Çocukluk çağı travmasının şizofreni kliniği ile ilişkisi

Abstract

ÖZETAmaç: Bu çalışmanın amacı; şizofreni hastalarında çocukluk çağında travmaya maruz kalma ile hastalığın seyri, hastalık özellikleri ve yaşam kalitesi arasındaki ilişkiyi ve ciddi çocukluk çağı travmalarının şizofreni hastalığının klinik görünümü ile ilişkisini incelemektir. Gereç ve yöntem: Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi psikoz polikliniğinde takip edilen DSM-IV-TR kriterlerine göre şizofreni tanısı olan 100 hasta çalışmaya alındı. Hastalar ile ayrıntılı klinik görüşme yapılarak çocukluk çağı travma varlığı, şiddeti ve hastalığın klinik görünümü değerlendirildi. Hastalar öncelikle sosyodemografik özellikler ve hastalık özellikleri açısından karşılaştırılmak üzere `travma var` ve `travma yok` olarak iki gruba ayrıldı. Sonrasında, şizofreni hastalığının klinik görünümü ile ciddi travmanın ilişkisini araştırmak üzere sınıflandırmamıza göre orta ve ağır şiddette travma bildiren hastalar `ciddi travma var` adı altında, herhangi bir travma bildirmeyen hastalar `ciddi travma yok` adı altında gruplandırıldı. Hastalara sosyodemografik ve klinik bilgi formu, PANSS, WHOQOL-BREF-TR, Calgary Şizofrenide Depresyon Ölçeği, CTQ-28 uygulandı. Bulgular: Çocukluk çağı travma öyküsü olan hastalarda, travma öyküsü olmayanlara göre; hastalığın daha erken yaşta başladığı, hastalığın remisyon dönemlerinde daha fazla rezidüel belirti olduğu ve daha fazla kendine zarar verme davranışı öyküsü olduğu tespit edildi.Ciddi çocukluk çağı travma öyküsü olanlarda pozitif belirtilerden işitsel varsanı, yorum yapan sesler, görsel varsanılar, suçluluk ya da günahkarlık sanrıları, büyüklük sanrıları, dinsel sanrılar, kontrol edilme sanrıları, düşünce okunması, düşünce sokulması ve düşünce çekilmesi sanrılarının daha yüksek oranda görüldüğü saptandı. Ciddi çocukluk çağı travma öyküsü olanlarda, olmayanlara göre; negatif belirtilerden kısıtlı duygulanım, duygusal alanda daralmanın ve eksiklik sendromunun daha düşük oranda görüldüğü tespit edildi. Ciddi çocukluk çağı travma öyküsü olanlarda major depresif bozukluk ve antidepresan kullanımı öyküsünün daha fazla olduğu saptandı. Çalışmamızda CTQ-28 toplam puanı ile WHOQOL-BREF-TR fiziksel, psikolojik, sosyal ve çevre alanı arasında negatif korelasyon olduğu tespit edildi.Sonuç: Çocukluk çağı travma öyküsü olan hastalarda, hastalığın daha kötü seyrettiği, pozitif belirtilerin ve depresif bozukluğun daha sık görüldüğü, çocukluk çağı travma öyküsü olmayan hastalarda eksiklik sendromunun daha fazla olduğu tespit edildi. Bu bulgular doğrultusunda ciddi çocukluk çağı travma yaşantılarının yaşamın ilerleyen dönemlerinde gelişen şizofreni hastalığının kliniği ile ilişkili olduğu söylenebilir.Anahtar kelimeler: Şizofreni, çocukluk çağı travma, yaşam kalitesi

Objective: The objective of this study was to investigate the relationship between the exposure to trauma in childhood in schizophrenic patients and the course of disease, disease characteristics and quality of life, and the relationship of severe childhood trauma with the clinical manifestation of schizophrenia. Materials and Methods: We included 100 patients in the study who were diagnosed with schizophrenia based on DSM-IV-TR criteria and monitored in the psychosis polyclinic of Medical Faculty of Ondokuz Mayis University. We had detailed interviews with the patients to investigate the presence and severity of any childhood traumas, and to evaluate the clinical manifestation of disease. The patients were initially categorized into two groups, `with trauma` and `without trauma`, in order to compare the sociodemographic characteristics with disease characteristics. The patients who reported moderate and severe trauma were classified as `with severe trauma` and the patients who did not report any traumas were classified as `without severe trauma` to investigate the relationship between the clinical manifestation of schizophrenia and the severe trauma. Then the patients were asked to complete the sociodemographic and clinical information form, PANSS, WHOQOL-BREF-TR, Calgary Depression Scaler for Schizophrenia and CTQ-28. Findings: We determined that the disease started at younger ages; there were more residual symptoms in remission period of disease, and there were more stories of self-harm in the patients with a history of childhood trauma compared to those who did not have any histories of trauma. In the patients with a history of severe childhood trauma, the most common positive symptoms included auditory hallucinations, commenting voices, visual hallucinations, delusion of self-accusation or guilt, delusion of grandeur, religious delusions, delusions of being controlled, mind reading, delusions of thought insertion and thought withdrawal. Of negative symptoms, restricted affect, constriction of emotional affective domain and deficiency syndrome were less in the patients with a history of severe childhood trauma compared to those who did not have any histories. They who had a history of severe childhood trauma had more major depressive disorders and used more antidepressants. We found a negative correlation between the total points of CTQ-28 and WHOQOL-BREF-TR physical, psychological, social and environmental area.Results: We found that the course of the disease was worse, and positive symptoms and depressive disorders were more common in the patients with a history of childhood trauma while the patients with no history of childhood trauma had a higher deficiency syndrome. In the light of these findings, it could be suggested that experiences of severe childhood trauma is associated with the clinic of schizophrenia that is developed in the later periods of life. Key Words: Schizophrenia, childhood trauma, quality of life