Ratlarda deneysel korozif özefagus yanğını modelinde silibinin terapötik etkisinin incelenmesi

Abstract

Amaç: Çalışmamızın amacı özefagusun deneysel alkali yanığı modelinde gelişen akut inflamasyonun ve kronik süreçte fibroblast aktivasyonu sonucu gelişecek skar dokusunun striktür oluşturacak düzeye ulaşmasını engellemek için antioksidan ve antiinflamatuar etkisi literatürce desteklenen silibinin tedavisinin fayda sağlayabileceğini göstermekti. Çalışmamızda özefagus yanığına bağlı oluşan yara iyileşmesi üzerine silibininin akut etkisinin ve striktür oluşumunu önleyici etkisinin incelenebilmesi amacıyla; akut dönemi yansıtacak inflamatuar cevap ve hücre proliferasyonu safhasını kapsaması açısından 3 gün boyunca hasar değerlendirmesinin yapılması planlandı.Gereç ve Yöntem: Bu deneysel çalışmada her biri 225-250 gr ağırlığında olan ve her bir deney grubunda 7 adet olmak üzere toplam 28 adet(toplam 4 grup) Spraque Dawley dişi rat kullanıldı. Yanık modeli oluşturmak için ratlara %12,5'luk NaOH gavaj ile verildi. Grup I ( SF grubu, n=7); yanık oluşturulmadı, SF verildi. Grup II ( Silibin grubu, n=7); yanık oluşturulmadı, silibinin verildi. Grup III (Yanık+SF grubu n=7); yanık oluşturuldu, SF verildi. Grup IV(Yanık +Silibin grubu, n=7); yanık oluşturuldu, silibinin verildi. Ratların beslenmesi normal kemirgen diyeti ve çeşme suyu ile sağlandı. Üçüncü günün sonunda tüm ratların kan ve özefagus doku örnekleri histopatolojik ve biyokimyasal değerlendirme yapmak için alındı. Histopatolojik yapının değerlendirilmesinde kollajen birikimi, granülasyon, inflamasyon ve stenozis (darlık) indeksi (SI) esas alındı. Biyokimyasal incelemede ise alınan kan ve doku örneklerinde oksidatif stres parametrelerinden TAS, TOS, OSİ ve MDA düzeyleri belirlendi.Bulgular: Çalışmamızdaki bulgulardan birincisi, korozif özefagus yanığı oluşturduğumuz ratlarda histopatolojik olarak akut inlflamatuar dönemi yansıtan inflamasyon, hemoraji, total histopatolojik hasar skoru gibi parametrelerde anlamlı farklılık saptanmış olup, başarılı yanık modeli oluşturulmasıdır. Çalışmamızın diğer bulgusu ise koroziv yanık oluşturulan her iki grup karşılaştırıldığında silibinin tedavisi verilen grupta hem hemoraji skorlamasında ve hem de stenoz indeksi ölçümünde anlamlı farklılık gözlenmiştir. Dolayısıyla silibinin kısmen de olsa yanık iyileşmesi üzerine olumlu etki gösterdiği tespit edilmiştir. Sonuç: Deneysel korozif özefagus yanık modelinde silibinin kısmi iyileştirme sağlamış olup silibinin etkinliğiyle ilgili daha fazla ve daha uzun süreli protokollerde ek deneysel çalışmalara ihtiyaç vardır.

Objective: We planned to investigate that silibinin treatment, may be effective in preventing the acute inflammation in esophagus burn model which includes following experimental alkaline challenge and the scar tissue that will eventually develop fibroblast activation in the chronic process. In order to investigate the acute and the preventive effect of stricture formation with silibin on wound healing due to esophagus burn, it is planned to evaluate the damage on the 3th day for the inflammatory response and cell proliferation to reflect the acute phase and to observe the prevention of the formation of the structure.. Materials and Methods: In this experimental study, a total of 28 Spraque Dawley female rats, each weighing 225-250 gr (7 groups in each experimental group) were used. The rats were given 12.5% NaOH gavage to form the burn pattern. Group I (SF group, n = 7); burn was not formed, SF was given. Group II (Silibin group, n = 7); burn was not formed, silibinin was given. Group III (Burn + SF group n = 7); Burns were formed, SF was given. Group IV (Burn + Silibin group, n = 7); burns were formed, silibinin was given. Feeding the rats was done with normal rodent diet and tap water. At the end of the third day, blood and esophageal tissue samples of all rats were taken for histopathological and biochemical evaluation. Assessment of histopathologic structure was based on collagen accumulation, granulation, inflammation and stenosis index (SI). TAS, TOS, OSI and MDA levels of oxidative stress parameters were determined in blood and tissue specimens in biochemical examination.Findings: One of the findings of our study is that a significant difference in parameters such as inflammation, haemorrhage, total histopathologic damage score, which reflects the acute inflammatory period histopathologically in the cases of corrosive esophageal burns were determined and a successful burn model was established. The other finding of our study was that there was a significant difference in both hemorrhage scoring and stenosis index measurements in the group treated with silibin treatment compared to both groups with corrosive burns. It has therefore been found that silibin has a positive effect, in part, on burn healing.Conclusion: In the experimental corrosive esophageal burn model, silibin has given partial improvement and more and more long-term protocols for the efficacy of silibes require additional experimental work