Subinhibitör konsantrasyondaki bazı antibiyotiklerin üropatojenik Escherichia Coli`nin hemoglütinasyonuna ve epitel hücrelere in vitro yapışmasına etkileri
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
7. ÖZET Hemaglütinasyon teknikleri bakteriyel yapışmanın anlaşılması için pratik bir in vitro metod olarak sık sık önerilmektedir. İdrar yolu inf eksiyonlarmdan izole edilmiş mannoz-rezistant adhesinler tarafından aracılık edilen bu yapışma, antibiyotiklerin sub-MICleriyle etkilenebilir. Yeni bir karbepenem antibiyotik olan meropenem, 1/16 dan 1/4 MİC'e kadar olan aralıktaki subletal konsantrasyonlarda lam hemaglütinasyon derecelerindeki azalışa, hemaglütinasyon titrelerindeki artışa ve insan yanak mukoza hücre epitellerine yapışmasındaki azalışa bağlı olarak, gentamisin ve tetrasiklinle karşılaştırıldı. Üç antibiyotiğin hepsi, iki susun {E.coli-11 ve E.coîi-36) lam hemaglütinasyon derecelerinin 44'ten (kontrol) O'a (1/4 MIC) ve iki susun +3'ten (kontrol) O'a (1/4 MIC) inhibisyonuna neden oldu. Diğer iki antibiyotik olan gentamisin ve tetrasiklinle karşılaştırıldığında, yalnızca meropenem 1 susun (E.coli-11) lam hemaglütinasyonunun 1/8 MİC'de +4'ten (kontrol) O'a (1/8 MIC) inhibisyonuna neden oldu ve hatta 1/16 MİC'de test edilen bütün suşların lam hemaglüünasyonlannda önemli azalışlar meydana getirdi. Aynı zamanda, mikrotitre hemaglütinasyon deneylerinin lam hemaglütinasyonlanyla benzer sonuçlar gösterdiği kararına varıldı. Sonuçlarımız, sublethal konsantrasyonlarda (1/16-1/4 MIC) meropenemin çarpıcı şekilde hemaglütinasyon aktivitesini azalttığını göstermektedir.Bununla beraber, bütün sublethal konsantrasyonlarda (1/8-1/4 MIC) 4 susun insan yanak mukoza hücrelerine adherensini anlamlı ölçüde azalttığından dolayı, diğer iki antibiyotik olan meropenem ve tetrasiklinle karşılaştırıldığında, gentamisin yapışmayı azaltma açısından en etkili ajan olmuştur (P<0.05). Sonuçta, sadece hemaglütinasyon deneyleriyle, meropenemin idrar yolu infeksiyonlannın profilaksisinde kullanılmasına karar verilmeyeceğine inandık.Bu in vitro deneylerin daha ileri in vivo klinik araştırmalarla desteklenmesi gerektiği önerilebilir. 8. SUMMARY Hemagglutination techniques have often been proposed as practical in vitro methods for the assesment of bacterial adhesiveness. This adherence, which is usually mediated by mannose-resistant adhesins in E.coli strains isolated from urinary tract infections, may be affected by sub-MICs of antibiotics. Meropenem, a new carbapenem antimicrobial, was compared to gentamicin and tetracycline depending on decrease of the slide hemagglutination grades, increase of the hemagglutination titers, and decrease of adherence levels of human buccal epithelial cells in sublethal concentrations ranging from 1/16 to 1/4 of the MIC. All three antibiotics caused inhibition of slide hemagglutination grades from 4+ (control) to 0 (1/4 MIC) for two strains (E.cott-11 and E.coli-36) and from 3+ (control) to 0 (1/4 MIC) for two strains (E.coli-9 and E.coü-29). As compared to the other two antibiotics, gentamycin and tetracycline only meropenem produced inhibition of the slide hemagglutination grade from +4 (control) to 0 (1/8 MIC) for one strain (E. coli-11) at 1/8 of the MIC and also produced significant decrements of slide hemaglutination grades at 1/16 of the MIC for all strains tested. It was also concluded that microliter hemagglutination assays exhibited related results to slide hemagglutinations. The results show that at sublethal concentrations (1/16-1/4 MIC), meropenem markedly decreased hemagglutination activities of four sixains. However, gentamicin was the most effective agent for decreasing adhesiveness, since gentamicin meaningfully decreased adherence of four strains to human buccal cells at all sublethal concentrations (1/8-1/4 MIC) as compared to the other two antibiotics, meropenem and gentamicin (P<0.05). It was consequently believed that hemagglutination assays may not be used by itself to decide the use of meropenem in the prophylaxis of urinary tract infections.lt may be suggested that in vitro assays should be clinically supported by further in vivo investigations.
Collections