Vezikoüreteral reflülü çocuklarda serum ve idrardaki ghrelin, leptin ve 8-isoprostan düzeylerinin renal parankimal hasarın değerlendirilmesindeki yerinin araştırılması

Abstract

Vezikoüreteral Reflülü Çocuklarda Serum ve İdrardaki Ghrelin, Leptin ve8-İsoprostan Düzeylerinin Renal Parankimal Hasarın Değerlendirilmesindeki Yerinin AraştırılmasıAmaç: Vezikoüreteral reflülü (VUR) çocuklarda serum ve idrardaki ghrelin, leptin ve 8-isoprostan düzeylerinin renal parankimal hasarın değerlendirilmesindeki yerinin araştırılması amaçlanmıştır.Yöntem: Bu çalışmaya 43 erkek ve 42 kız olmak üzere toplam 85 çocuk alınmıştır. Çalışmaya alınan olgular, kontrol Grubu (Grup I), skarsız böbrekli VUR hastaları (Grup II) ve skarlı böbrekli VUR hastaları (Grup III) şeklinde gruplandırılmıştır. Grup III ayrıca DMSA'daki böbrek hasarına göre iki alt gruba ayrılmış olup hasarın %10-30 olan VUR hastaları Grup III A ve %30- 50 arasında olanlara Grup III B şeklinde ikiye ayrılmıştır. Hastaların tanıları, Floroskopik işeme sistoüreterografi (VSUG) ile konulup, renal skar varlığı, teknesyum 99 m-dimerkaptosüksinik asit (Tc-99-m DMSA) sintigrafisi ile tespit edilmiştir. Serum ve idrar ghrelin, leptin ve 8-isoprostan düzeyleri ELISA yöntemi ile çalışılmıştır.Bulgular: Grup III hastalarının tamamının serum açile ghrelin düzeyleri kontrol grubuna ve Grup II hastalarına kıyasla yüksek saptanmıştır (p=0,003, p<0,001). Grup III'ün alt gruplarından (A ve B) elde edilen bu değerler de Grup II hastalarına kıyasla yüksek saptanmıştır (p=0,003, p<0,001). Reflü derecelerine göre kıyaslandığında ağır grubunda hafif ve orta gruplarına kıyasla yüksek saptanmıştır (p<0,001). İdrar açile ghrelin, serum leptin, idrar 8-isoprostan düzeyleri ve reflü dereceleri açısından gruplar arasında fark saptanmamıştır. İdrar leptin düzeyleri açısından gruplar arasında fark saptanmıştır (p=0,049 Serum 8-isoprostan düzeyleri açısından tüm gruplar kıyaslandığında gruplar arasında fark saptanmıştır (p=0,030).Sonuç: Serum açile ghrelin düzeyleri böbrek hasarına bağlı fonksiyon azlığı olan hastalarda anlamlı olarak yüksek bulunmuştur. Ancak bu farklılık değerli bir marker olması için yeterli değildir. İdrar açile ghrelini, serum ve idrar leptini, serum ve idrar 8-isoprostan düzeylerinde ise belirleyici bir farklılık tespit edilememiştir.Anahtar kelimeler: Vezikoüreteral reflü, renal parankimal hasar, ghrelin, leptin, 8-isoprostan

Investigation into the Role of the Levels of Ghrelin, Leptin and 8-Isoprostane in the Serum and Urine of Children Diagnosed Vesicoureteral Reflux (VUR) on the Evaluation of Parenchymal ScarAim: To investigate the role of the levels of ghrelin, leptin and 8-isoprostane in the serum and urine of children diagnosed vesicoureteral reflux on the evaluation of parenchymal scar. Method: This study was applied on 85 children of which were 43 males and 42 females. The subjects were divided into three groups, namely control group (Group I), VUR patients without renal scar (Grup II) and VUR patients with renal scar (Grup III). Group III was also subdivided into two groups according to renal scar in DMSA as patients with 10-30% scar represented by Group III A, while patients with 30- 50% scar named as Group III B. Patients were diagnosed by Fluoroscopic Vesico cystourethrography (VSUG) and renal scar were identified by technetium 99m-Dimercaptosuccinic acid (Tc-99-m DMSA) scintigraphy. The levels of leptin and 8-isoprostane in the serum and urine of children were studied using ELISA method.Results: The levels of serum acyl ghrelin of all patients in the Group III were found significantly higher than control group as well as Group II (p=0,003, p<0,001). The levels of this parameter relating to subgroups of Group III (A and B) were also obtained significantly higher than the values of Group II (p=0,003, p<0,001). According to the levels of reflux, the group of severe patients had higher values than the moderate and mild patients (p<0,001). The levels of urine acyl ghrelin and serum leptin, urine 8-isoprostane and serum leptin and reflux levels were not found significantly different amongst the groups. However, significant differences were obtained amongst the groups for urine leptin levels (p=0,049). Serum 8-isoprostane levels were found significantly different amongst all groups (p=0,030).Conclusion: Serum acyl ghrelin levels were found significantly high in patients with functional deficiency due to kidney scars. However, this difference is not sufficient enough to be accepted as an important diagnosing biomarker. Moreover, a decisive differences could not be detected for the levels of urine acyl ghrelin, serum and urine leptin, and 8-isoprostane.Key Words: Vesicoureteral reflux, renal parenchymal scar, ghrelin, leptin and 8-isoprostane