Edebi bir metin türü olan tiyatronun yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde kullanımı ve dört beceriye katkısı

Abstract

Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi gün geçtikçe ihtiyaç duyulan ve yabancılara Türkçeyi doğru bir şekilde öğretebilmek için üzerine çalışmalar yapılan bir alandır. Bu doğrultuda Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenenlerin dili doğru anlayıp kendini Türkçede rahat ifade edebilmeleri adına güncel yaklaşımlar uygulanarak iletişimsel etkinlikler hazırlanmaktadır. Hazırlanan etkinliklerin öğrencilerin dil ve sosyal becerilerini ne kadar geliştirdiği ve öğrenimin kalıcı olup olmadığı tartışma konusudur. Son yıllarda yabancı dilin öğreniminde kalıcılık sağlamak ve o dilde iletişim kurabilmek adına AOÖÇ'deki dil becerilerini geliştirme kriterleri takip edilerek görev, iletişim ve kültür temelli yaklaşımlar uygulanmaktadır. Bu yaklaşımların uygulanması içinse özgün malzemelere ihtiyaç duyulmaktadır. Çalışmanın amacı, özgün ve edebi bir metin olan tiyatro metinlerinin Türkçeyi iletişimsel ve kültürel bir bağlam içinde sunmasından yararlanarak, öğrencilerin dil becerilerini kalıcı bir şekilde nasıl geliştireceği konusunda öneriler sunmaktır. Amaç doğrultusunda bu çalışmada yabancı dil öğretiminde kullanılan malzemeler, yaklaşım ve yöntemler, dil becerilerini geliştirme stratejileri incelenmiştir. Ayrıca dil ve kültürün birbiriyle iç içe olması, tiyatro metinlerindeki evrensel ve toplumsal kültür öğelerinin dil öğretimine katkısı sebebiyle dil, kültür ve tiyatro ilişkisi çalışmamızda önemli bir yere sahiptir. Tiyatronun otantik ve edebi yönünün de dil gelişimine katkısı son olarak ayrıntılı bir şekilde irdelenmiştir. Tüm bunlar için kullanılan yöntem kaynak tarama ve döküman analizidir. Tiyatro metinlerinin Türkçeyi iletişimsel ve kültürel bir bağlam içinde vermesi ve öğrencilerin dil becerilerinin gelişimine katkı sağlaması kapsamında Oktay Arayıcı'nın Rumuz Goncagül adlı tiyatro oyunu incelenmiştir.Anahtar Sözcükler: Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi, Tiyatro, Kültür, Dil Becerileri, AOÖÇ

Teaching Turkish as a foreign language is a field which is needed day by day and in which studies on teaching Turkish to the foreigners correctly are carried out. To achieve this, communicative activities are projected by applying latest approaches in order to enable the learners of Turkish to understand the language correctly and to express themselves fluently. How much the projected activities improve the language and social skills of the students and whether the learning is permanent are topics of discussion. Recently, communicative and culture based approaches have been employed in order to provide with permanence in language learning and communicate in that language, following CEFR criteria on language skills. Authentic materials are required to employ those approaches. The aim of this study is to make suggestions about how the students can improve their language skills permanently by making use of the fact that the theatrical texts, which are authentic and literary, present Turkish in a communicative and cultural context. In this regard, the materials used in language teaching, approaches and methods, the strategies to improve language skills have been examined. Furthermore, language, culture and theatre relation has a vital significance in this study because of the interrelatedness of language and culture as well as the contribution of the universal and social cultural elements in the theatrical texts to language teaching. Finally, the contribution of the authentic and literary aspect of the theater to language improvement has been studied in detail. The method of this study is literature review and content analysis. Rumuz Goncagül by Oktay Arayıcı is examined as an example of that the theatrical texts present Turkish in a communicative and cultural context and contribute to the improvement of language skills. Keywords: Teaching Turkish as a Foreign Language, Theater, Culture, Language Skills, CEFR.