DHEA(-S) değişiklikleri ile müterafık olduğu ileri sürülmektedir. Bu sebeple bu çalışmada, CFS hastalarının tedavisinde kullandığımız kolinerjik bir ilaç olan galantamine hydrobromide'in Adrenokortikotropik hormonu (ACTH) etkilemesi sebebiyle DHEAS ve DHEAS/kortizol molar oranlarını değiştirebileceği ve bu hormonların bazal değerlerinin tedaviye cevabı tahmin etmede faydalı olabileceği hipotezini test etmeyi amaçladık. Yöntemler Psikiyatrik bozukluğu olmayan ve ilaç kullanmayan 23 CFS hastası (18 kadın, 5 erkek; ort±SS yaş: 40.04±7.97; ort±SS hastalık süresi (ay): 77.50±50.63) ile yaş,cinsiyet, beden kitle indeksi (BKİ) ve menstruel hikaye bakımında karşılaştırılmış 20 sağlıklı kontrol şahısda (16 kadın, 4 erkek; ort+SS yaş: 42.50±9.42) bazal serum DHEAS ve kortizol düzeyleri ölçüldü. Bazal ölçümlerden sonra hastalara 4 hafta süre ile galantamine hydrobromide (8mg/gün) verildi. Hastalarda kan örneği alma işlemleri tedavinin tamamlanmasından sonra tekrarlandı. Hormon analizleri Diagnostic System Laboratories (DSL, Webster, TX, USA) kitleri kullanılarak RIA ile gerçekleştirildi. İstatistiksel analiz bağımsız örnekler t testi ile yapıldı. Tedavinin etkilerini değerlendirmek için grup içi analizde eşleştirilmiş t testi kullanıldı. Bulgular Hasta grubunda bazal kortizol değerleri önemli şekilde daha düşük olduğu halde bazal DHEAS değerleri kontrol grubundakine göre daha yüksekti (ort±SS: 11.36±4.53 ug/dl, 16.İ5Ü1.89 ug/dl, p<0.05 ve 1536.37±1094.72 ng/ml, 1051.05±665.25 ng/ml, p<0.05). Yine hasta grubunda DHEAS/kortizol molar oranı da kontrol grubundakine göre yüksekti (ort±SS: 143.84+86.14, 83.31±55.08, p<0.05). Galantamin tedavisi sonrasında hasta grubunda bazal kortizol değerleri kontrol grubundakine göre hala düşük kalırken, DHEAS ve DHEAS/kortizol molar oran değerleri kontrol grubundakinden farksız hale gelmişti (ort±SS: 10.71±4.03 ug/dl, 16.15±11.89 ug/dl, p<0.05). Biz hastalan tedaviye `cevap verenler` (n=10) ve `cevap vermeyenler` (n=13) olarak ikiye ayırdığımızda, cevap veren grubun tedavi öncesi DHEAS ve DHEAS/kortizol molar oran değerlerinin kontrol grubununkine göre yüksek olduğunu tesbit ettik (orüSS: 1904.39Ü420.41 ng/ml, 1051.05i665.25 ng/ml p<0.05 ve 163.49il05.34, 83.3Ü55.08, p<0.05). İlaveten, tedaviye cevap veren hasta grubu, cevap vermeyen hasta grubuna göre tedavi öncesinde daha yüksek DHEAS değerlerine sahipti (ortiSS: 1904.39Ü420.41 ng/ml, 988.76i460.91 ng/ml p<0.05). Sonuç CFS'de DHEAS düzeylerinin ve DHEAS/kortizol molar oranlarının bitkinlik skorları ile temsil edilen sakatlık düzeyine paralel şekilde yükselmesi, galantamin tedavisinden sonra ise klinik düzelmeyle ilişkili şekilde hormonal değerlerin de normale yaklaşması, CFS patogenezinde bu işe kansan kolinerjik mekanizmaların defısiter olduğu hipotezini desteklemektedir. vi

THE EFFECTS OF GALANTAMINE TREATMENT ON CORTISOL AND DHEAS LEVELS IN CHRONIC FATIGUE SYNDROME ABSTRACT Background Much evidence related to the association between chronic fatigue syndrome (CFS) and abnormalities of the hypothalamo-pituitary-adrenal axis has been described. Furthermore, since other adrenal steroids, such as dehydroepiandrosterone (DHEA) and its sulphate derivative (DHEAS), apart from being a precursor of sex steroids, have important roles in other brain functions like memory, mood, appetite and sleep, they are worthwhile being investigated in CFS. It has been suggested that CFS may be associated with alterations in DHEA(-S) levels. Based on these data, we investigated the hypothesis that galantamine hydrobromide, a cholinergic agent, may be effective in reducing fatigue and affects basal levels of DHEAS and DHEAS/cortisol molar ratio via its action on ACTH in CFS patients, and pre- treatment basal values of these hormones may be useful to predict the response to treatment. Methods Basal serum DHEAS and Cortisol levels were measured in 23 patients with CFS (18 female, 5 male; mean±SD age: 40.04±7.97; mean±SD illness duration (months): 77.50±50.63) who were free of any psychiatric disorder or medication and 20 healthy vncontrols (16 female, 4 male; mean±SD age: 42.50±9.42) similar to the patients in terms of age, gender, BMI and menstrual history. After basal measurement of Cortisol and DHEAS levels in both groups were studied the patients were administered galantamine hydrobromide (8 mg/pd) for 4 weeks. The blood sampling procedure was repeated in the patients after the treatment was stopped. Hormone assays were performed using by RIA kits of Diagnostic System Laboratories (DSL, Webster, TX, USA). Statistical analysis was carried out using independent t tests. Paired t tests were used within the group comparisons to assess the effect of the intervention. Results Basal levels of DHEAS were higher in the patient group compared to the control group (mean±SD: 1536.37±1 094.72 ng/ml, 1051.05±665.25 ng/ml, p<0.05), while basal levels of Cortisol in the patient group were significantly lower compared to the control group (mean±SD: 11.36±4.53 ng/dl, 16.15ill.89 u.g/dl, p<0.05). Consequently, DHEAS/cortisol molar ratio was also higher in the patient group than in the control group (meaniSD: 143.84+86.14, 83.31±55.08, p<0.05). While DHEAS values and DHEAS/cortisol molar ratio of the patients were not significantly different from those of the controls following the galantamine treatment, basal Cortisol levels of the CFS patients were still lower compared to the controls (mean+SD: 10.71±4.03 jag/dl, 16.15±11.89 ng/dl, p<0.05). When we divided the patients into two groups as `responder` (n=10) and `non-responder` (n=13), the responder group had higher pre-treatment basal DHEAS values and DHEAS/cortisol molar ratios compared to the control group (mean±SD: 1904.39±1420.41 ng/ml, 1051.05±665.25 ng/ml p<0.05 and 163.49Ü05.34, 83.31±55.08, p<0.05). Additionally, the responder group had higher pre-treatment basal DHEAS values compared to the non-responder group (mean±SD: 1904.39Ü420.41 ng/ml, 988.76±460.91 ng/ml p<0.05). Conclusion The fact that DHEAS levels and DHEAS/cortisol molar ratios correlated with the degree of fatigue score representing reported disability are reduced in CFS but galantamine treatment leads to a reduction in these hormonal levels towards normal associated with an improvement in severity of fatigue supports the hypothesis that a cholinergic deficit may play a role in the pathogenesis of CFS. Vlll