Çağdaş sanatta kolektif imgelerin dönüşümü

Abstract

Sanat tarihçilerinin sanatı tanımlamak için akımlara, ekollere, tarihsel dönemlere ya da sanatçılara başvurmayı tercih etmelerine karşın sanatın tarihinin aslında imgeler tarihi olduğunu gerçeğinin çoğu zaman unutulduğu, gözden kaçtığı görülmektedir. Amacı sanat olsun ya da olmasın, son otuz bin yılda (kim bilir, daha eski buluntulara rastlanması an meselesi olabilir) insan eliyle yaratılan imgeler önce doğayı taklit ederek, sonrasında ise bu taklitlerden hareketle değişip dönüşerek ortak bir bilincin maddi kanıtlarını oluşturmuştur. İnsanoğlunun kolektif imgeleminin yansımaları olan bu imgeler önceleri tanıtıcı işaretler, büyüyü içeren ritüellerin simgeleri ve iletişim kurma yönteminin bir parçasıyken günümüzde tüm bu işlevlerine ek olarak sanatsal bir ifade aracına dönüşme potansiyelini de taşımaktadır. Söz konusu potansiyeli gerçekleştirmek için sanatçının başvurduğu yöntemlerden biri eleştirel bir tutum takınmaktır. Zaten pek çoğu uzunca bir süredir varlığını sürdüren kolektif imgeler; taşıdıkları, üzerine uzlaşılmış anlamların tarihsel ve toplumsal derinliğiyle sanatçı için kullanıma hazır bir zemin oluşturmaktadır. Bu sayede, günümüz sanatında, kavramsal düzeyde imgeyi kolektifleştirerek simgeye dönüştüren süreçte sanatçı, kendi öyküsünü başkalarının hikayelerine dönüştüren ortak bir dil konuşabildiğini görmüştür. Bir yandan sanatçı tipi değişip W.A.S.P. ( beyaz-anglo-sakson-protestan) klişesinin dışına çıkarken gerek cinsel kimlik, gerekse etnik ve kültürel çeşitliliğin temsilinin artması kitle kültürünün toplumlara aşıladığı politik temayüllerin aksine sanatın daha fazla insanın ortak paydasına dönüştüğünü gösteren bir panorama sunması bakımından ilgi çekicidir.Anahtar sözcükler: İmge, simge, kolektif, eleştiri

Altough, art historians define what art is through movements, schools and artists, the fact that the history of art is the history of images, is tented to brush off. Whether artistic or not, In the last thirty thousand years (who knows, may be a matter of time before we encounter older findings ) human-created objects imitate nature first, and then change from these imitations to create material evidence of a common consciousness. These images, which are the reflections of the collective imagination of human beings, also a part of the way of communicating and symbolizing the rituals that contain the growing potential of today as an artistic expression in addition to all these functions. One of the methods that the artist refers to in order to realize this potential is to adopt a critical attitude. Collective images, many of which are already a long way to go; the historical and social depth of the meanings agreed upon by them creating a ready ground for use for the artist. In this way, in the contemporary art, at the conceptual level, the artist transformed the image by generalizing into a symbol, and the artist sees that he could speak a common language which transforms his own story into the stories of others. On the one hand, the artist type changes and W.A.S.P. (white-anglo-saxon-protestant) stereotypical identity, as well as the increasing representation of ethnic and cultural diversity, is interesting in that it presents a panorama that shows that art is transformed into the common stake of more people, contrary to the political tendencies that mass cultures have in common with society.Key words: Image, symbol, collective, criticism