Örgütsel güvenin örgütsel bağlılığa etkisi (Sakarya Üniversitesi tıpta uzmanlık eğitimi gören hekimler üzerine bir çalışma )

Abstract

Çalışmanın amacı, üniversite eğitim ve araştırma hastanesinde görev yapan asistan hekimlerin örgütsel güven algılarının örgütsel bağlılıklarına olan etkisini ortaya koymaktır. Araştırmada Sakarya Üniversitesi Eğitim ve araştırma Hastanesi bünyesinde görev yapan 114 asistandan hekimden veri toplanmıştır. Veri toplama aracı olarak Omarov (2009) tarafından uyarlanan ve Kamer (2001) tarafında geçerlilik güvenilirliği uyarlanan 22 soruluk örgütsel güven ölçeği ile Meyer ve Allen(1993) tarafından geliştirilen ve Türkçe geçerlilik güvenilirliği Gürkan tarafından (2006) uyarlanan 18 soruluk örgütsel bağlılık ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemler, bağımsız örneklerde t testi ve tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre Örgüte Güvenin; Duygusal Bağlılığa etkisi olduğu (R2=0,199), Normatif Bağlılığa etkisi olduğunu (R2=0,237), Örgütsel Bağlılığa Etkisi (R2=0,153) olduğu bulunmuştur. Medeni durum, cinsiyet, yaş, bölüm (temel/dahili/cerrahi) ve deneyim sürelerinin istatiksel olarak örgütsel güven ve bağlılık arasında anlamlı fark oluşturmadığı bulunmuştur. Örgüte güvenin örgütsel bağlılık üzerindeki etkisini gösteren β katsayısı (0,391) pozitif yönlü olup; örgüte güven örgütsel bağlılığın %15,3'ünü açıklamaktadır. Örgüte güvenin duygusal bağlılık üzerindeki etkisini gösteren β katsayısı (0,446) pozitif yönlü olup; örgüte güven duygusal bağlılığın %19,9'unu açıklamaktadır yine Normatif bağlılık üzerindeki etkisini gösteren β katsayısı (0,418) pozitif etkisi olup %23,7'sini açıklamaktadır, örgüte güven duygusal bağlılığa etkisini gösteren β katsayısı (0,446) olup, %19,9'unu açıklamaktadır. Sonuç olarak tıpta uzmanlık eğitimi gören hekimlerin örgüte güven algısı, örgütsel bağlılıklarını pozitif yönde etkilediği ve bağlılığın alt boyutlarından literatürle uyumlu olarak normatif ve duygusal bağlılığın üzerine etkisi olduğu bulunmuştur.

The aim of my study is to reveal the effect of resident doctors working in university education and research hospital on organizational trust perceptions of organizational commitment. In the research, data were collected from 114 residents from Sakarya University Education and Research Hospital. The 22-item organizational trust scale developed by Omarov (2009) and adapted into Turkish. Meyer and Allen (1993)developed the 18-item organizational commitment scale, validity and reliability of Turkish was adapted by Gürkan (2006). Descriptive statistical methods, independent samples t-test and one-way analysis of variance were used to analyze the data. According to the findings of the study, trust in the organization; it had an effect on Emotional Commitment (R2 = 0.199), had an effect on Normative Commitment (R2= 0.237), and had an effect on Organizational Commitment (R2= 0.153). There was no significant difference between marital status, gender, age, department (basic / internal / surgery) and duration of experience in terms of organizational trust and commitment. The β coefficient (0,391) showing the effect of trust in the organization on organizational commitment is positive; Trust in the organization explains 15.3% of the organizational commitment. The β coefficient (0.446), which shows the effect of trust in the organization on emotional commitment, is positive; explains 19.9% of emotional commitment. The β coefficient (0.418), which shows its effect on normative loyalty, has a positive effect of 23.7%. As a result, it was found that physicians who have special education in medicine have a positive impact on their trust perception, organizational commitment, and have an effect on normative and emotional commitment from sub-dimensions of commitment in accordance with the literature.