Ajansal sanat: Hiçliğin özgürlüğü

Abstract

Bu çalışmanın amacı; insanın, ona her şey olabilme imkânı verdiğinden dolayı onu içdaralmasına düşüren özgürlüğünden kaçmak için, hiçlik yerine, varolanlara tutarlılık veren bir semptomu ve öznelik yanılsamasını seçtiğini ajansal sanat aracılığıyla bir yapma içinde göstermektir. Özgürlüğümüzü sahiplenerek, seçimlerimizin sorumluluğunu üstümüze alarak yaşamanın mümkün olduğunun bir önermesini sunmaktır. Ajansallık; bu yanılsamaya radikal kayıtsızlık noktasından bakması sayesinde içine girip onu dağıtarak özgürlüğü keşfettirme edimidir. `Özneliğini bir yanlış-tanıma ve fantaziler üzerinden kuran insanın; doğduğunda hazır bulduğu `toplumsal gerçeklik düzeni, tutarlı bir bütünlük olarak varolmadığından, hiçlik yerine bu varolanlara tutarlılık vermesi için bir semptomu yürürlüğe sokuşu Lacan ve iekle incelenerek bu semptom, bir özgürlükten kaçış projesi olarak yeniden yapılandırılır. İnsanın `özneliğini kurduğu toplumsal düzenin; ön-varsayımlar, iktidar ilişkileri, yönetim teknikleri gibi araçlarla nasıl yürütüldüğü Foucault ile incelenerek insanı `oldurulmuş? bir özne yapan bu işlemler zinciri ve bu `oldurulmuşluğundan kopuş imkânı, yani özgürlüğü, Sartre ile gösterilir. Bu analizler sanat alanına nasıl ajansal bir girişimde bulunulacağının altyapısını sağlar. Sanat kurumunun, kurulumundan itibaren bu `gerçekliği? estetize edişi ve günümüzde bu `gerçekliğin ikizini üretecek kadar onu onaylayıp hükümsüz hale gelişi Baudrillard ile gösterilir. Böylece yeni bir önerme olarak ajansal sanat ile insanın sorumluluğunu nasıl transfer ederek sürekli şimdi ve burada olan özgürlüğünden kaçtığı gösterilir. Bunun için; anlamın keyfî ve irrasyonel yapısı işlenerek dilin hiyerarşisi terk edilir ve yine hiyerarşileri üreten ve sürdüren iktidar arzusu, `gerçeklikle bütünsel bir uzlaşmazlık içinde askıya alınır. İzleyicinin bakışının ön-varsayımları, sanatçı ile izleyici arasında kurulmuş hiyerarşik atıfları yıkılıp yerine, zaten yürürlükte olan eşitlik ilkesi getirilir. Sürekli şimdi ve burada olan hiçliğe özgürlüğe- zaten herkes sahip olduğundan ajansal sanat sadece buna coşku ile sahip çıkmaya davet eder. Ajansal sanat; izleyicinin, ön-referanslarının dayanaklarını bırakarak, bir referansa, temsile dayandırılmamış hiçliğin eksiksiz boşluğundaki özgürlüğünü semptomuna tercih etme seçiminde bulunmasını önerir.

The aim of this study is to reveal through the mediation of agent art?s doing that the person chooses an illusion of being a subject and a symptom that provides consistency to what already exists instead of nothingness in order to escape their freedom that makes them feel anguish as it provides the possibility of being everything. This proposal is the statement of the possibility of living by embracing our freedom and taking the responsibility of our choices. Due to taking the radical indifference point of view towards the illusion, agency is the performance of making one discover freedom by dissolving the illusion. Human, who constructs its being a `subject through misrecognition and fantasies, finds the order of `social reality ready when born. Since this order does not exist as consistent integrity, in order to give the existences consistence, instead of nothingness, humans constituting a symptom will be analyzed through Lacan and iek, which will be reconfigured as the project of escaping from freedom. While analyzing how social order, where human constructs its becoming a `subject, is conducted by means of presuppositions, power relations, techniques of government through Foucault; these sequence of operations making human a `being constructed subject and its possibility of disengaging from this `being constructed, in other words its freedom will be manifested by Sartre. These analyses will establish the foundation of how agency will enter the turf of art. How the institution of art has aestheticized `reality since its beginning, and today its becoming null with its confirmation reaching to the point of producing its twin will be manifested by Baudrillard. Consequently, as a new proposal, by transferring its responsibility how human tries to escape its freedom that is here and now will be shown with agent art. By examining the irrational and arbitrary structure of `meaning the hierarchy of language will be abandoned and also within an integral irreconcilableness with `reality, the desire for power that produces and maintains the hierarchies will be suspended. The presuppositions of the spectators gaze and the hierarchic attributions established between the artist and spectator will be abolished and replaced with the equality principle that is already in effect. Since everyone already possess nothingness freedom- that is always here and now, agent art merely proposes to embrace it with joy. Agent art proposes the spectators to acquit the foundations of their pre-references, thus, instead of their symptom; choose their freedom in complete emptiness of nothingness that is not based upon representation.