Whitman the Shaman: Shamanic journey in Walt Whitman`s `song of myself` and `the sleepers`

Abstract

ÖZET Özgün Amerikan şiirinin Walt Whitman'la başladığını söylemek pek yanlış olmaz. Whitman' m şiiri, geleneksel şiir biçimlerinden ve dilinden uzaklaşmış ve yeni bir şiir anlayışı getirmiştir. Whitman'in çoğunlukla belli belirsiz ipuçları ve dolaylamalara dayanan şiiri, farklı ve bazen de birbirine zıt okuma ve yorumlamaları cesaretlendirmiştir. Örneğin şairin en tanınmış şiiri olan `Song of Myself pek çok eleştirmen tarafından farklı yaklaşımlarla yorumlanmıştır. Whitman'in uzun şiirleri, özellikle de eleştirmenler tarafından ikiz olarak kabul edilen `Song of Myself ve `The Sleepers,` ruhsal bir yolculuk teması sergilemektedir. Bu yolculuğa şamanik yolculuk demek de mümkündür. Şamanizme özgü yolculuk kalıbı-sembolik ölüm, ruhsal dünyalara yolculuk ve dönüş-, yolculuk sırasında bir dünyadan diğerine geçişi sağlayan şamanik semboller ve en önemlisi de yolculuğun toplumsal amaçlan bu şiirleri şamanistik ritüelin edebi bir ifadesi olarak görmemizi mümkün kılmaktadır. Şairin bu şamanistik estetik anlayışına ulaşması yaşadığı dönemde ülkesindeki tarihsel koşulların ve kendi özgün kişilik yapısının bir sonucu olmuştur. Bu tarihi koşulların başmda 19. yüzyılın ilk yansında Amerikan toplumunun geçirdiği hızlı sosyo-ekonomik değişim gelmektedir. Tanmsal ekonomiden kapitalist ekonomiye geçiş çalışan ve yoksul kesimler için yaşam koşullarım zorlaştırmış ve toplumdaki sımfsal aynmı derinleştirmiştir. Ülkedeki politik çürüme ve ülke topraklanna yeni katılan Teksas gibi eyaletlerde köleliğin serbest bırakılıp bırakılmaması sorunu Kuzey ve Güney arasında tırmanan bir anlaşmazlığa yol açmış ve ulus bölünme tehdidiyle yüz yüze gelmiştir. Umutsuz kitleler bir yandan geçmişe özlemle American Devrimi'nin simgelerine sanlmış, öte yandan da sözde bilimsel, çoğunlukla mistik öğretilere bağlanmıştır. Toplumsal çürümeye karşı her alanda kendiliğinden reform hareketleri ortaya çıkmıştır.Ill Walt Whitman' in şiiri kaynağını bu toplumsal etki ve tepkilerin yanısıra şairin bireysel özelliklerinden almıştır. Whitman, geçmişin Jefferson demokrasisine bağlı marangoz bir babanın oğluydu. Ekonomik krizden derinden etkilenen baba içe kapanıp kendine içkiye verince, Whitman onun yerini doldurmaya çalıştı. Kardeşlerinin çoğunun psikolojik hastalıkları onun sağlık konusunda evham derecesinde duyarlı olmasına yol açmıştır. Erkek egemen bir toplumda eşcinsel yapısından dolayı cinsel arzularını bastırmak zorunda kalmış ve bunları edebiyat yoluyla tatmin etmeye çalışmıştır. Şamanizm dünyamn en eski dini olgusu olarak kabul edilmektedir Diğer pek çok mistik öğretilerle benzer yanları olmasına karşın şamanizmin ayırt edici özelliği şamanın ruhsal yolculuğa başkalarım iyileştirmek, başka bir deyişle, toplumsal bir amaç için çıkıyor olmasıdır. Whitman, kitabının 1855 ilk baskısındaki Önsöz'de olmak istediği `büyük şairin` özelliklerini ve şiir aracılığıyla gerçekleştirmeyi hedeflediği amaçlarını anlatır. Şair, şiiri estetik bir eylem olarak değil toplumsal hastalıkları iyileştirmenin bir aracı olarak görür. Her insanda olduğuna inandığı tanrısallık konusunda okuyucusunu ikna etmek ve onların bu doğrultudaki ruhsal yolculuklarını başlatmak arzusundadır. Whitman' a göre demokrasinin temeli dinseldir. Bu her dinde aynı olan temel, insanın diğer insanlara duyduğu sevgidir. Whitman'in halkın ve demokrasinin ozanı olma düşü pek gerçekleşememiştir. Şair ve şiiri yaşadığı dönemde aşağılanmış ve hor görülmüş ve ölümünün ardından uzunca bir süre tamamen görmezlikten gelinmiştir. Buna karşın insanın bitmek bilmeyen insanca yaşama düşü olan demokrasi tutkusu Whitman'in şiirini evrensel kılmıştır.

IV ABSTRACT It will not be wrong to claim that indigenous American poetry began with Walt Whitman. Whitman's poetry deviated from the forms and language of the traditional poetry and created a new poetics. His poetry, resting mostly on `faint clues and indirections,` encourages different, sometimes antithetical readings and interpretations. For example, the poet's best known poem `Song of Myself has been interpreted by many critics adopting dissimilar approaches. Whitman's long poems, namely `Song of Myself ` and `The Sleepers,` considered twins by some critics, present a journey theme. The journey in these poems may be considered a shamanic journey. The pattern of ecstatic journey particular to shamanism-symbolic death, journey to the world of spirits, and return-, the shamanistic symbols employed to achieve breakthroughs from one plane to another, and most importantly the communal function of the journey confirm the validity of such an interpretation. The evolution of Whitman's poetry into some kind of shamanic aesthetic was a result of the historical conditions in his country during his lifetime. The foremost of these historical conditions was the rapid socio-economic change which the American society went through in the first half of the nineteenth century. Transition from an agrarian economy to capitalistic economy caused deprivation of the working people and lower classes and deepened class divisions. The political corruption in the country and the issue of slavery in the newly- annexed territories, like Texas, led to an escalating confrontation between the North and the South, and the nation faced the danger of disintegration. Desperate masses, on the one hand, embraced the symbols of the American Revolution and, on the other hand, sought remedies in the so-called scientific polar movements, most of which were mystical in nature.Walt Whitman's poetry was grounded in his particular constitution as well being nourished by these social conditions and responses. Whitman was the son of a carpenter father who was strongly attached to Jeffersonian democracy. When the father went bankrupt and gave to drinking after unsuccessful business ventures, Whitman assumed his role and tried to father his brothers and sisters. The fact that most of his siblings had some sort of psychological disorders would make him obsessively health-conscious. Due to his homosexual disposition he was forced to suppress his sexual desires and sublimated them in his poems. Shamanism is considered to be the most primitive religious complex. Despite its affinities with other forms of mysticism, the distinguishing mark of shamanism is its communal function, that is the shaman embarks on an ecstatic journey to heal his people and to restore communal psychic equilibrium. In the Preface to the 1855 edition of his book, Whitman announces the traits of the `great poet,` that is his alter ego, and the effects he aims to accomplish through his poems. Whitman does not deem poetry an exercise of imagination in creating aesthetic beauty but a part of life and a means of healing social diseases. The poet desires to convince his people of their divinity that he believes to reside in every human soul and to initiate their spiritual journeys towards this truth. For Whitman the basis of democracy is religious. This common basis in all religions is the love of man for others. Whitman's ambition to become the bard of democracy and common people did not come true. During his lifetime, the poet was accused of vulgarity, and his poems were reproved as morally harmful and were neglected for a long time following his death. Despite all, man's unfaltering desire for democracy has made Whitman and his poems universal.