Girişimsel anestezi uygulayıcılarında anksiyete değerlendirilmesi

Abstract

Giriş ve Amaç: Anksiyete, tanım olarak sıkıntı ve üzüntü hissidir. Anksiyete nöbetlerini çevresel ve fiziksel nedenler tetiklemektedir. Girişimsel anestezi yöntemleri analjezi ve anestezi amacı ile kullanılabilir. Uygulama sırasında ve/veya sonrasında oluşabilecek komplikasyonlar bu yöntemleri uygulayan kişilerde anksiyete nedeni olabilir. Çalışmamızın amacı, uygulayıcının girişimsel anestezi uygulamadan önce anlık anksiyetesini ölçebilmek, varsa hasta ve yöntemle ilişkilendirebilmektir. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya etik kurul izni alındıktan sonra, anesteziyoloji ve reanimasyon kliniklerinde çalışan anestezi kliniği asistan ve uzman doktorları gönüllülük esası ile dahil edildi. Cinsiyetleri, anestezi deneyim süreleri, girişimsel anestezi ile ilgili eğitim alıp almadıkları, daha önce girişimsel anestezi yöntemlerinden herhangi birini uygulayıp uygulamadıkları, uyguladılarsa kaç kez uyguladıkları soruldu. Beş ölçekli skala ile rejyonal anestezi uygularken huzursuzluk duyup duymadıkları sorgulandı (1=Hiç, 2=Çok az, 3=Orta, 4=Fazla, 5=Çok fazla). Uygulayıcının anksiyete düzeylerinin ölçümü için Süreksiz (Anlık) Durumluk Kaygı Envanteri 1 (STAI-1) kullanıldı. En yüksek puan 80, en düşük puan ise 20'dir ve ≥ 45 kaygılıdır. Bulgular: STAI-1 anestezi deneyimi 0–23 ay arasında giderek artma gösterirken, 24-107 ay arasında azalmakta, 108. aydan sonra yeniden artmaktadır. Tüm girişimsel anestezi yöntemlerinde uygulama sayısı arttıkça STAI-1 azalmaktadır. Sonuç: Anestezi deneyimi arttıkça girişimsel anestezi uygulayıcısı ve/veya uygulatıcısı olmak STAI-1'i yükseltmekte, girişimsel anestezi yöntemlerini uygulama sayısı arttıkça STAI-1 azalma göstermektedir. Anahtar Kelimeler: Girişimsel anestezi, anksiyete

Intraduction and Aim: Anxiety is defined as a feeling of distress and sadness. Environmental and physical factors trigger anxiety attacks. Interventional anaesthetic methods may be used for both analgesia and anesthesia. The complications that could occur during/and after the application of these techniques may induce anxiety on the performers. The aim of our study is to estimate the momentous anxiety of the operator before performing interventional anesthesia and if present, to be able to correlate the anxiety with the patient and the technique.Materials and Method: The study was performed on voluntary residents and specialists practicing in the Clinics of Anesthesiology and Reanimation following the approval received from the Ethics Committee. The participants were interrogated as for the duration of their anesthetic experiences (if any), and whether they had received interventional anesthesia training, and applied any one of the interventional anesthetic techniques, and if they did then the number of applications. They were also asked to evaluate the experience of discomfort on a 5-point scale while performing interventional anesthesia (1: never, 2: minimal, 3: moderate, 4: much, 5: very much). State Trait Inventory 1 (STAI-1) tests were used to measure the anxiety level of the performers. Maximum and minimum scores are 80 and 20 points respectively while a score above ≥ 45 designated an anxious performer.Results: STAI-1 test scores manifested higher values for those with < 23 months of anesthesic experience. The scores decreased among performers with an anesthetic experience between 24 and 107 months. The scores increased again among performers having an experience longer than 108 months. In all interventional anesthetic experiences STAI-1 test scores decreased along with the increased number of trials.Conclusion: STAI-1 test scores increased in line with the insufficient experience of the performers/instructors in interventional anesthesia, and decreased after sufficient experience is gained.Key words: Interventional anesthesia, anxiety