Arka grup dişlerde kullanılan amalgam, kompozit inley ve porselen inley restorasyonlarının marjinal adaptasyon, mikrosızıntı ve dişlerin kırılma dayanımları açısından karşılaştırmalı olarak incelenmesi

Abstract

ÖZET Bu çalışmada arka bölgede sıklıkla kullanılan amalgam restorasyonlarla bu restorasyonlara alternatif olabilecek estetik restorasyonlardan kompozit inley ve porselen inley restorasyonları, marjinal adaptasyon, mikrosızıntı ve restore edilen dişlerin kırılma dayanımları açısından karşılaştırıldı. Restorasyonların marjinal adaptasyonlarının incelendiği, ilk çalışmada materyaller MOD preparasyonlu 33 adet pirinç kalıba üretici firma direktifleri doğrultusunda hazırlanarak yerleştirildi. 1 gün ve 14 gün suda bekletildikten sonraki maksimum ve minimum kenar açıklıkları ışık mikroskobu yardımıyla ölçüldü. Porselen örnekler, porselenin su emilimi çok az olduğu için suda bekletilmediler. Yapılan istatistiksel testler sonucunda kompozit inley ve porselen inley- restorasyonlarının kenar açıklıkları arasındaki fark önemsizken (P>0.05), bu restorasyonların kenar açıklık değerleri amalgam restorasyonlardan önemli ölçüde yüksek bulunmuştur (P<0.01). ikinci çalışmada da 30 adet çekilmiş alt premolar dişlere açılan MOD kavitelere, kompozit inley restorasyonlar Dual-cement, porselen inley restorasyonlar da Ultra-bond yardımıyla yapıştırıldı, amalgam ise kaviteye matriks ve bandı yardımıyla direkt uygulandı. 3 gün yapıştırıcı sunanların tam polimerizasyonların sağlamaları için 37°C de % 0.9'luk serum fizyolojik içinde bekletilen örnekler, 5-55°C'lerde 30'ar sn. olmak üzere 150 kez ısı sirkülasyonuna tabi tutuldu. Dişlerin kökleri kompozitrezinlerle tıkandıktan sonra restorasyonlar 1 mm. dışından itibaren tırnak cilası ile 2 kat örtüldü ve % 50'lik aquöz gümüş nitrat solüsyonu ile mikrosızıntı çalışması yapıldı. Dişlerden mesiodistal yönde alınan kesitler stereomikroskopta incelendi. Okluzal ve aproksimal sızıntı de receleri ayrı ayrı değerlendirildi. Yapılan istatistiksel testler sonucunda sızıntının materyallere bağlı olarak değişmediği gözlendi. Son olarak dişlerin kırılma dayanımlarının incelendiği çalışmada, çekilmiş 30 adet üst premolar dişe hazırlanan MOD kavitelere yerleştirilen restorasyonlar yine 3 gün yapıştırıcı rezin sunanların polimerizasyonlarını tamamlamaları için 37°C de % 0.9'luk serum fizyolojik içinde bekletildikten sonra bir Universal Test cihazı ile 5 mm/dk'lık hızla sıkıştırma gerilimi uygulandı. Dişlerin kırıldığı noktadaki değerler kgf cinsinden hesaplandı. Bulunan sonuçların istatistiksel değerlendirmeleri sonucunda porselen inley restorasyonlu dişlerin kırılma dayanımları, kompozit inley ve amalgam restorasyonlu dişlerden istatistiksel olarak önemli ölçüde yüksek bulundu (P<0.01). Kompozit inley ve amalgam restorasyonlu dişerin kırılma dayanımları açısından aralarındaki fark is tatistiksel olarak önemli bulunmadı (P>0.05).

SUMMARY `A comperative study of traditional amalgam, composite inlay and porcelain inlay restorations on posterior teeth ac cording to their marginal adaptation, microleakage and fracture resistance of restorated teeth.` In this study, traditional amalgam restorations and composite- porcelain inlay restorations as alternative were evaluated according to their marjinal adaptation, microleakage and bond strengths to tooth structure. In the first part of the study, the test materials (amalgam, composite and porcelain inlays) were placed on 33 MOD preparated brass mold ca vities according to manufacturer's instructions. Following storation in water, the maximum and niinimum marginal gap formations of the spe- ciments were measured under a stereomicroscope on 1 st and 14 th days. Porcelain specimens were not stored in water because of the material's minimal water sorbtion. It is found that the difference between the mar ginal gap measurements composite and porcelain inlay groups was not statistically significant (P>0.05) but the marginal gap values of inlay gro ups were significantly higher than the values of amalgam group (P<0.01). In the second part of the study 30 extracted human teeth were used. Standart MOD cavities were prepared on teeth. Composite inlays were adhered to cavities and by using Dual-cement, porcelain inlays were ad-89 hered by using Ultra-bond. On the other hand, amalgam restorations were condensed directly in the cavities by using matrix and bands. After storing the specimens in % 0.9 NaCl 3 days, they were ther- mocycled for 150 times at 5-55° with a dwell time of 30 seconds. The root apices of the teeth were sealed with composite resin material and all ex ternal surfaces of each tooth were coated with a varnish up to the res torations and 1 mm beyond the margins. The microleakage was evaluated by using 50% AgN(>3 solution. The mesiodistally sectioned teeth were examined under a stereomicroscope. It is found that the microleakage doesn't change according the materials used. In the last part of the study, 30 extracted human teeth were res- torated with amalgam, composite and porcelain inlay restorations sto red in 0.9% NaCl at 37`C 3 days. All of the teeth were than subjected to a compressive load in a Universal Testing Machine. A crosshead speed of 5 mm/min was used to apply a load to the point of fracture. The frac ture resistance of porcelain inlay restored teeth were found higher than the fracture resistance of other restored teeth and no statistically sig nificant difference was found between amalgam and composite inlay res tored teeth.