Mesane ve posterior üretra yaralanması oluşturulmuş sıçanlarda mezenkimal kök hücrenin iyileşmeye etkileri

Abstract

ÖZETAMAÇ: Bu çalışmada, sıçanlarda deneysel olarak oluşturulan mesane ve posterior üretra yaralanmalarında intravenöz veya intralezyoner mezenkimal kök hücre (MKH) tedavisinin yara iyileşmesi ve fibrozis gelişimi üzerine etkilerinin değerlendirilmesi amaçlandı.GEREÇ ve YÖNTEM: Çalışmada 40 adet, erkek, Wistar albino türü sıçan randomize olarak 4 eşit gruba ayrıldı. Grup 1 (kontrol)? de laparatomi yapıldı. Mesane açıldı ve herhangi bir işlem uygulanmadan kapatıldı. Grup 2 (sham)?de mesane ve posterior üretrada yaralanma oluşturuldu. Grup 3 (IVMKH)? te yaralanmaya ek olarak intravenöz MKH tedavisi uygulandı. Grup 4 (İLMKH)? te yaralanmaya ek olarak intralezyoner MKH tedavisi uygulandı. 21 gün sonra sakrifiye edilen sıçanlardan mesane çıkarıldı. Histopatolojik olarak fibrozis ve inflamasyon gelişimi, Vasküler Endotelyal Büyüme Faktörü (VEGF) ve CD105 boyanması değerlendirildi. Fibrozis ve inflamasyon skorlaması, VGEF ve CD105 boyanma yoğunluğu ve şiddeti skorlaması yapıldı. İstatistiksel değerlendirme için SPSS 13.0 programı, Ki-kare yada Fisher testi kullanıldı. p?0.05 anlamlı kabul edildi.BULGULAR: Çalışma sonunda fibrozis ve inflamasyon değerlendirildiğinde, kontrol grubu ile İLMKH grubunun arasında anlamlı farklılık saptanmadı (Kontrol grubu 9/10 fibrozis ve inflamasyon yok, İLMKH grubu 5/10 fibrozis ve inflamasyon yok, fibrozis için p=0.070, inflamasyon için p=0.48). Sham grubu ile iVMKH grubu ve İLMKH grubu fibrozis açısından karşılaştırıldığında anlamlı fark saptandı (Sham grubunda 8/9 orta yada yoğun fibrozis ve inflamasyon, İVMKH ve İLMKH grubunda orta yada yoğun derecede fibrozis veya inflamasyon yok, İVMKH için p=0.034, İLMKH için p=0.011). iVMKH ve İLMKH grupları arasında anlamlı fark saptanmadı ( iVMKH grubunda 2/9, İLMKH grubunda 5/10 fibrozis ve inflamasyon yok, fibrozis için p=0.198, inflamasyon için p=0.248). VEGF boyanma yoğunluğu ve şiddeti değerlendirildiğinde sham grubu ile İLMKH grubu arasında anlamlı fark saptandı (Sham grubunda 1/9, İLMKH grubunda 5/10 boyanma yok, p=0.017). CD105 boyanma yoğunluğu ve şiddeti değerlendirildiğinde hiçbir grup arasında anlamlı fark görülmedi (kontrol grubunda 6/9, sham grubunda 7/9, iVMKH grubunda 7/9, İLMKH grubunda 6/9 % 50? den az boyanma, p ? 0.05). SONUÇ: Bu çalışmada, üroepitel yaralanmalarında MKH uygulamasının fibrozis gelişimini anlamlı derecede engellediği yada azalttığı görüldü. Çalışmamız, mesane ve posterior üretra yaralanmalarında MKH uygulamasının başarılı olduğunu ve ileride bu hasta grubunun tedavisi için alternatif methotlar geliştirilebileceği umudunu verdi. ANAHTAR KELİMELER: mesane yaralanması, posterior üretra yaralanması, intravenöz mezenkimal kök hücre, intralezyoner mezenkimal kök hücre.

ABSTRACTAim: In this experimentally induced bladder and posterior urethral injury study on rats, we tried to determine the effects of intravenously or intralesional applied mesenchymal stem cell (MSC) treatment on wound healing and fibrosis development.Material And Method: Forty male albino Wistar rats are randomly assigned to 4 different study groups. Rats in group 1 (control) undergone laparotomy. Bladder is opened and closed surgically without any intervention. Rats in group 2 (sham) undergone surgically induced bladder and urethral injury. Rats in group 3 (IVMSC) received intravenous MSC treatment after the injury. Rats in group 4 received intralesional MSC (ILMSC) treatment after the injury. After 21 days rats are sacrificed and bladders are removed for investigations. Histologically, development of inflamation and fibrosis, vascular endothelial growth factor (VEGF), and CD105 staining are examined. Score for fibrosis and inflamation and score for density and intensity of VGEF and CD105 staining are calculated. For the statistical analysis, SPSS 13.0 software and Chi-square and Fisher?s test are utilized. A p<0.05 value is set for statistically significance.Results: There is no statistically significant difference between the control group and ILMSC group for the development of fibrosis and inflamation (9/10 fibrosis and no inflamation in control group versus, 5/10 fibrosis and no inflamation in ILMSC group; p=0.070 for fibrosis, p=0.48 for inflamation). When the sham group is compared with IVMSC and ILMSC groups for fibrosis, difference was found to be statistically significant ( 8/9 moderate to intense fibrosis and inflamation, IVMSC and ILMSC group has no moderate to dense fibrosis and inflamation; p=0.034 for IVMSC, p=0.011 for ILMSC). No significant difference is observed between IVMSC and ILMSC groups ( no fibrosis and inflamation in 2/9 of IVMSC group and 5/10 of ILMSC group; p=0.198 for fibrosis, p=0.248 for inflamation). When VEGF staining density and intensity is investigated significant difference is observed between sham and ILMSC groups ( no staining in 1/9 of sham group and in 5/10 of ILMSC group, p=0.017). No significant difference is observed among groups for CD105 staining density and intensity ( less than %50 staining is observed in 6/9 of control group, 7/9 of sham group, 7/9 of IVMSC group, 6/9 of ILMSC ; p>0.05).Conclusion: Our results suggest that MSC treatment significantly prevents or reduces the development of fibrosis in uroepithelial injury. Our results supports the conclusion that MSC has promising success on bladder and posterior urethral injury and give hope for development of future alternative treatment modalities is possible for these patients .Key Words:Bladder injury, posterior urethral injury, intravenous mesenchymal stem cell, intralesional mesencyhmal stem cell.