Behçet hastalığında lipid peroksidasyonu, antioksidan durum ve nitrik oksit düzeylerinin değerlendirilmesi

Abstract

6-ÖZET Çalışmaya OMÜ Tıp Fakültesi Dermatoloji Anabilim Dalına Mart 1996 ile Mart !997 tarihleri arasında başvuran Behçet Hastalığı tanısı konmuş 66 hasta ve sağlıklı 58 kişi kontrol grubu olarak alındı. Hasta ve kontrol grubunda plazma TBARS, total nitrit, glutatyon ve total antioksidan kapasite düzeyleri ve plazma katalaz ile eritrosit SOD, katalaz ve glutatyon peroksidaz enzim aktivite düzey tayinleri yapıldı. Aktif hastalarda Plazma total nitrit, TBARS ve total antioksidan kapasite düzeyleri kontrole göre belirgin olarak yüksek ve glutatyon düzeyleri belirgin olarak düşük bulundu. Aktif hastalarda Plazma Katalaz ve Eritrosit SOD enzim aktivitesi aktif hastalarda kontrollere göre belirgin olarak yüksek tesbit edildi. Eritrosit katalaz aktivitesi aktif hastalarda kontrol grubuna göre belirgin olarak düşük ve Glutatyon Peroksidaz aktivitesi bakımından aktif hastalar ile kontol arasındaki farklılık istatistiksel olarak anlamlı değildi. Lipid peroksidasyon ürün düzeylerinde aktif ve inaktif hastalar arasında anlamlı bir farklılık bulunamadığı için aktivite kriteri olarak bu ürünlerin kullanılabilirliğinin zayıf olduğu düşünüldü, önceki bilgilerle birlikte değerlendirildiğinde Behçet Hastalığında serbest oksijen radikallerinin arttığını ve bu radikallerin dokularda yaptığı hasarın en belirgin göstergelerinden olan lipid peroksidasyon ürün düzeylerinin arttığı sonucuna varıldı. Oksijen radikallerinin dolayısıyla lipid peroksidasyonunun hastalığın patogenezinde önemli bir yeri olduğu inancındayız. Hastalara uyguladığımız antioksidan etkili ajanlar E vitamini ve kolşisine rağmen lipid peroksidasyon ürünlerinin belirgin olarak yüksek bulunması bu tedavilerin doku hasarından korunmada yeterince etkili olmadıklarını göstermektedir. Bu nedenle tedavide daha etkili antioksidan ajanların kullanılmasının yararlı olacağı görüşüne varıldı. Behçet Hastalığında nitrik oksid düzeylerinin arttığı ve bu yüksek düzeylerin hastalığın patogenezinin en az bir bölümünde rolü olduğu sonucuna varıldı. 48