Hipergliseminin öğrenme, araştırıcı davranış ve deri iletkenliğine etkisi

Abstract

IV HİPERGLÎSEMİNÎN ÖĞRENME, ARAŞTIRICI DAVRANIŞ VE DERİ İLETKENLİĞİNE ETKİSİ ÖZET Diabetes Mellitus'un iç organ ve dokularda hasar meydana getiren kronik bir hastalık olduğu bilinmektedir.Diabetes Mellitus' ta bilişsel fonksiyonlarda bozukluk olduğu gösterilmiştir. Bilişsel fonksiyon bozukluklarının hiperglisemi veya altta yatan diğer metabolik bozukluklardan kaynaklandığı tam olarak gösterilememiştir. Bu çalışmada bilişsel fonksiyon bozuklukluklarının hiperglisemiden kaynaklanıp kaynaklanmadığının araştırılması amaçlanmıştır. Ayrıca diabette sinir sistemi fonksiyon bozuklukları da en önemli komplikasyonlardandır. Yine çalışmamızda bu fonksiyon bozukluklarının hiperglisemi ve diabet modeli oluşturularak araştırılması amaçlanmıştır. Bu amaçla toplam 64 adet erkek yetişkin Swiss Albino fareyle dört deney grubu (Kontrol grubu, n=20; STZ grubu, 60 mg/kg, n=10; Glukoz grubu 1 gr/kg, n=14; etanol grubu 3 gr/kg, n=20) oluşturulmuştur. Öğrenme ve yer bulma becerisi Morris Su Tankında, araştırıcı davranış Hole Board' da deliklere baş sokma sayılarıkaydedilerek değerlendirilmiştir. Periferik sinir hasan hakkında bilgi sahibi olmak için EDA parametrelerinden SCL değerleri kaydedilmiştir. Glukoz. ve STZ enjeksiyonundan soma kan glukozun ölçümlerindeki artışlar istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0,05). Etanol enejeksiyonu sonrası ölçülen kan glukozu değişikleri istatistiksel olarak anlamlı değildir. Glukoz grubundaki hayvanların Morris Su tankında kontrole göre öğrenme performansları artmış olarak bulunmuştur (p<0,05). STZ grubundaki hayvanların ise 1., 2., 3., 4., günlerdeki denemelerde öğrenme performansları ve yer bulma becerileri glukoz grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı şekilde artış göstermiştir (p<0,05). Kontrole göre her üç deney grubunda da SCL kayıtları istatistiksel olarak anlamlı ölçüde yüksektir (p<0,05). En yüksek SCL değerleri STZ grubundan elde edilmiştir. Çalışmamızda hole board' da deney grupları arasında baş sokma davranışı açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır. Sonuç olarak kan glukozunun yüksekliği öğrenme performansım arttırmıştır. Fakat Diabetes Mellitus sonucu meydana gelen hipergliseminin öğrenme performansım artırıcı etkisinin olmadığı sonucuna varılmıştır. Diabette meydana gelen bilişsel fonksiyon bozukluklarının kan glukozu yüksekliği dışında başka faktörlerden de etkilenebileceği sunucuna varılmıştır. Yüksek SCL hipergliseminin periferik sinir sistemini etkilediğim göstermiştir. Anahtar kelimeler: Diabetik fare, Hiperglisemi, hole board, Öğrenme, SCL

DETERMINATION OF HYPERGLYCEMIA, RESEARCH BEHAVIOUR AND THE EFFECT OF SKIN CONDUCTION SUMMARY It is known that Diabetes Mellitus is a chronic disease which causes damages of inner organs and tissue. It is shown that Diabetes Mellitus is a defeat of mutual functions. It could not be proven exactly that mutual function defeats are due to hyperglycemia or other metabolic defeats. This study aims to research whether mutual function defeats are due to hyperglycemia or not. Besides this, one of the most important complications encountered with diabetic is function defeats of the neural system. Here again our study shall research these function defeats by constituting hyperglycemia and diabetes models. Serving this purpose, four test groups of total 64 male mature Swiss Albino mice (control group, n=20; STZ group, 60mg/kg, n=10; glucose group 1 gr/kg, n=14; ethanol group 3 gr/kg, n=20) have been created. Their ability concerning learning and orientation has been evaluated in the Morris Water Tank, their research behaviour has been evaluated by counting the amount of heads put through the Hole Board. In order to get information on the peripheric neural defeat, the SCL values of the EDA parameters have been recorded. The increase of blood glucose after glucose and STZ injections have been evaluated to be statistically valuable (p>0.05). The blood glucose measured after ethanol injections have been evaluated not to be statistically valuable. The mice of the glucose group in the Morris Water Tank compared to control have been found to have increased their learning performance (p<0.05). The mice of the STZ group have increased their learning performance and orientation on the 1., 2., 3., 4. day compared to the glucose group in a statistically valuable amount (p<0.05). According to the control, the SCL records of all three test groups have statistically valuable increases (p<0.05). The highest SCL values have been obatined within the STZ group. Our study has shown that there is no statistically valuable difference among the test groups concerning the amount of heads put through the Hole Board. As a result, the increase of blood glucose has increased the learning performance. But hyperglycemia as a result of Diabetes Mellitus has no effect on the increase of learning performance. It has been determined that mutual function defeats encountered in diabetes can also be affected by other factors than high blood glucose. It has been shown that high SCL hyperglycemia effects the peripheral neural system. Key words: diabetic mouse, hyperglycemia, Hole Board, learning, SCL.