20. yüzyıldan günümüze boşluk kavramı ile üç boyut ilişkisi

Abstract

Bu çalışmada 20. Yüzyıldan günümüze boşluk kavramı ve üç boyut ilişkisi araştırılmış, boşluk kavramının heykel disiplini açısından yeri ve önemi üzerinde durulmuştur.Yirminci Yüzyılda Değişen Sanat Anlayışı başlığı altında önce geçmişten günümüze boşluğun plastik sanatların bir dalı olan heykel disiplini açısından dönüşümü ele alınmış, bu dönüşüm içersinde boşluğun edilgen yapısından kurtularak, nasıl kompozisyonu kuran asal öğelerden biri haline geldiği açıklanmıştır. Ardından boşluğun değerlendiriliş tarzına göre bölüm üçe ayrılmış, her başlık kendi içerisinde savını ortaya koymuştur.Yirminci Yüzyıl Heykelinde Boşluk Kavramı alt başlığında heykelin birim parçalarının boşluğun içersinde birbirine göre yapılandığı ve bunun sonucunda meydana gelen örüntünün boşlukla beraber heykeli oluşturduğu söylemi üzerinde durulmuştur. Bu heykelleri tanımlayan kütleleri değil, boşlukta meydana getirdikleri strüktürel yapısı ve uzamsal ilişkileridir.İç boşluk alt başlığında belli bir kütleyi barındıran heykelin içersinde yer alan boşluklara değinilmiştir. Bu kategorideki heykeller dolu ve boş alanların birlikteliğine dayanmaktadır.Mekân Bağlantılı Üretimler de ise 1960 sonrası yapıtların mekân ve izleyiciyle ilişkileri ele alınmakta, seyircinin heykele dışarıdan bakan biri değil, direkt yapıtın mekanına aktif olarak katılan bir özne durumuna gelişi anlatılmakta; ayrıca Minimalizm, Yeryüzü Sanatı, Anarchitecture gibi terimler irdelenmektedir.

This study is designed to explore the concept of void and its relations to the three-dimensions throughout the 20th century until today; focusing on the importance of void and where it stands in the discipline of sculpture.Under the title The Evolving Understanding of Art in the 20th Century, the evolution of void throughout time is considered with regard to the sculpture discipline which is a branch of plastic arts, explaining how void became an essential element that structures the composition leaving its passivity behind. Following this, the chapter is divided into three sub-chapters according to the utilization of void in which each chapter presents its own thesis.In the The Concept of Void in the 20th Century sub-chapter, the focus is on the claim that units of a sculpture structure themselves with compliance to each other resulting in a pattern that constitutes the sculpture together with the void. These sculptures are not defined by their mass but rather with the structure they create in void and their spatial relations.Inner Void discusses the void inside a sculpture that has a mass. The sculptures in this category rely on the association of filled and empty spaces.Finally the Space Related Productions sub-chapter considers the relations of the post-1960 works with the location and the audience; how the audience became a subject actively being a part of the space of the work instead of just an observer. Furthermore, terms similar to Minimalism, Land Art, Anarchitecture are also investigated in this sub-chapter.