İstanbul Vapurları

Abstract

ÖZET Çayı, simidi ve güvertede sigara keyfi ile, sabahları okunan gazete ve martı sesleriyle... Yanaşırken gıcırdayan halatları, iskeleye bağlı lastiklerin iniltisi, iyot kokusu... Kabaran köpüklerden bize bakan çocukluğumuz ve ille de kapılar kapanırken yetişen o son yolcusu ile... İstanbul vapurlarının eski tadı, kıç güvertede kurulan çilingir sofraları, her yolcunun kahvesini nasıl içtiğini bilen beyefendi çaycılar, yalıları selamlayan kaptanlar kalmadıysa da artık; vapurlar hala İstanbul'un tadı, tuzu... Vapursuz bir İstanbul düşünülebilir mi? VII

SUMMARY Drinking tea, eating ring and cigarette delight at the deck, reading newspaper in the mornings, and listening the crawls of the sea gulls. Hearning the hawsers creaks while you are landing, and the moans of wheels tied to the port, feeling the smell of iodine. Our childhood looks us through the roughing foams while the last passenger gets in just before the doors closed. There is drink tables at the bottom deck, no more tea makers who know the sweet of the coffee of every passenger. No more captains greating the shores. But the ships are still lovely sweet of Istanbul. One can't imagine Istanbul without ships. VIII