Diz osteoartritinde izokinetik egzersiz ve aktivite eğitiminin yaşam kalitesi, günlük yaşam aktivitesi ve fonksiyonel durum üzerine etkileri

Abstract

Bu çalışma, diz osteoartritli olgularda izokinetik egzersiz ve aktivite eğitiminin yaşam kalitesi, günlük yaşam aktivitesi ve fonksiyonel durum üzerine etkilerini incelemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmaya 40-65 yaş arasında olan, Kellgren ve Lawrence'ın radyolojik sınıflandırmasına göre 2 değeri alarak fizik tedavi ve rahabilitasyon programı alması uygun görülen 30 olgu alınmıştır. Çalışmamıza alınan olgular randomize olarak 15 kişilik 2 gruba ayrılmıştır. Grup I'deki olgulara ilk 3 hafta haftada 5 gün 15 seans hotpack, ultrason tedavisi ve izokinetik egzersiz uygulanmış ve takip eden 3 hafta süresince haftada 3 gün izokinetik egzersizlere devam edilmiştir. Grup II'deki olgulara ise ilk 3 hafta haftada 5 gün 15 seans hotpack, ultrason tedavisi, izokinetik egzersiz ve aktivite eğitimi uygulanmış ve takip eden 3 hafta süresince haftada 3 gün izokinetik egzersiz ve aktivite eğitimine devam edilmiştir. Tüm olgulara tedavi öncesi, 3. hafta ve tedavinin sonlandığı 6. haftada; kas kuvvet değerini değerlendirmek için 120/sn ve 180/sn açısal hızlarında izokinetik test, ağrı, günlük yaşam aktivitesi, fonksiyonel durum ve yaşam kalitesini belirlemek için KOOS (Knee Injury and Osteoarthritis Outcome Score), fonksiyonel performans süresini değerlendirmek için AFPT (Aggregate Functional Performance Time) ve fiziksel özür şiddetini belirlemek için HAQ ( Health Assessment Questionairre) kullanılmıştır. Tedavi öncesinde değerlendirmeler sonucunda her iki grup arasında bir fark bulunamamış ve grupların homojen olduğu görülmüştür (p>,05). Her iki grupta AFPT süresi, izokinetik kas kuvveti değerleri, KOOS'un yaşam kalitesi alt testi dışındaki tüm testlerinde anlamlı değişiklikler bulunmuştur (p>,05). HAQ sonuçlarında grup I'de anlamlı değişiklik olmazken (p>,05), grup II'de tedavi öncesi ve sonrası arasında anlamlı değişiklik bulunmuştur (p<,05). Gruplar birbiriyle karşılaştırıldığında ise anlamlı bir fark bulunmamıştır (p>,05). Çalışmanın sonucunda, her iki tedavi programının diz osteoartritli olgularda ağrıyı ve belirtileri azalttığı, günlük yaşam aktiviteleri ve fonksiyonel durumu artırdığı, performans süresini kısalttığı, kas kuvvetini artırdığı bulunmuştur. Ayrıca aktivite eğitiminin fiziksel özürü azaltmada etkin olduğu saptanmıştır.

The purpose of this study was to identify the effects of isokinetic exercises and activity training on quality of life, activities of daily living and functional status on knee osteoarthiritis. The subjects were 30 patients with an age range of 40-65 years who were diagnosed as having bilateral knee osteoarthiritis and taken grade 2 according to Kellgren and Lawrence. The subjects were allocated into 2 groups and each group included 15 subjects. Subjects in group I was treated with hotpack, ultrasound and isokinetic exercise 5 days a week for a duration of 3 weeks, then at following 3 weeks subjects were maintaining only isokinetic exercise 3 days a week. Subjects in group II was also treated with hotpack, ultrasound, isokinetic exercise and activity training 5 days a week for a duration of 3 weeks, then at following 3 weeks subjects were maintaining isokinetic exercise and activity training 3 days a week. Subjects were assessed at the begining of the treatment, at the third week of the treatment and at the end of the treatment which was sixth week for muscle strength value with isokinetic dynometer at 120°/sn and 180°/sn angle velocity, for pain, activities of daily living, functional status and quality of life with KOOS (Knee Injury and Osteoarthritis Outcome Score), for functional performance time with AFPT (Aggregate Functional Performance Time) and for physical disability with HAQ (Health Assessment Questionairre). According to the first assesment results there was no statistical differences between two groups (p>,05). There was statistical differences on both groups at AFPT time, isokinetic muscle strength test results, except quality of life subscale all subscales of KOOS (p<,05). There was no statistical difference at HAQ results in group I (p>,05), despite that there was statistical difference between the first assessment and last assessment in group II (p<,05). There was no differences when both groups were compared for all assessment results (p>,05). The results of this study showed that both of these treatment programs were effective in decreasing pain and symptom, increasing activities of daily living and functional status, decreasing performance time, increasing muscle strength. Also we determined that activity training is efficient in decreasing physical disability.