WNT/β-katenin sinyal yolağı inhibitörü niklozamid`in diyabetik erektil disfonksiyonda koruyucu etkisinin araştırılması

Abstract

Diyabete bağlı erektil disfonksiyon (ED) diyabetik erkeklerde yaygın görülen bir komplikasyondur. Diyabetik ED patogenezinde henüz mekanizmaları tam olarak aydınlatılamamış vasküler ve nörolojik süreçler yer alır. Diyabetin diğer komplikasyonlarında ilişkisi gösterilen Wnt/β-katenin sinyal yolağının diyabetik ED'de rolü henüz tanımlanamamıştır. Bu çalışmada amacımız bir Wnt/β-katenin sinyal yolağının diyabetik ED'de rolünü ve bu yolağın inhibitörü olan Niklozamid'in (NZ) diyabetik sıçanlarda erektil fonksiyon üzerine etkisini araştırmaktır. Erkek Sprague-Dawley sıçanlara (8-10 haftalık) tek doz streptozosin (75 mg/kg) intraperitoneal (i.p) uygulanarak tip 1 diyabet modeli oluşturuldu. 8 hafta sonra, diyabetik ve nondiyabetik sıçanlara 4 hafta taşıyıcı, NZ (10 mg/kg), NZ (25 mg/kg) veya XAV939 (Wnt sinyali inhibitörü, 1 mg/kg) i.p olarak uygulandı. 12. haftada kavernöz sinir elektriksel stimülasyonu ile intrakavernozal basınç (İKB) ölçümü yapıldı, maksimum İKB/Ortalama Arteriyel Kan Basıncı (mİKB/OAB) ve total İKB/OAB oranları hesaplandı. Western blot yöntemi ile penis ve majör pelvik gangiyonda (MPG) aktif β-katenin, fosforile GSK3β ve DKK1, peniste fibronektin ve MPG'de prokaspaz-3 ekspresyonları değerlendirildi. Diyabetik+Taşıyıcı grubunda mİKB/OAB ve total İKB/OAB oranları anlamlı azaldı. NZ (10 mg/kg) tedavisi ise diyabete bağlı düşüşü azalttı. Diyabetik+Taşıyıcı grubu Nondiyabetik+Taşıyıcı grubu ile karşılaştırıldığında peniste aktif β-katenin ve fosforile GSK3β ekspresyonları azalırken, MPG'de değişiklik gözlenmedi. NZ ve XAV939 tedavileri ekspresyon düzeyinde değişikliğe neden olmadı. Diyabetik+Taşıyıcı grubunda penil dokuda fibronektin ekspresyonu arttı, NZ (10 mg/kg) tedavisi bu artışı azalttı. MPG'de prokaspaz-3 ekspresyonları gruplar arası fark göstermedi. Çalışmamızın sonuçlarına göre; diyabette sıçan penis dokusunda Wnt/β-katenin sinyal yolağı inhibe olmaktadır ve 10 mg/kg dozda NZ, bu yolaktan bağımsız antifibrotik etkisiyle diyabetik sıçanlarda erektil fonksiyonu iyileştirmektedir.

Diabetes-induced erectile dysfunction (ED) is a common complication in diabetic men. The pathogenesis of diabetic ED involves vascular and neurological factors and their mechanisms have not yet completely elucidated. Wnt/β-catenin signaling pathway has been implicated in some complications of diabetes, but the role of the Wnt/β-catenin signaling pathway in diabetic ED has not yet been identified. The aim of this study was to investigate the role of Wnt/β-catenin signaling pathway in diabetic ED and the effect of niclosamide (NZ), an inhibitor of this pathway, on erectile function in diabetic rats.Type 1 diabetes was induced in male Sprague–Dawley rats (8-10 weeks old) by streptozotocin (75 mg/kg, intraperitoneally). After 8 weeks, diabetic and nondiabetic rats were treated with NZ (10 mg/kg), NZ (25 mg/kg), XAV939 (Wnt signaling inhibitor,1 mg/kg) or vehicle for 4 weeks. All drugs were administered intraperitoneally. At week 12, intracavernous pressure (ICP) was measued, maximum ICP/mean arterial blood pressure (mICP/MAP) and total ICP/MAP ratios were calculated. Expression levels of active β-catenin, p-GSK3β, DKK1, fibronectin and procaspase-3 in penis and/or major pelvic ganglia (MPG) were evaluated by western blot. A siginificant reduction was observed in mICP/MAP and total ICP/MAP values in vehicle-treated dibatic rats, which was prevented by the treatment with NZ (10 mg/kg). In vehicle treated diabetic rats, active β-catenin and p-GSK3β expressions were decreased in the penis, while no change was observed in MPG. NZ or XAV939 did not cause any change in expression level. Fibronectin expression was increased in diabetic rat penis, which was decreased by the treatment with NZ (10 mg/kg). Procaspase-3 expressions in MPG did not differ among groups. To our results, Wnt /β-catenin signaling pathway was inhibited in diabetic rat penis and treatment with NZ at 10 mg/kg improves erectile function in diabetic rats possibly by its antifibrotic effect through Wnt/β-catenin-independent pathways.