Zaman [Film (VHS video kaset)]

Abstract

Çevreme baktığımda insanlar koşturup duruyor. Devamlı bir şeyler yapıyorlar. Karınca gibi koşturup duruyorlar. İnsanlar sanki zamanla yansır gibiler. Sürekli bir hareket, devamlı bir koşturma halindeler. Bence, insan ve zaman, zaman ve insan ayrılmaz birer parça, bir bütün, hatta insan zamanın ta kendisi, zaman insanın ta kendisi. İşte bu noktada herkesin zamanının kendine özgü olması var. İnsan bütün hayatı boyunca zamanla yarışmıştır. Zamana kafa tutmak istemiştir. Zamanı yenmeye, durdurmaya çalışmıştır, çünkü bilmektedir ki eğer zamanı yenerse, ölümü, mutlak sonu yenecek ve ölümsüzlüğe kavuşacak. Mutlak son karşısında çaresizliğini yenecektir. İnsan bilmektedir ki, ölüm kaçınılmazdır. Zamanla birlikte ölüm konusu her zaman gündeme gelmiştir. Ölüm, ölümsüzlük ve insanın bu olgular karşısındaki çaresizliği. İnsanlık bütün yaşam boyunca bu çaresizliğe çare aramıştır. Hızlı trenler, hızlı uçaklar, hızlı iletişim araçlar, arabalar, bilgisayarlar, elektrik, telefon, makineler... vs., insanın zamanını artırmak, zaman karşısında daha hızlı hareket etmesini sağlamak, insanların kısıtlı zamanlarını en iyi şekilde kullanmasını sağlamak, zamanı yenmek, dolayısıyla ölümü yenmek için icad edilmişlerdir. Tıp bilimi insan hayatını uzatacak yöntemler aramıştır. Ölümsüzlüğe çare aramıştır. İnsan hayatına son veren hastalıklarla savaşmıştır. Bütün bilimler bunu araştırmış, bunun cevabını bulmaya çalışmışlardır. Sanatçılar yaptıkları eserlerle ölümsüz olmaya çalışmışlardır. Çevremize baktığımızda her yerde hep `zaman` ve insanın umutsuzca bu olguyla savaşması var. Gözlemlerime göre, insan bu olguyla savaştığı halde bazı noktaları görmezden gelmektedir. Her gün, her yıl, her saat her şey yeniden, tekrar olmaktadır. İnsan için değişik zaman birimleri vardır. Hatta zamanın tanımı insandan insana da değişmektedir. Bu yüzden zaman sorgulanabilinir. Ben burada bu araştırmayı yapıyorum. Zaman tekrarsal, döngüsel bir sistem (Her gün tekrar işe gitmeniz, kapıdan çıkmanız gibi.) IVAma bunun yanında zamanın geri dönülmezliği, geri çevrilemezliği vardır. Her insan kendi zamanının, zaman her insanın ta kendisidir. İşte bu noktada `zaman ne` sorusundan `zaman nasıl` sorusuna dönüşmektedir. Burada artık önemli olan, zamanımızı nasıl harcadığımız, hayatımızı nasıl geçirdiğimizdir. Benim zamanım... Zaman kavramı her zaman karşımıza çıkmaktadır. Ben zamanı keşfetmek, zamanı söylemek istiyorum. Ben, bu çalışmada zamanın gerçekliğinin bilimsel açıdan ne olduğunu, zamanın ne olduğunu, insanın dehşet, trajik bu olgu karşısındaki savaşını ve çaresizliğini göstermek istedim. Bunu yaparken çalışmalarımı bilimsel açıdan ele almaya çalıştım. En sevdiğiniz kişinin öleceğini düşünün ve bu hayatın gerçeği olarak elden bir şey gelmiyor. İşte bence zaman bunu düşündüğünüzde içinizde hissettiğiniz, içinize oturan duygudur. Zamanın gerçekliğinin ne olduğu sorusunun cevabını `içe oturuş`, `iç çöküş` noktasından ele alarak, insanın zaman karşısındaki çaresizliğini göstermek istedim. Ben de bu dünyada yaşıyorum, bütün bunlar benim çevremde de olup bitmekte, benim de zaman hakkında sezgilerim, korkularım, düşüncelerim var. Bu video çalışmasını yaparken bunları yansıtmak istedim. Yani bu video çalışmasını yaparken yola çıkış noktam, sezgilerim ve korkularım diyebiliriz. Zaman zihinsel bir olgudur. Zaman soyuttur. Zamanın kendini gösterme firsatı bulduğu biçim saattir. Çalışmada bu soyut olguyu dile getirmek için video- televizyon-sinema ortamının verdiği imkanları kullanarak, saatlerden yararlanılmıştır. Filmdeki kadın oyuncu, beni ve benim zaman hakkında neler düşündüğümü temsil etmektedir. Bütün çalışmada görselliğe önem verilmeye çalışılmıştır. Aynı zamanda zaman olgusu, kurgu stili, kamera hareketi, mekan, özne, ışık, anlatım tarzı bakımından yansıtılmak istenmiştir. Bu filmin genel örgüsü, bütünü, benim zaman hakkında söylemek istediklerimi dile getirmektedir.

When I look around, everybody is running, walking, doing things. All the time everybody is doing something. They are always in movement. In whole life, human beings always compete with time. They want to beat, stop the time because if they could stop the time, they could overcome death. They could manage to win the inevitable war against absolute end. The human being knows that death is unavoidable. Time always brings in the subject of death. To die and to live and the inevitable forward move of human being to these subjects. In his whole life, human beings search for a cure for this position. Fast trains, fast planes, telecomunications, machines, cars, computers, telephones etc... are all invented for human being to gain more time for the being, to move faster against time, to use limited time in a useful way, to beat the time; it means to beat death. Also, medical research wants to find ways to extend the life of human beings. They search for a cure for death. They struggle with the diseases who give end to the life of human being. Every science in this subject want to find the answer to this. And also artists want to be eternal by creating, doing their works of art. When we look around, there is the concept of time everywhere, human beings struggle with this subject hopelessly. My observations say that, while human beings are struggling, fighting with time, I discover that human being could not see the deep side of this struggle. I notice this. Maybe they do not want to see this side. I notice that human beings do not want to see the tragic side of this subject. Human beings are struggling with time in every part of life. Every day, every month, every year everything is happening again and again.(i.e. seasons...) At that point the concept of time appears. For humans, there are different kinds of time. Also time meaning changes from person to person. For this reason, time is questionable. I am doing this in my work. I am questioning what time is. Time is repetion and a circular system. (Everyday VIyou get up and go to your work.) And also besides this, you can not turn back the time. Every human being has his/her own time. At that point time is becoming, changing from the question of `what` to `how`. At this level the most important thing is how we spend our lives, our time. My time.... In my opinion, being and time, time and being are unseparated things, there is an unbreakable bond between them. They are a whole. Human being is the time itself, time is the human being himself. At that point, this means everybody has its own time. I asked myself before I started my work what I wanted to say in my film. I want to discover and show the time. I want to show what the reality of time is in a scientific manner, what time is, and want to show human being's struggle to oppose this tragedy and desparation. First I analyzed my feelings and then I began to search what time is in a scientific manner. Then I put my research in a scientific point of view. And in this work I want to reflect my ideas about what time is in a scientific point of view. We can say that this work is a combination of my feelings and a scientific research. Think about the person you love who is going to die, is at the end her life, and as a reality of life you can not do anything for that person. Because humans are born, grow up and then they die. At that point you feel the very heavy feeling inside you. For me the reality of time is the deep feeling which you feel inside when you think of this situation. The question of what the reality of time is, answered for me by this: it is the feelings which is set inside you when you think about the death of a person you love. Time for me, is the `collapse inside`. It is the feeling which strongly means `collapse inside`. This is the accent of this video work. By doing this I want to show the weakness of human being against time Time is an intellectual subject. Time is abstract. Time could only display itself on watches and clocks. By using video-television-cinema as media, watches and clocks are used to show this abstract phenomenon, concept. In the entire work, I tried to give importance to visualization. Also phenomenon of time is described, VII