Bir gösterme biçimi olarak saçma

Abstract

`Bir Gösterme Biçimi Olarak Saçma` başlıklı bu çalışmanın amacı, henüz yeni sayılan saçma kavramı ile sanatın ilişkilerini irdelemek ve kişisel sanat yoluyla bu kendine özgü gerçeklikle yeni diyaloglar kurabilmektir. Felsefeden yola çıkan bu kavram, insanın dünya ile olan ilişkisinde, beklentilerinin karşılanamayışından doğan çelişkilerden ortaya çıkmıştır. Saçmayla hayatının belirli bir döneminde karşılaşan her insan, saçma ile yaşamayı öğrenmek zorundadır. Bunu gerçekleştirebilmenin en etkili yollarından biri sanattır. Çünkü sanat varoluş alanını gerçekleştirebilmenin yöntemlerinden biridir. `Saçma` kavramı II. Dünya Savaşı sırasında, Fransa'da, özellikle Albert Camus'nün felsefesinde ortaya çıkmış, sanatta ilk örnekleri tiyatro ve edebiyat alanında kullanılmıştır. Plastik sanatlar alanında ise doğrudan saçma üzerine bir kavramlaşma olmasa da içerik olarak yakın örnekler saptanmıştır. Holbein'in Elçiler'i, Goya'nın Çocuklarını Yiyen Satürn'ü, Manet'nin Kırda Kahvaltı'sı gibi örnekler, aynı kompozisyon içinde akla ve duyguya aykırı düşen imgeler nedeniyle konuyla ilişkilendirilmiştir. Çağdaş Sanatta ise doğrudan Saçma konusunu odağa alan sanatçılar ele alınmıştır. Michael Cheval, Paco Pomet gibi sanatçılar saçmayı, aynı atmosferde fantastik, sürreal ögeleri, aykırı biçimleri bir arada kullanarak ifade ederler. Uygulama çalışmalarında konu, yaşanmış bir gerçeklikten yola çıkılarak ele alınmıştır. Saçma düşüncesine karşılık gelecek imgeler gerçekçi bir bakış açısıyla, fantastik atmosferlerde oluşturulmuştur. Resimden, fotoğrafa ve videoya kadar konunun düşüncesine göre araçlar seçilmiştir. Kimi konu, anlık gerçek bir olayı saptamayı, kimi konu bir süreci yansıtması gerektiğinden farklı anlatım yolları denenmiştir. Kompozisyonlarda ve kurguda saçma kavramının çağrışımlarına ilişkin durumlar, aykırı atmosferler, metaforlar, estetik normlar ve kavramsal bağlamlar göz önünde bulundurularak oluşturulmuştur.Anahtar Kelimeler: Saçma, sanat, resim, aykırı, Albert Camus,

The aim of this work, titled `Absurd as a Form of Representation,` is to examine the relationship between art and the absurd notion that is yet to be dealt with, and to establish new dialogues with this particular reality through personal art. This concept emerging from philosophy has emerged from contradictions arising from the inability of human beings to meet expectations in relation to the world. Everyone who meets with absurd in a certain period of his life has to learn to live with absurdity. One of the most effective ways to accomplish this is art. Because art is one of the ways of realizing the field of existence.The concept of `absurd` came up during World War II, France, especially Albert Camus's philosophy, was first used in the field of theater and literature. In the field of plastic arts, although there is no concept of direct absurd, close examples have been determined as content. Examples such as Holbein's Elists, Saturn Eating the Children of Goya, Manet's Breakfast at the Ridge were all attributed to the same composition, due to contradictory images of reason and emotion. In Contemporary Art, the artists who took the issue of direct absurd were discussed. Artists such as Michael Cheval and Paco Pomet express the absurd by using fantastic, surreal, contrary forms in the same atmosphere.In the technics studies, the subject has been dealt with by way of a reality. The images that correspond to absurd thinking have been created in a fantastic atmosphere with a realistic perspective. From the picture, the photo and the video, the tools were chosen according to the thought of the subject. Some of them have been tried different ways of expressing because it is necessary to determine a momentary real event and to reflect some process. The situations related to the connotations of the absurd conception and the absurd conception are based on the contrary atmospheres, metaphors, aesthetic norms and conceptual contexts.Keyword: Absurd, art, picture, contrary, Albert Camus