Akut pankreatit oluşturulan sıçanlarda karvakrol`ün karaciğer üzerine etkileri

Abstract

Bu çalışmada, AP ile teşvik edilmiş karaciğer hasarına karşı KAR etkilerinin saptanması amaçlanmıştır. Bu amaçla, 56 adet Sprague-Dawley cinsi sıçan (250-300 g) sekiz gruba ayrıldı: (I) Kontrol grubu (%0,9'luk serum fizyolojik intraperitonal (İP) uygulandı); (II) AP grubu (50 µg/kg serulein (SER) 1 saat arayla dört İP enjeksiyonla uygulandı); (III, IV ve V) KAR grupları (50, 100, 200 mg/kg KAR, İP enjeksiyonla uygulandı); (VI, VII ve VIII) AP +KAR grupları (SER enjeksiyonundan 2 saat sonra KAR dozları uygulandı). 12 saat sonra, sıçanların kan serumunda lipaz ve amilaz seviyeleri ölçüldü. Karaciğer hasarı tüm serum örneklerinde aspartat aminotransferaz (AST), alanin aminotransferaz (ALT) ve laktat dehidrogenaz (LDH) aktiviteleriyle tespit edildi. Diğer taraftan, karaciğer dokusunda Malondialdehit (MDA) gibi oksidatif stres işaretçisi ve Süperoksid dismutaz (SOD), Katalaz (CAT) ve Glutatyon peroksidaz (GPx) gibi antioksidan enzimlerin aktiviteleri değerlendirildi. Bunun yanısıra, hayvanların karaciğerlerinin ağırlığı tespit edildi ve histopatolojik incelemeler yapıldı. Mikroskobik incelemeler için farklı boyama metotları uygulandı ve skorlama sistemi kullanıldı. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında AP, amilaz ve lipaz seviyelerinde belirgin bir artışa sebep oldu. AP+KAR gruplarında enzimlerin seviyeleri artan doza bağlı olarak azaldı. Üstelik KAR, pankreatit ile teşvik edilmiş MDA seviyesini ve aynı zamanda AST, ALT ve LDH'ın plazma aktivitelerini azalttı. Diğer taraftan, AP grubunda SOD, CAT ve GPx aktiviteleri belirgin bir şekilde değiştirildi ve karaciğerin ağırlığı azaldı. KAR uygulaması ile artan oksidatif stres normalleştirildi ve normal karaciğer ağırlık kazancı gözlendi. Ayrıca AP, karaciğerin histolojik yapısında belirgin bir değişikliğe sebep oldu (infiltrasyon, hepatosit dejenerasyonları, konjesyon, sinüzoidal dilatasyonlar, ödem, hepatositlerde azalan glikojen ve artan lipid, vakuolizasyon ve artan retiküler lif ağı). Oysa tek başına KAR alan deneysel gruplarda herhangi bir patolojik değişiklik gözlenmedi. Üstelik KAR'ın (200 mg/kg) uygulanması AP grubunda karaciğer hasar skorunu belirgin bir şekilde azalttı. Bu çalışmanın sonuçları karaciğer dokusunda KAR'ın etkinlik ve güvenilirliğini belirgin bir şekilde ortaya koyar. Nitekim KAR'ın artan dozları tek başına KAR alan deneysel gruplarda herhangi bir yan etkiye sebep olmaz. Dahası, AP'nin sebep olduğu oksidatif strese karşı KAR'ın yüksek dozu karaciğer hasarlarını modüle etme yeteneği gösterir. 2014, 129 sayfaAnahtar Kelimeler: Deneysel akut pankreatit, Karaciğer hasarı, Karvakrol, Oksidatif stres, Antioksidan, Histoloji.

In this study, it is aimed to determine of the effects of CAR against liver injury induced by AP. With this aim, 56 rats of the Sprague-Dawley type (250-300 g) were divided into eight groups as follows: Group control (%0,9 of saline solution was administered intraperitoneally (IP)); (II) Group AP (50 µg/kg of caerulein at 1-h intervals was given by four IP injection); (III, IV ve V) CAR groups (50, 100, 200 mg/kg CAR were administered by one IP injection); (VI, VII and VIII) AP +KAR groups (CAR doses were given after 2 h of caerulein injection). 12 h later, the amylase and lipase levels in all serum samples of rats were determined. The liver injury was determined by alanine aminotransferase (ALT) and aspartate aminotransferase (AST) activities in all serum samples. On the other hand, the oxidative stress marker as malondialdehyde (MDA) and were evaluated activities of antioxidant enzymes as superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT) and glutathione peroxidase (GPx) in liver tissue. Besides, the weight of livers of animals were determined and performed histolopathological examinations. The different staining methods were applied for microscopic examinations and scoring system was used. As compared with control group, the AP resulted in significant increase in amylase and lipase levels. The levels of enzymes reduced in AP+CAR groups as depending on the increasing doses. Moreover, CAR decreased pancreatitis-induced MDA level and also the plasma activities of AST, ALT ve LDH activities. On the other hand, the SOD, CAT ve GPx activities were significantly altered and decreased the weight of normal liver in the AP group. With CAR administration, increased oxidative stress were normalized and observed liver weight gain. Additionally, AP caused a marked change in histological picture of liver (infiltration, hepatocyte degenerations, congestion, sinüsoidal dilatations, edema, decreasing glycogen and increasing lipid in hepatocytes, vakuolisation and increasing reticular fiber network). Whereas, any pathological change was not observed at the experimental groups receiving CAR alone. Furthermore, administration of CAR (200 mg/kg) significantly decreased the liver damage score in the AP group.The results of this study prominently reveal the safety and efficacy of CAR in liver tissue. As a matter of fact, the increasing doses of CAR do not cause not any detrimental effect at the experimental groups receiving CAR alone. Furthermore, the high dose of CAR shows the ability to modulate liver damages against oxidative stress caused by AP.2014, 129 pagesKeywords: Experimental acute pancreatitis, Liver damage, Carvacrol, Antioxidant, Histology.