Diyabet polikliniğine düzenli kontrole gelen hastaların takiplerindeki demografik, antropometrik, klinik ve laboratuar verilerinin incelenmesi

Abstract

GİRİŞ VE AMAÇ: Diyabet, dinamik süreçleri olan bir hastalıktır. Poliklinik takipleri tedavinin en önemli basamaklarından biridir. Hastanın başvuru anındaki ve takiplerindeki durumu iyi bilinmelidir. Bu çalışmada, Diyabet Polikliniğine başvuran en az 3 aylık kontrole gelen diyabetik hastalarının, sosyodemografik verilerinin, biyokimyasal ve antropometrik verilerinin, ilaç tedavi modalitelerinin ve komplikasyon oranlarının incelenmesi amaçlandı. GEREÇ VE YÖNTEM: Diyabet polikliniğine başvuran kontrol hastalarının dosyaları geriye dönük olarak taranarak tip1 DM, tip 2 DM, prediyabet ve gestasyonel DM tanısı konulan veya takipte olan toplam 898 hasta çalışmaya alındı. Hastalarda sosyodemografik, antropometrik, klinik ve biyokimyasal veriler toplanarak analizleri yapıldı.BULGULAR: Çalışmamızda Diyabet polikliğimize hastalar başvuru zamanına göre ilk başvuru, 3. ay, 6. ay ve 12. ay poliklinik takiplerine göre gruplandı, tüm gruplarda en sık Tip2 DM saptandı. Kontrol muayenelerine başvuran hastaların yaş ortalaması 54 (45-62) yıl ve kadın cinsiyet daha sık (%58) gözlendi. VKI (Vücut Kitle İndeksi), tüm gruplarda ortalama 30 kg/m²'nin üzerinde (fazla kilolu) izlendi. Olguların başvuru anındaki ortalama HbA1c değerleri % 9,1, 3.ay grubunda 7,1, 6. ay grubunda 7,3, 12.ay grubunda 8 olarak saptandı. Tüm DM tipleri içinde hastalarda en fazla görülen mikrovasküler komplikasyon diyabetik nöropati (%12,5), en az görülen ise nefropati (%2,7) idi. Kontrol gruplarına en fazla eşlik eden hastalığın hipertansiyon olduğu ve en fazla kullanılan ilacın da antihipertansifler olduğu görüldü. Tip 2 DM hastalarının, tedavide en yüksek oranda Metforminve Sülfonilüre kombinasyonu (%34) kullandığı, en az kullanılanın ise tek başına uzun etkili insülin (%4,5) olduğu saptandı. SONUÇ: Diyabet polikliniğine başvuran olguların ağırlıklı olarak kan şekerlerinin yüksek kötü olduğu, VKİ' nin çoğunlukla yüksek olduğu, diyabete eşlik eden en sık ek hastalığın hipertansiyon olduğu ve en sık mikrovasküler komplikasyonun nöropati olduğu tespit edildi. Multisistemik yaklaşım gerektiren diyabet hastalığının tedavisinde hekim, diyabet hemşiresi ve diyetisyen polikliniğimizde olduğu gibi bir takım halinde çalışmalıdır. Kontrole gelen hastaların konrtrollerindeki parametrelerin başvuru anındaki parametrelerinden daha iyi durumda olması poliklinik kontrollerinin ne kadar önemli olduğunu göstermektedir. Kontrol muayenelerine başvuru oranlarının az olması; sağlık yöneticilerinin il merkezinde diyabet merkezi ihtiyacını değerlendirmesini ve diyabet polikliniğimize ulaşımdaki aksaklıkların giderilmesinin gerekliliğini ortaya çıkarmıştır.ANAHTAR KELİMELER: Tip 2 diyabet, diyabetik komplikasyonlar, diyabetik tedavi modaliteleri

INTRODUCTİON: Diabetes Mellitus(DM) is a disease with a dynamic course. Most important issue in the treatment of this disease is the follow up visits. We must know the status of the disease in patients with DM at admisson and in the follow up visits. In this study, we aimed to observe the sociodemographical, biochemical, antropometrical data; medical treatment modalities and complication rates of DM patients with at least 3-months follow up.MATERİALS AND METHODS: We retrospectively analyzed the medical records of 898 control patients with the diagnosis of type 1 DM, Type 2 DM, prediabetes and gestational DM. We collected and analyzed the sociodemographic, biochemical, antropometrica data of all patients.RESULTS: We categorized patients according to the follow up interval as; first visit, 3. month, 6 month and 12.month. W found that type 2 DM was the most common type in all groups. Mean age of patients was 54 (45-62) years and the most common gender was female (%58). Mean body mass index (BMI) was over 30 (over weight) in all groups. The mean HbA1c levels were % 9.1 in the first admission group, % 7.1 in 3 month group, % 7.3 in 6 month group, % 8 in 12 month group. The most common microvascular complication was diabetic neuropathy (% 12.5), an the least complication was nephropathy (% 2.7). The most common disease concomitant to DM was hypertension (% 52) and the most commonly used drug was antihypertensives (% 45). We observed that the most common medical treatment option among type 2 DM patients was metformin and sulfonylurea combination (% 34) and the least treatment option was long acting insulin analogue. (% 4.5). CONCLUSION We found that patients in the follow up care in the diabetes clinic have poor blood glucose regulation and high levels of BMI and also, in these patients, hypertension was the most common concomittant disease and the most common microvascular complication was neuropathy. We suggest that in management of multisystem approach requiring diabetes, health care officers of Sakarya should evaluate the need of a diabetes center in downtown Sakarya. Also physicians should give importance to obesity in addition to diabetes treament. Improvements of diabetes education nursing and dietitiary service should be made and physicians should be desirous in these improvement precesses.KEY WORDS: Type 2 DM, diabetic complications, diabetic treatment modalities