Hipertansiyon ve atriyal fibrilasyon: sol atriyal ve miyokardial fonksiyonların ekokardiyografi ile değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET Atriyal fibrilasyon (AF) klinikte en sık rastlanan önemli oranda mortalite ve morbiditeye neden olan bir aritmidir. Bu çalışmada hipertansiyonu ve atriyal fibrilasyonu olan hastalarda (AF) sol atriyal fonksiyonlar ve doku Doppler ekokardiyografi ile sol ventrikülün bölgesel miyokardiyal velositeleri değerlendirilmiştir. Hasta grubunu hipertansiyon (HT) ve paroksismal atriyal fibrilasyon atakları tespit edilen 22 hasta (12 kadın, yaş ortalamaları 67±7 yıl), kronik AF'u ve HT'nu olan 28 hasta (10 kadın, yaş ortalaması 65±10 yıl), AF öyküsü olmayan hipertansiyon tanısı olan 20 hasta (8 kadın, 60±8 yıl) oluşturdu. Kontrol grubu olarak 15 sağlıklı birey (9 kadın, 58±9 yıl) alındı. Paroksismal AF ve HT'nu olan grup, HT grubu ve kontrol grubunda sol atriyal mekanik fonksiyonlar ve doku Doppler ekokardiyografi ile sol ventrikül sistolik ve diyastolik miyokardiyal velositeleri incelendi. Kronik AF'nu olan grupta doku Doppler ile miyokardiyal velositeler değerlendirildikten sonra 21 hastaya eksternal kardiyoversiyon uygulandı. Kardiyoversiyon uygulanan grupta sol ventrikül global sistolik fonksiyonları ve doku Doppler ile biventriküler sistolik ve diyastolik miyokardiyal velositeleri 3 aylık takiplerlerde izleme alındı. Hipertansiyon hastalarında kontrol grubuna göre sol atriyumun rezervuar ve kontraktil fonksiyonlarında anlamlı artış, conduit fonksiyonlarında ise kontrol grubuna göre azalma saptandı (p<0.05). Buna karşın HT ve PAF'u olan grubun sol atriyal rezervuar fonksiyonları kontrol grubuna göre daha yüksek (p<0.05) kontraktil fonksiyonları daha düşük (p<0.05), conduit fonksiyonları daha düşüktü (p<0.05). Hipertansiyon-PAF grubu HT grubu ile karşılaştırdığında ise rezervuar fonsiyonları daha yüksek (p<0.05), kontraktil fonksiyonları daha düşüktü (p<0.01). Conduit fonksiyonlarında ise farklılık yoktu. HT ve PAF'u olan grubun sol ventrikül diyastolik fonksiyonları ve doku Doppler ile elde edilen bölgesel sistolik ve diyastolik velositeleri HT grubuna göre farklı değildi. Buna karşın HT-PAF ve HT gruplarıkontrol grubuna göre sol ventrikül diyastolik disfonksiyonu gösteriyordu. Sistolik miyokardiyal velositeler değerlendirildiğinde kronik AF'u olan grubun sistolik uzun aks velositeleri diğer tüm gruplardan anlamlı olarak düşüktü (p<0.01). Kronik AF grubunda kardiyoversiyon uygulanan 21 hastanın 3 aylık izleminde birinci haftada doku Doppler ile saptanan sistolik velositeler ilk 24 saate göre anlamlı artış gösterdi. Fakat kontrol grubuna göre lateral duvarda sistolik velosite anlamlı olarak daha düşüktü (p=0.03). Kronik AF'nu olan grupta doku Doppler ile değerlendirilen diyastolik velositelerde anlamlı düzelme birinci haftadaki kontrolde gözlendi. Paroksismal atriyal fibrilasyon HT hastalarında sol atriyal kontraktil fonksiyonları olumsuz yönde etkilemektedir. Bu sonuç AF'nun hipertansiyona ekmemesinin uzun vadede kardiyak fonksiyonları kötü yönde etkileyeceğinin bir göstergesidir. PAF'u olan HT hastalarında PAF'u olmayan HT hastalarına göre konvansiyonel Doppler ve doku Doppler ile bölgesel sistolik ve diyastolik fonksiyonlar daha bozuk değildir. Kronik AF'da konvansiyonel yöntemlerle saptanamayan sistolik uzun aks fonksiyon bozukluğu vardır. Kronik AF'u olan hastalarda uzun aks sistolik ve diyastolik velositeler eksternal kardiyoversiyondan bir hafta sonra yapılan kontrollerde anlamlı yükselme göstermiştir. Bu yükselme daha sonraki takiplerde değişiklik olmadan devam etmiştir.

ABSTRACT Atrial fibrillation (AF) is the most common sustained rhythm disturbance leading to increased mortality and morbidity. In this study we evaluated the left atrial and left ventricular regional functions in patients with AF and hypertension. The study population consisted of 22 patients (12 female, mean age 67±7 years) with hypertension (HT) and paroxysmal atrial fibrillation (PAF), 28 patients with chronic AF and HT (10 female, mean age 65±10 years), and 20 patients with HT and without history of AF (8 female, mean age 60±8 years). Control group consisted of 15 healthy subjects (9 female, mean age 58±9 years). In the patients with PAF-HT, HT, and control groups left atrial functions and regional left ventricular tissue Doppler velocities were evaluated. In the patient group with chronic AF, biventricular long axis myocardial velocities were evaluated by tissue Doppler echocardiography and 21 of them underwent direct current external cardioversion. In the patients who reverted to sinus rhythm tissue Doppler echocardiographic examination was repeated on the following weeks for 3 months. In the patient group with HT, left atrial reserve and contractile functions were increased and conduit functions were decreased compared to control group (PO.05). On the other hand in the patient group with HT-PAF left atrial reserve function was higher (p<0.05), contractile function was lower (p<0.05), and conduit function was lower (p<0.05) than the control group. Patients with HT-PAF exhibited higher reserve (p<0.05), but lower contractile function (p<0.05) compared to patients with HT. There was not significant difference in conduit function between the latter two groups. Tissue Doppler systolic and diastolic velocities were similar between the groups with HT-PAF and HT. However, patients with HT-PAF and HT exhibited diastolic dysfunction compared to control group. Systolic long axis velocities were significantly lower in the patient group with chronic AF compared to the groups with HT- PAF, HT and control groups (p<0.01). In the patient group who reverted to sinus rhythmtissue Doppler systolic velocities were significantly higher in the first week control compared to first 24 hour values after cardioversion. In the lateral wall, the systolic velocity was lower compared to the control group (p=0.03). Paroxysmal atrial fibrillation effects left atrial functions and leads to enlargement with decreased contractile function. This result implicates the detrimental effect of AF on cardiac functions when it is superimposed on hypertension. Diastolic functions were not significantly different between the groups with PAF-HT and HT. In the patients with chronic AF there is systolic long axis dysfunction which was not detected with conventional methods. After one - week of external cradioversion, long axis systolic and diastolic functions improved in the patients who reverted to sinus rhythm. This improvement was sustained in the following weeks.