Klasik Türk şiirindeki tehzile türev ilişkileri üzerinden metinlerarası bir yaklaşım

Abstract

Bu çalışma dört ana bölümden oluşmaktadır. Giriş bölümünde klasik Türk şiiri araştırmalarında metinlerarasılığın yerine değinilerek araştırmanın tezi, soruları, örneklemi ve yöntemi açıklanmıştır. Birinci bölümde metinlerarasılık kavramı ve yenidenyazma ile metinlerarası yöntemler araştırılmıştır. İkinci bölümde tehzil kavramı incelenmiş, edebî bir tür olarak tehzilin klasik Arap, Fars ve Türk edebiyatlarındaki gelişimi ele alınmıştır. Üçüncü bölümde tehzil ile metinlerarası yöntemlerden yansılama eşleştirilerek örnekleme seçilen metinler üzerinden tehzilin taklit yönü, dönüştürme şekli, amacı ve yöntemsel açıklığı araştırılmıştır. Dördüncü bölümde örneklemdeki tehziller bir araya getirilmiş ve Hevâyî'nin 61 tehzili tenkitli metin olarak sunulmuştur.

This study has four main chapters. In the introduction, it is mentioned how the intertextuality's using at the studies of classical Turkish poetry. Then the main thesis, research questions, samples and the method used in the study are explained. In the first chapter, the intertextuality and rewriting terms are explored. In the second chapter, the tehzil is investigated with its historical development processes in Arabic, Persian and Turkish literatures both as a literary genre and as a term. In the third chapter, the tehzil is linked to the parody. After that, the aspect of imitation, the style of transformation, the aims and the observability of the method are discussed through the samples choosen for the study. In the last chapter, the 61 tehzils written by Hevayi that were in the sample pool are merged and presented as a critical edition.