Deneysel peritonitte ventral herni onarımında farklı prostetik materyallerin karşılaştırılması

Abstract

ÖZET Amaç Abdominal cerrahi sonrasında gelişen insizyonel hernilerin ve karın duvarı defektlerinin onarımında prostetik materyaller yaygın olarak kullanılmaktadır. Kontamine veya enfekte ortamda yama kullanımı ve/veya hangi yamarım kullanılabileceği tartışmalıdır. Bu deneysel çalışmada peritonitti ortamda kullanılan farklı prostetik materyallerin yapışıklık oranlan ve mikrobiyolojik etkileri karşılaştırıldı. Materyal ve Metod Çalışmada 50 adet Sprague-Dawley türü sıçan kullanıldı. Tüm deneklere peritonit oluşturmak amacıyla, lx 108 E.Coli susu intraperitoneal injeksiyon ile verildi. İnjeksiyondan 24 saat sonra karın duvarında 3x2 cm ölçülerinde muskuloperitoneal defekt oluşturuldu. Denekler 5 eşit gruba ayrıldı. Kontrol ( K ) grubunda defekt onarılmadan karın duvarı kapatıldı. Defektler 2. grupta polipropilen ( PP ), 3. grupta ePTFE, 4. grupta Polyester + ( Collagen - Polyethylene Glycol - Glycerol ) ( PC ) ve 5. grupta Polipropilen + ( Hyalüronik asit -Karboksimetilsellüloz) ( SM ) ile onarıldı. Denekler 7. günde sakrifiye edilerek yapışıklık şiddeti ve genişliği bakımından evrelendirildi. Prostetik materyal ve komşuluğundaki batın duvarından doku örnekleri alındı. Hassas terazide tartıldıktan sonra triptikaz soy broth eklenerek homojenize edildi. Homojenizattan EMB ve kanlı ağara ekim yapıldı. Üreyen E.Coli koloni sayısı tespit edilerek dokulardaki bakteri yoğunluğu cfu/g şeklinde kantitatif olarak ölçüldü. Bulgular En az yapışıklık şiddeti ve genişliği kontrol ve SM gruplarında saptandı ( p<0.05 ). En fazla yapışıklık şiddeti ve genişliği sırasıyla PC ve PP gruplarında saptandı ( p<0.05 ). ePTFE grubunda, PC ve PP grubundan daha az yapışıklık görüldü (p<0.05 ). Prostetik materyal ile batın duvarı örnekleri arasında mikrobiyolojik açıdan gruplar arasında ve grup içinde istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu ( p>0.05 ). Sonuç Çalışmada antiadheziv bariyer kaplı polipropilen meshin peritonitli ortama rağmen yapışıklık oluşumunu azalttığı gösterildi. Prostetik materyallerin kullanıldığı gruplar ile kontrol grubu arasında mikrobiyolojik farkların olmaması sentetik yamaların enfekte ortamı kötüleştirmediğini düşündürmektedir. Anahtar kelimeler Peritonit, adhezyon, prostetik materyal, ventral herni, herni onarımı VI

ABSTRACT Aim Prosthetic materials are widely used for repair of incisional hernias and abdominal wall defects which develop after abdominal surgery. The use of grafts and/or whether they can be used in the presence of infection is still controversial. In this experimental study, adhesion rates and microbiological effects of different types of prosthetic materials in the presence of peritonitis have been compared. Materials and method Fifty Sprague-Dawley rats were included in the study. For the establishment of peritonitis, E. coli species, in a concentration of lxlO8, was injected to the rats, intraperitoneally. Twenty-four hours after injection, a 3x2 cm defect was created in the abdominal walls of the animals and they were divided into five groups: In the control group (K), abdominal wall was closed without repairing the defect. Defects were repaired by using Polypropylene in the second group (PP), by ePTFE in the third, by Polyester + (Collagen - Polyethylene Glycol - Glycerol) in the fourth (PC) and by Polypropylene + (Hyaluronic acid - Carboxymethylcellulose) (SM) in the fifth group. Rats were sacrificed in the seventh day and staged in terms of severity and extension of adhesions. Prosthetic material and tissue samples were taken from the abdominal wall, weighed in fine scales and homogenized with tripticase breed broth. Samples were cultured in EMB and blood agar. Proliferated E. coli colonies were counted and bacteria concentration in tissue was measured as cfu per gram, quantitatively. Results The least adhesion severity and extension was in the control and SM groups (p<0.05). The highest adhesion severity and extension was in PC and PP groups, respectively (p<0.05). ePTFE group had less adhesions than PC and PP groups (p<0.05). No statistically significant difference was found between groups in terms of microbiological findings of prosthetic material and tissue samples (p>0.05). VIIConclusion The anti-adhesive barrier sealed polypropylene mesh significantly decreased adhesion formation even in the presence of peritonitis. And the lack of microbiological difference between prosthetic materials and controls suggests that synthetic grafts do not deteriorate the infected medium. Keywords Peritonitis, adhesions, prosthetic materials, ventral hernia, hernia repair VIII