Biyolojik gübreler ile yapraktan demir ve çinko uygulamasının yemlik soya bitkisinde ot verimi ve verim unsurları üzerine etkileri

Abstract

Erzurum ve Urumiye'de 2013-2014 yıllarında yürütülen bu çalışmada yemlik soyanın ot verimi ve verim unsurları üzerine farklı bakteriler ile aşılama (kontrol, azot bağlayıcı ve fosfor çözücü) ve demir, çinko elementlerinin yapraktan uygulanmasının etkileri belirlenmiştir. Şansa bağlı tam bloklar deneme desenine göre dört tekerrürlü ve iki lokasyon olarak kurulmuştur. Bu araştırmada materyal olarak yemlik soya (Glycine max (L.) Merril)'nın Williams çeşidi, fosfor çözücü olarak pseudomonas putida, strain P13, Pantoea agglomerans, strain P5 ve azot fikse eden Azotobakter ile demir ve çinko gübreleri kullanılmıştır. Çalışmada bitki boyu, bitkide dal sayısı, yaprak alan indeksi (YAI), yaş ot verimi, kuru ot verimi, kuru madde verimi, ot ham kül oranı, ot ham protein oranı, ham protein verimi, asit deterjan fiber (ADF), nötral deterjan fiber (NDF) ve nispi yem değeri (NYD) özellikleri üzerinde durulmuştur. Denemede elde edilen sonuçlara göre bitki boyu 65,3-142,5 cm, bitkide dal sayısı 2,4-3,7 adet, yaprak alan indeksi 5,1- 8,5 arasında değişmiştir. Ayrıca yaş ot verimi 2260,8-5890,8 kg/da, kuru ot verimi 716,7-1861,5 kg/da, kuru madde verimi 662,4-1696,5 kg/da ve ot ham protein verimi 87,9-279,8 kg/da arasında değişmiştir. Bu çalışma sonuçlarına göre ot ham kül oranının %10,2-13,6, ot ham protein oranının %12,9-17,6, ADF oranının %25,7-35,8, NDF oranının %38,2-49,0 ve nispi yem değeri (NYD) oranının %87,4-134,3 arasında değiştiği tespit edilmiştir. Deneme alanı topraklarının çinko, demir ve fosfor yönünden yetersiz olması, fosfat çözücü (pseudomonas putida, strain P13, Pantoea agglomerans, strain P5), biyolojik gübre ile demir ve çinkoya olumlu tepki göstermesine sebep olmuştur. Ayrıca verim ve kalite ile ilgili gözlemlerde Azotobakter uygulamalarında da olumlu tepki gözlenmiştir. Çalışma sonuçlarına göre birinci lokasyonda Williams çeşidinin uygun olmadığı kanaatine varılmıştır.

In this study, carried out in 2013-2014 for two years in two locations Turkey (Erzurum) and Iran (Urmia), was aimed to determine the effects of foliar application of iron and zinc with applied of PGPR (Plant Growth –Promoting Rhizobacteria) as bio fertilizers (control, nitrogen fixing and phosphate solvent) on forage quality, forage yield and yield components of Soybean (Glycine max (L.) Merrill) Williams. The experiment was established in randomized complete blocks arrangement with four replications at two locations. In the study, were used Soybean (Glycine max (L.) Merril) Williams cultivar and nitrogen fixing (Azotobacter), phosphate solvent (pseudomonas putida, strain P13, Pantoea agglomerans, strain P5) bacteria and Zinc and Iron micronutrients fertilizer. In this study, plant height (PH), number of branch per plant (BPP), leaf area index (IAI), green herbage, hay and dry matter yields (DMY), crude ash percentage (CAP), crude protein percentage (CPP), protein yield (PY), acid detergent fiber (ADF), neutral detergent fiber (NDF) and relative food value (RFV) characteristics were investigated. According to the results, plant height, number of branch per plant, leaf area index (IAI) varied between 65,3-142,5 cm; 2,4-3,7; 5,1- 8,5 respectively. Also green herbage, hay, dry matter yields (DMY) and protein yield (PY) were varied between 22608-58908 kg/ha; 7167-18615 kg/ha; 6624-16965 kg/ha; 879-2798 kg/ha respectively. On the other hand, crude ash percentage (CAP), crude protein percentage (CPP), acid detergent fiber (ADF), neutral detergent fiber (NDF) and relative food value (RFV) were determined between 10,2-13,6%; 12,9-17,6%; 25,7-35,8%; 38,2-49,0% and 87,4-134,3% respectively. The positive response was observed for phosphate solvent (pseudomonas putida, strain P13, Pantoea agglomerans, strain P5) bacteria and foliar application of iron and zinc, since the soils of experiment plots were poor of this element. Also nitrogen fixing (Azotobacter) had positive and significant results on yield and quality of Soybean forage. It was concluded that, Williams cultivar was no suitable for the first location (Turkey, Erzurum) conditions.