Tiroid nodüllerinde ultrason rehberliğinde ince iğne aspirasyon biopsisinin tanı değeri

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı kliniğimizde yapılan biyopsiler ve sonuçlarını değerlendirmek, elde ettiğimiz sonuçların literatürle kıyaslayarak kliniğimizde yapılan işlemlerin başarı oranlarını, varsa yetersizliklerini ortaya koyup tartışmak ve bu şekilde eksikliklerimizi değerlendirip gerekli düzenlemeleri yapmaktır.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada Ocak 2008 ve Aralık 2009 tarihleri arasında Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoloji Anabilim Dalı girişimsel radyoloji bölümünde US eşliğinde tiroid İİAB yapılan toplam 933 tiroid nodülünün sitoloji sonuçları retrospektif olarak incelendi.US eşliğinde tiroid İİAB yapılan hastalarda, tiroid bezinde saptanan nodülün boyutu ve nodül iç yapısı (solid, semisolid, kistik) kaydedilmiş hastalar çalışmaya dahil edildi.Patoloji değerlendirmesi sonrasında alınan materyalin, değerlendirme için yeterli olup olmadığına bakıldı ve buna göre materyal yeterli ve materyal yetersiz olarak iki grup oluşturuldu. Sitoloji materyali malignite negatif, kategorize edilemeyen, malignite şüpheli ve malignite pozitif olan hastalar materyal yeterli gruba (grup 1), sitoloji materyali nondiagnostik materyal olarak değerlendirilen hastalar materyal yetersiz gruba (grup 2) dahil edildi. Elde edilen sonuçlar hasta cinsiyeti, nodül boyutu, nodül iç yapısı ve girişim sayısı özelliklerine göre değerlendirildi.Araştırmadan elde edilen veriler kodlandıktan sonra SPSS 15.0 paket programında bilgisayara aktarıldı ve analiz edildi.Bulgular: Sitoloji sonuçlarına göre 643 (%68,9) olgu materyal yeterli (grup 1), 290 (%31,1) olgu ise materyal yetersiz (grup 2) gruba dahil edildi. Materyal yeterli grupta 452 (%48,5) olgu malignite negatif, 99 (%10,6) olgu kategorize edilemeyen, 82 (%8,7) olgu malignite şüpheli, 10 (%1,1) olgu malignite pozitif olarak değerlendirildi. Materyal yetersiz grubu oluşturan (grup 2) 290 (%31,1) olgunun sitoloji sonucu nondiagnostik materyal olarak rapor edildi. Materyal yeterli grupta ortalama girişim sayısı 2,6±0,8, materyal yetersiz grupta girişim sayısı 2,2±0,7 olup iki grup arasında istatiksel fark saptandı (p<0,001). Nodül boyutu açısından karşılaştırıldığında grup 2 olgularındaki nodül boyutları, grup 1 olgularındaki nodül boyutlarından daha küçüktü. İki grup arasında nodül boyutları açısından istatiksel olarak anlamlı fark saptandı. (p=0,002). Gruplar iç yapıları açısından karşılaştırıldığından istatiksel olarak fark saptanmadı. Nodüllerin boyutları sitolojik sonuçlar ile karşılaştırıldığında fark saptanmadı.Sonuç: Bizim çalışmamızda elde ettiğimiz sonuçlar göstermiştir ki İİAB tanı değeri literatürün altındadır. Deneyimli radyolog, deneyimli sitopatolog ve biyopsi işleminde yeterlilik kararının radyolog ve patolog birlikteliği ile verilmesi daha yüksek oranda tanı konulabilmesini sağlayacaktır. Böylece tekrarlayan biyopsi ve gereksiz cerrahi girişimlerin önüne geçilebilir.

Objective: The aim of this study is to evaluate the biopsies and their outcomes that were performed in our clinic, to discuss the success rates and if available the insufficiency of performed processes in our clinic by comparing obtained outcomes with the literature and thus, performing the necessary configurations by evaluating our insufficiencies.Material and Method: In this study, the cytology outcomes of total 933 thyroid nodules that were performed US guided thyroid fine-needle aspiration biopsy in Ondokuz Mayıs University Medicine Faculty Radiology Department Interventional Radiology Department between January 2008 and December 2009 were examined retrospectively.Among the patients who were performed US guided thyroid fine-needle aspiration biopsy, the patients whose size and internal structure (solid, semisolid, cystic) of nodule that was determined in the thyroid gland were recorded were included in the study.It was evaluated if the material that was obtained after pathological evaluation was enough or not for evaluation and accordingly two groups were comprised as material enough or material inadequate. The patients whose cytologic material was malignancy negative, unclassifiable, malignancy suspicious and malignancy positive were included in the material enough group (group 1), the patients whose cytologic material was nondiagnostic material were included in the material inadequate group (group 2). The obtained outcomes were evaluated according to patient sex, nodule size, nodule internal structure and intervention count features.After coding the data obtained from investigation, they were transferred to computer by SPSS 15.0 packaged software and were analysed.Results: According to cytology outcomes, 643 (%68,9) cases were included in the material enough group (group 1), 290 (%31,1) cases were included in the material inadequate group (group 2). In the material enough group, 452 (%48,5) cases were evaluated as malignancy negative, 99 (%10,6) as unclassified, 82 (%8,7) as malignancy suspicious and 10 (%1,1) cases as malignancy positive. The cytology outcome of 290 (%31,1) cases that constitute material inadequate group (group 2) was reported as nondiagnostic material. The mean intervention number was 2,6±0,8 in material enough group and 2,2±0,7 in material inadequate group and a statistically significant difference was determined between two groups (p<0,001). When compared in terms of nodule size, the nodule sizes of group 2 cases were smaller than the nodule sizes of group 1 cases. A statistically significant difference was determined between two groups in terms of nodule sizes (p=0,002). When the groups were compared in terms of internal structure, no statistically difference was determined. When the sizes of nodules were compared with the cytologic outcomes, no difference was determined.Conclusion: The outcomes that we obtained in our study showed that the diagnosis value of fine-needle aspiration biopsy was below the literature. Practiced radiologist, practiced cytopatholog and giving the sufficiency decide with radiologist and patholog together would provide higher level of diagnosis. Thus, recurrent biopsy and redundant surgery interventions could be prevented.