Asayiş hizmetlerine yönelik bir teknoloji kabul modeli önerisi ve duruma dayalı eğitimlerin teknoloji kabulüne etkisi

Abstract

Bu çalışmada, duruma dayalı eğitimlerin teknoloji kabulüne etkisinin incelenmesi ve asayiş hizmetlerinde çalışan personelin teknoloji kullanım davranışını etkileyen faktörlerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda `Teknoloji Kabul Modeli 3` temel alınarak, sekiz faktörden oluşan bir model önerilmiştir. Önerilen model 371 kişilik çalışma grubu üzerinde `Kişisel Bilgi Formu` ve `Teknoloji Kabul Ölçeği` veri toplama araçları kullanılarak test edilmiştir. Araştırma soruları ve hipotezler t-testi, varyans analizi ve yapısal eşitlik modellemesinden yararlanılarak analiz edilmiştir. Açıklayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi sonuçlarına göre önerilen modelin uygun faktör yapısına sahip olduğu tespit edilmiştir. Model faktörleri arasında anlamlı ilişkiler bulunmaktadır. Davranışsal niyet üzerinde algılanan fayda, algılanan kullanım kolaylığı, öznel norm ve algılanan zevk faktörlerinin anlamlı etkisi vardır. Araştırmanın demografik değişkenlerinden biri olan eğitim düzeyi ile davranışsal niyet faktörü arasında anlamlı ilişki vardır. Teknolojik cihazları kullanım sıklığı, kullanım kolaylığı faktörü ile teknoloji kullanım becerisi ise algılanan fayda, kullanım kolaylığı ve davranışsal niyet faktörleri ile anlamlı bir ilişkiye sahiptir. Meslek içi bilgilendirme eğitimlerinin teknoloji kabulüne etkisi ön-test ve son-test kontrol gruplu deneysel araştırma deseni ile incelenmiştir. Meslek içi bilgilendirme eğitimleri, uygunluk faktörü hariç, teknoloji kabul faktörlerini anlamlı olarak etkilemektedir. Duruma dayalı öğretim yöntemi ise anlatım yöntemine göre algılanan fayda üzerinde anlamlı olarak farklılaşmaktadır. Öğretim yönteminin yaş ve mesleki deneyim süresi ile davranışsal niyet üzerinde ortak etkisi bulunmaktadır. Bu araştırma, eğitimin teknoloji kabulü üzerinde önemli etkisi olduğunu ortaya koymaktadır. Bu bağlamda kurumların, yeniliğin kabulü, benimsenmesi ve yayılımı sürecinde personeline çeşitli formlarda eğitimler vermesi önerilmektedir.

This study examines the effect of case-based training on technology acceptance and factors affecting the technology use behavior of personnel who work in public order services. Based on this aim, a technology acceptance model was suggested to determine technology acceptance levels with 371 participants using `Personal Information Form` and `Technology Acceptance Scale`. Structural Equation Model, ANOVA and t-test was used to analysis. Results show that model has appropriate factor structure and model fit values according to exploratory and confirmatory factor analysis. There are significant relationships between model factors. Our findings show that perceived usefulness, perceived ease of use, subjective norm and perceived enjoyment factors have significant effect on behavioral intent. Educational level has significant correlation with behavioral intent. Technological device usage frequency has significant correlation with perceived ease of use. Technology usage skill has significant relation with perceived usefulness, ease of use and behavioral intent. The effect of in-service information training on the technology acceptance was examined with pre-test and post-test control group research design. The findings clearly indicate that in-service information trainings have significant effect on technology acceptance factors except relevance factor. It can be stated that case-based learning method has better effect on perceived usefulness than traditional learning method. In addition, the learning method with age and professional experience has an interaction effect on behavioral intention. This research shows that education has a significant impact on technology acceptance. It is suggested that institutions should provide training to their personnel during the acceptance and diffusion of innovation.