Eczacılarda iş-aile çatışması: Ankara`daki eczane eczacıları üzerinde bir inceleme
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
Son yıllarda yapılan çalışmalar, eczacıların stres ve iş yükünde artış olduğunu ve ailelerine zaman ayırmakta güçlük çektiğini göstermektedir. Literatürde `iş-aile çatışması` olarak tanımlanan bu durumun, kişilerin psikolojik sağlığını ve iş performansını etkilediği ifade edilmektedir. Bu tez çalışmasının amacı, Ankara'daki serbest eczacıların iş-aile çatışması yaşama durumunu belirlemek, stres ve sosyal desteğin iş-aile çatışması üzerindeki etkisini incelemek ve eczacıları iş-aile çatışması yaşama eğilimine göre sıraya dizmektir. Bu amaçla, öncelikle, eczacıların iş yaşamına ilişkin stres ve sosyal destek kaynakları 20 eczacı ile yapılan derinlemesine görüşmelerde araştırılmıştır. Ardından Ankara'da rasgele seçilen 252 serbest eczacıya anket uygulayarak iş yükü, ev yükü, stres, sosyal destek ve iş-aile çatışması arasındaki ilişkiler test edilmiştir. Son olarak, iş-aile çatışması belirleyicilerinin etkileri hakkında eczacıların görüşü alınmış ve eczacılar iş-aile çatışması eğilimine göre sıralanmıştır. Çalışma sonucunda eczacıların orta düzeyde iş-aile çatışması yaşadığı bulunmuştur. Eczacıların başlıca stres kaynaklarının reçete karşılama, muayene ücreti tahsili ve eczanenin mali yönetiminde yaşanan sıkıntılar olduğu ve bu sorunlarla baş etmede ailelerinden maddi destek, psikolojik destek, bilgi desteği ve yardım aldığı belirlenmiştir. Ayrıca iş yükü, ev yükü ve eczaneye bağlı stresin iş-aile çatışmasını artırdığı, ailenin eczane ile ilgili işlere yardımının eczacının iş-aile çatışması algısını azalttığı belirlenmiştir. Çalışan yardımının iş-aile çatışması üzerinde etkisi bulunmazken, ailenin verdiği psikolojik desteğin eczaneye bağlı stres aracılığıyla iş-aile çatışması algısını artırdığı belirlenmiştir. Bu çalışmanın eczacıların iş-aile çatışması deneyimine dikkat çekilmesi ve politika yapıcıların konu ile ilgili önlem almasına yardımcı olabileceği düşünülmektedir. Sonraki çalışmalarda, iş-aile çatışması eğilimi yüksek olmasına rağmen, iş-aile çatışması düzeyi düşük bulunan eczacılarla görüşülerek, baş etme yöntemleri araştırılabilir ve iş-aile çatışmasına yönelik çeşitli müdahaleler geliştirilebilir. Recent studies show that there is an increase in stress and workload among pharmacists and they have difficulty in finding time for their family. This situation is defined as `work-to-family conflict` in the literature and influences psychological health and job performance of individuals. Aim of this study is to determine work-family conflict experience of community pharmacists in Ankara, examine impact of stress and social support on work-family conflict and rank the participated pharmacists according to their work-family conflict tendency. For this purpose, firstly, stress and social support sources of pharmacists in the work life were investigated with 20 in-depth interviews with pharmacists. Then, a survey was conducted among randomly selected 252 community pharmacists in Ankara and relationships between job demands, home demands, stress, social support and wfc were tested. Last, pharmacists' opinions about effect of work-family conflict determinants were received and pharmacists ranked according to their work-family conflict tendency. As a result of the study, pharmacists were found to experience medium level of work-family conflict. The main stress sources of pharmacists were challenges in medication dispensing, charging medical examination fee and financial management of the pharmacy. In order to cope with those challenges, pharmacists received financial, psychological, information and instrumental support from their family, friends and pharmacy staff. Job demands, home demands and pharmacy-related stress increased work-family conflict whereas family aid for pharmacy work decreased it. There was no effect of pharmacy staff aid on work-family conflict while psychological support of family was found to increase work-family conflict via job stress. This study may help to draw attention to work-family conflict among pharmacists and policy makers to take action. In future studies, coping strategies of pharmacists who have high work-family conflict tendency but low work-family conflict level may be explored with interviews and interventions may be developed for work-family conflict.
Collections