Kardiyak resenkronizasyon tedavisi planlanan hastalarda yüksek ve düşük sol ventrikül pulse amplitude ile biventriküler pacemaker uygulamasının karşılaştırılması

Abstract

AmaçBu çalışmada KY'nde etkinliği kanıtlanmış bir tedavi olan KRT'ne yanıt oranının artırılması amacıyla resenkronizasyon tedavisi planlanan hastalarda amplitude düşük sol ventrikül (LV) pulse amplitude ile biventriküler pacemaker uygulaması ile yüksek sol ventrikül pulse amplidute ile biventriküler pacemaker uygulamasının karşılaştırılması amaçlanmıştır.MetodÇalışmaya EF? %35, QRS süresi ? 120msn, optimal medikal tedaviye rağmen NYHA sınıf III-IV kalp yetmezliği semptomları olan ve kardiyak resenkronizasyon tedavisi planlanan 32 hasta alındı. 1.gruba; KRT planlanan 16 hastaya yüksek LV pulse amplitude ile biventriküler pacemaker, 2.gruba; KRT planlanan 16 hastaya düşük LV pulse amplitude ile biventriküler pacemaker tedavisi uygulandı. Hastalar KRT öncesinde ve KRT sonrası 3.ayda ve 6.ayda klinik ve ekokardiyografik olarak değerlendirildi, pacemaker ayarları yapıldı. 3.ayda yapılan kontrolde 1.gruptaki hastalarda LV pulse amplitude değerleri yüksek bırakıldı. Uygun eşik değerine sahip 2.gruptaki hastaların LV pulse amplitude değerleri eşik değer için güvenlik sınırı en az iki kat olacak şekilde düşürüldü. Her iki gruptaki hastaların tedaviye yanıt açısından 3. ve 6.ayda klinik ve ekokardiyografik parametreleri karşılaştırıldı. Altıncı ayda NYHA sınıfında bir ve daha fazla azalma olması klinik yanıt, sol ventrikül sistol sonu hacminde %15 ve daha fazla azalma olması ekokardiyografik yanıt olarak belirtildi.BulgularHastalar KRT öncesi ve sonrası 6.ayda klinik ve ekokardiyografik yanıt açısından değerlendirildiğinde 1.gruptaki hastaların 13'ünde (%81,25) ekokardiyografik yanıt, 15'inde (%92,75) klinik yanıt gözlendi. 2.gruptaki hastaların 12'sinde (%75) ekokardiyografik yanıt, 15'inde (%92,75) klinik yanıt gözlendi. Gruplar arasında, hastaların klinik ve ekokardiyografi parametreleri KRT öncesi, KRT sonrası 3. ve 6. ayda aynı zaman aralığında karşılaştırıldığında NYHA fonksiyonel sınıfı, LV EF, LV ESV, LV EDV, PAB, MY, LV MPI, RV MPI değerlerinde istatiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Aynı grupta dönemler arası farklılıklar karşılaştırıldığında 1.grupta; NYHA sınıfında KRT öncesine göre 3. ve 6. ayda istatistiksel olarak anlamlı düzeyde azalma gözlenmiştir (p< 0,05). 2.grupta da NYHA sınıfında KRT öncesine göre 3. ve 6.aydaki azalma anlamlı saptanmıştır (p <0,01). 3.aya göre 6.aydaki NYHA sınıfındaki azalma 1.grupta istatistiksel olarak anlamlı iken (2,0 vs. 1,66, p< 0,05) 2.grupta bu dönemler arasındaki fark istatistiksel anlamlılığa ulaşmamıştır ( 1,94 vs. 1,78, p > 0,05). Her iki grupta da başlangıçta (0.ay) , 3. ve 6. ayda dönemler arasında LV EF `ndaki artış istatistiksel olarak anlamlı saptanmıştır (p<0,01 vs. p<0,01). Yine her iki grupta dönemler arasında LV ESV'deki azalma istatistiksel olarak anlamlı düzeye ulaşmıştır (p<0,01 vs. p<0,01). 1.grupta EDV'deki ve MY `deki azalma dönemler arasında anlamlı saptanmıştır (p<0,01 vs. p<0,01). 2.grupta EDV ve MY `deki azalma başlangıca göre 3. ve 6.ayda istatistiksel olarak anlamlıyken (p<0,05 vs. p<0,05) 3.ve 6 aydaki dönem arasında her iki parametredeki azalma istatistiksel anlamlılığa ulaşmamıştır.SonuçOptimal ilaç tedavisine dirençli, ciddi sol ventrikül disfonksiyonu olan, geniş QRS süresi olan hastalarda etkin bir tedavi olmaya devam etmekte olan kardiyak resenkronizasyon tedavisine yanıtı artırmak için yüksek sol ventrikül pulse amplitude ile biventriküler pacemaker tedavisi ile düşük sol ventrikül pulse amplitude biventriküler pacemaker tedavisinin karşılaştırıldığı bu çalışmada, yüksek LV pulse amplitude ile pacemaker uygulamasının klinik ve ekokardiyografik parametreler üzerinde daha etkili olduğuna dair veriler saptanmıştır. Ancak hasta sayısının azlığı bu yöntemin etkinliğinin değerlendirilmesini kısıtlamaktadır. Hem bu hipotezin desteklenmesi hem de KRT `ye yanıtın artırılması için daha geniş çaplı, randomize çalışmaların yapılmasına ihtiyaç vardır.

AimCardiac resynchronization therapy (CRT) is an effective option fort he management of heart failure patients with left ventricular systolic dysfunction and prolongation of the QRS interval.Unfortunately, a variable of eligible patients fail to benefit from this treatment. The aim of the study is to evaluate the effect of high left ventricule lead amplitude biventricular pacing on clinical and echocardiographic response to cardiac resynchronization theraphy.MethodThirty two patients who were scheduled for CRT were included in this study. The clinical,echocardiographic and pacemacer parameters were assessed at baseline, at 3.month and 6.month of follow up. At 3 months of follow up left ventricule lead amplitude values were decreased in 16 patients (1.group), other 16 patient?s left ventricule lead amplitude value were not changed (2.group). At 6 months follow up both of groups were compared in terms of clinical and echocardiographic response to CRT.The clinical response was defined as an improvement of ? New York Heart Assosiation class,and the echocardiographic response was defined as a reduction of left ventricule end systolic volume ? %15.ResultsClinical and echocardiographic response to CRT in patients were evaluated after 6 months, clinical response was observed in 15 patients (%92,75) and echocardiographic response was observed in 13 patients (%81,25) of 1.group. In second group clinical response was observed in 15 (%92,75) patients and echocardiographic response was observed in 12 (%75) patients. In both groups after CRT increase of LV EF was statistically significant. In the group 1, CRT with high LV pulse amplitude found more effective on clinical and some echocardiographic parameters.ConclusionThis study is insuffucient to evaluate the effect of high left ventriculer pulse amplitude biventricular pacing on clinical and echocardiographic response to cardiac resynchronization theraphy. Further investigations are needed to assess the clinical outcomes related to this new method and that also other methods for increase response to CRT.