Hacettepe Üniversitesi`nde çalışan araştırma görevlilerinin psikolojik iyi oluş düzeylerinin yordanması

Abstract

Bu araştırmada cinsiyet, kadro türü, yıldırma (mobbing), örgütsel sinizim, örgütsel bağlılık değişkenlerinin Hacettepe Üniversitesi'nde çalışan araştırma görevlilerinin psikolojik iyi oluşlarını yordayıp yordamadığı incelenmiştir. Bu doğrultuda bu araştırmaya Hacettepe Üniversitesi'nin çeşitli birimlerinde çalışan 180 (% 61,4) kadın, 113 (% 38,6) erkek olmak üzere toplam 293 araştırma görevlisi katılmıştır.Araştırmada araştırma görevlilerinin psikolojik iyi oluşlarını ölçmek için `Psikolojik İyi Olma Ölçekleri (PİOÖ)`; yıldırma (mobbing) düzeylerini ölçmek için `Olumsuz Davranışlar Ölçeği (ODÖ)`; örgütsel bağlılık düzeylerini ölçmek amacıyla ``Örgütsel Bağlılık Ölçeği`; ve örgütsel sinizm düzeylerini ölçmek için `Örgütsel Sinizm Ölçeği` kullanılmıştır. Araştırma görevlilerinin demografik nitelikleri hakkında bilgi elde etmek amacıyla ise araştırmacı tarafından hazırlanan `Kişisel Bilgi Formu` kullanılmıştır.Araştırma kapsamında elde edilen verilerin analizinde, cinsiyete ve kadro türüne göre araştırma görevlilerinin psikolojik iyi oluşlarında manidar bir fark olup olmadığını test etmek amacıyla bağımsız örneklemler için t testi; ilgili bağımsız değişkenlerin araştırma görevlilerinin psikolojik iyi oluşlarını anlamlı olarak yordayıp yordamadıklarını test etmek amacıyla ise çoklu doğrusal regresyon analiz yöntemlerinden faydalanılmıştır.Araştırma sonucunda yıldırma (mobbing), örgütsel bağlılık ve örgütsel sinizm değişkenlerinin, araştırma görevlilerinin psikolojik iyi oluşlarını manidar olarak yordadığı görülmüştür. Bulgular literatür ışığında tartışılmış, çalışmanın sınırlılıkları değerlendirilerek, yükseköğretim yönetimi, yükseköğretim ruh sağlığı uzmanları ve araştırmacılara yönelik önerilerde bulunulmuştur.

The purpose of this study was to examine whether psychological well-being level of research assistants working at Hacettepe University was significantly predicted by their gender, type of employment (cadre), levels of mobbing, institutional cynicism and institutional commitment. Participants of the study were 293 research assistants (180 females- 61.4%; 113 males- 38.6%) working at various academic units of Hacettepe University, Ankara. The Psychological Well Being Scale was used to measure research assistants' levels of psychological well-being; the Negative Behavior Scale was utilized to assess their perceived levels of mobbing; the Organizational Cynicism Scale was used to measure their levels of organizational cynicism and a Personal Information Form developed by the researcher was used to collect data on some demographic variables of the participating research assistants.Regarding analyses of the data, t test for Independent Samples was utilized to test whether the mean differences between research assistants' levels of psychological wellbeing and their gender and type of employment (cadre). In addition, multiple linear regression analysis was used to test whether psychological wellbeing levels of research assistants working at Hacettepe University was significantly predicted by their gender, type of employment (cadre), levels of mobbing, institutional cynicism and intuitional commitment. Results of the study showed that levels of mobbing, organizational commitment and organizational cynicism significantly predicted psychological well-being of research staff. Findings, limitations and implications for future research, policy makers/university administration and college mental health professionals were discussed.